เงียบนัก รักจนมุม

ปิ๊งป๋องงงง ปิ๊งป๋องงงง !!

           หลังจากที่ฉันตกลงยอมเป็นแฟนจอมปลอมของเขา เสียงสัญญาณเลิกเรียนก็ดังขึ้น พร้อมกลับตัวเขาที่เดินจากไป คือ ฉันก็ไม่ได้อะไรหรอกนะ แต่ก็ยอมรับว่าเขาหล่อ จริง จริง นั้นแหละ แต่เขาเดินออกไปโดยที่ฉันยังไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเขาเลย แม้แต่ชื่อเขาที่ฉันต้องไปเป็นแฟนเขา ฉันยังไม่รู้เลย และ ยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาทำแบบนี้ ทำไม ? เหตุผลคืออะไร ? 

          เอาไว้เจอเขาเมื่อไรค่อยถามก็ได้ แต่ตอนนี้ ฉันต้องกลับไปห้องเรียนก่อน ไม่รู้คนที่ห้องจะรอถามอะไรฉันรึป่าว เห้อออ.

          "เป็นไงบ้าง มายา' " เหอะ ไอชา' เปิดฉากก่อนเลย

          "มันทำไรเธอ มายา' " คิม' ตามมาติด ติด 

          "มายา' แกรู้จัก บาธ' ด้วยหรอ ?" เพื่อนร่วมห้องคนอื่น อื่น

          "อะไรนะ ? เธอพูดอะไรนะ ?" ถ้าฉันหูไม่ฟาด เธอพูดว่า บาธ' ใช่ม่ะ

          "เธอรู้จัก บาธ' ด้วยหรอ ?"

          "เธอรู้จักเขาหรอ ?" ฉันถามเพราะฉันสงสัย

          "ใคร ใครก็รู้จัก เธอไม่รู้จักหรอ ฉันจะบอกให้เอาบุญแล้วกัน

เขาก็เป็นเจ้าของ โต๊ะ ตัวข้าง ข้างเธอไง" ไม่เห็นต้องทำเหมือนฉันโง่ขนาดนั้นก็ได้มั่ง

          "เรื่องไอ้โต๊ะข้าง ข้างงงงง ฉันนะพอรู้ แต่ที่ถาม คือชื่อต่างหาก !!!"

          "ห้าาาาา บอกให้ก็ได้ เขาชื่อ บาธ' ( บาธ ออสโล ) เป็นผู้ชายที่สมบรูณ์แบบ 

ไม่ว่าจะ ฐานะ เสียงของเขา หรือแม้กระทั้ง หน้าตา เธอคิดแบบนั้นไหมล่ะ"  เหมือนอีนี่จะรู้เยอะนะ เป็นเมียเขารึไง 

หรือแอบไปสอย กกน. เขา (กกน. ก็ตรง ตรงอะ กางเกงใน)

          "ฉันไม่ได้ต้องการรู้ เรื่อง ฐานะ ทางบ้านเขา หรือ อะไรที่เกี่ยวกับเขา ฉันอยากรู้แค่ชื่อ !!!"

ฉันไม่เข้าใจจริง จริ๊งงงงงงงงงง  ก็ไอ้แค่ผู้ชายน่าตาดีเวอร์ คนเดียว สามารถทำให้ผู้หญิง

คลั้งถึงกับสืบชีวิตเลยหรอ ? แต่ฉันไม่ได้บอกว่าไม่สนใจเขานะ แต่แค่เจียมตัวพอ เพราะ

เขาน่าตาดีเกินไป T_T กะซิก กะซิก

          "เธออยากรู้ไปทำไม ? อ่อ คงจะชอบเค้าล่ะสิ่"  ฉันคิดดังขนาดนั้นเลยหรอ ?

          "ป่าววววววววว"  เสียงสูงเล็กน้อย

          "ก็ดี เพราะฉันจองย่ะ ว่าแต่เขาพาเธอออกไปไหนมา ?"

          "อ๋อออ !! ก็ไม่มีไร เขาขอให้ฉันเป็น แฟ.. เออ ไปชงกาแฟให้นะ"  แถได้ดีลูกกกก 

          "หราาา ? แล้วทำไมต้องเป็นเธอ ?"  อีนี่ อยากจะรู้อะไรมากเนี่ย 

          "ไม่รู้ ฉันกลับบ้านก่อนนะ ไปเถอะ ไอชา' " อยู่ต่อมีหวังโดนถามอีกเยอะ

          "อ่า อ่าาาา ไปก่อนนะ บาย ทุกคน"

          "เดี๋ยวสิ่ มายา' เธอยังไม่ตอบฉันเลย" คิม' ตะโกนตามหลังฉันมา คิดว่าจะหันกลับไปให้สัมภาษณ์รึไง

          "ค่อยเจอกัน คิม' บาย"  ฉันนี่รีบกระชาก ไอชา' อย่างเร็ว

         ในระหว่างที่กำลังเดินกลับบ้าน กับ ไอชา' ฉันก็ได้เล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นให้ ไอชา' ฟัง

แต่ดูเหมือนเพื่อนฉันคงช่วยหาทางออกให้ฉันไม่ได้แน่ เพราะดูจากอาการช็อคของเพื่อนรัก 

ฉันคิดผิดรึป่าวเนี้ยยยย ที่มาเล่าให้ ไอชา' ฟัง เห้อออ.

          เดินออกมาไกลได้สักระยะ ฉันก็เห็นชายร่างสูง ผมดำ คนเดิม 

          "อะไรของนายอีกเนี่ย จะเอาไรอีก ?"  คิดถึงฉันหรอที่รัก +_+

          "โทรศัพท์"  นึกว่าคิดถึงฉันซะอีก 

          "บ้าหรอ ? ของฉัน อยู่ดี ดี จะมาขอกันง่าย ง่ายได้ไง"  

          "ฉันไม่คิดจะเอาไปซะหน่อย"

          "แล้ว ว ว เอาไปทำไม"

ตอนนี้ฉันสงสาร ไอชา' เหลือเกิน เพราะเธอเกร็งมากกว่าฉันเสียอีก

          "คนเป็นแฟนกัน แต่ไม่มีเบอร์กัน จะเรียกว่าแฟนม่ะ เอามาเร็ว เร็ว เมื่อย"

          "อ่ะ โทรศัพท์" ฉันก็เล่นตัวไปงั้นแหละ หุหุ

          "เสร็จแหละ และฉันโทรไปเมื่อไรต้องรับสายฉันตลอด"  มีสั่ง มีสั่ง ฉันแฟนเธอนะ อย่าสั่งเยอะ

 (มันใช่เวลาภูมิใจไหม มายา')

และเขาก็เดินจากไปตามเคย แต่เพื่อนฉันนี่สิ ยังเกร็งไม่หายเลย 

          "ไอชา' ไอชา' ไอชา'!!! "

          "ห๊ะ ห๊ะ ว่าไงนะ" เออ เธอกลัว หรือ กำลังหลงเสน่ห์ เนี่ยยย

          "เป็นไร ?"

          "ปะ ป่าว" น่าเชื่อเนอะ

          "แล้วเกร็งทำไม ?"

          "มองเขาใกล้ ใกล้ หล่อกว่ามองไกล ไกลอีกเนอะ เธอนี่โชดดีจัง"

          "ตรงไหน ห๊ะ" ก็โชดดีจริง จริง นั้นแหละ

          "ที่อยู่ อยู่ ก็ได้เป็นแฟนเขา"

          "มันก็แค่ละครป่ะ ไม่ใช่เรื่องจริงซะหน่อย"  แต่ฉันก็อยากให้เป็นจริงนะ

          "เออ เนอะ ฉันลืมไป" 

          "เดินต่อได้แหละ ฉันต้องรีบไปหาพ่อ"

          "อือ"

ณ ร้านอาหารของพ่อ

          "กลับมาแล้วค่ะ"

          "มาแล้วหรอ ?"

          "แล้วเห็นยืนอยู่ไหมละค่ะ"

          "สวัสดีค่ะ คุณพ่อ" ไอชา'ทักทายพ่อฉัน

          "จ๊ะ หิวกันไหม กินไรกันมารึยัง ?"

          "ยังค่ะ" ฉันรีบตอบทันที

          "ไอชา'ละ กินไรมายังลูก" พ่อคะ หนูก็ตอบไปแล้วไหมค่ะ ทำไมต้องถามซ้ำด้วย

          "ยังค่ะ" 

          "งั้นรอพ่อแปปนะ" จะทำให้ไอชา' กินคนเดียวเลยไหมค่ะ ไม่เห็นจะสนใจฉันบ้างเลย   

          หลังจากที่รอพ่อฉันได้สักพัก พ่อฉันก็กลับมาพร้อมอาหาร 3-4 อย่าง ฉันกับไอชา' ก็ไม่รอช้าลงมือกินกันทันที ไอชา' ติดใจฝีมือของพ่อฉันมาแต่ไหนแต่ไรแหละ อย่าห่วงว่าจะเหลือ หุหุ

          หลังจากที่กินอาหารกันเสร็จ ฉันก็นั่งคุยกับไอชา' สักพัก แล้วไอชา'ก็ขอตัวกลับบ้านไปก่อน เพราะถ้าเธอกลับช้า พ่อแม่เธอก็จะดุ พ่อแม่ไอชา' เป็นคนเข้มงวดมาก ไอชา' ต้องอยู่ในกรอบเสมอ หลังจากที่ ไอชา' กลับไป ฉันก็ช่วยพ่อเก็บร้านพร้อมกับเล่าถึงเหตุการณ์วันนี้ให้ฟัง ทำเอาพ่อฉันนี่ขำไม่หยุด เพราะคิดว่าฉันแต่งเรื่องขึ้นมา ฉันยืนยันเท่าไร พ่อก็ไม่เชื่อ ฉันก็เลยไม่อธิบายอะไรต่อ ปล่อยให้พ่อคิดว่าเป็นเรื่องแต่งต่อไป