เงียบนัก รักจนมุม

ผมกลับมาถึงบ้าน ผมก็เจอคำถามจากคนเป็นแม่ นี่บ้าน หรือ ห้องสอบสวน ช่วยบอกผมที

ที่ครั้งที่ พ่อกับแม่ กลับมาเมื่อไรผมเป็นต้องอึดอัด แต่รู้สึก ครั้งนี้จะมากกว่าครั้งไหน ไหน 

          

          "สรุปว่าไง แกจะไปดูตัวกับพ่อและแม่ไหม ?" 

          "ไม่ครับ" ใครจะยอมไปล่ะ หึ

          "แปลว่า แกมีแฟนแล้วว่างั้น ?"

          "ครับ" ยังไม่มีหรอกแฟน เอาแฟนจอมปลอมไปก่อนนะครับแม่

          "งั้น พรุ่งนี้พามาบ้านด้วยนะ แม่อยากเห็นหน้าแฟนของลูก 

ใครกันนะทำให้คนที่ไม่สนใจผู้หญิงอย่างแก ถึงยอมมีแฟนสักที"

          "ครับ ผมขอตัวขึ้นห้องนะครับ" แล้วผมก็เดินออกมาโดยที่ไม่รอคำตอบใด ใด

 

          ปัง ( เสียงปิดประตูห้อง )

 

          ผมรู้สึกหงุดหงิดที่เหมือนแม่จะบงการชีวิตผม ตั้งแต่เด็กจนโตไม่เคยจะมาสนใจ จะมาสนใจอะไรผมตอนนี้

แล้วพรุ่งนี้จะให้ยัยนั้นมาอีก ทำไมเรื่องถึงเยอะแยะ วุ่นวายนะ ชีวิตสงบ สงบ ของผมคงหายไปแล้วสิ่นะ หลังจากนี้

แล้วยัยนั้น มันจะโอเครึป่าวที่พรุ่งนี้ต้องมาบ้านผม โทรไปบอกยัยนั้นหน่อยก็แล้วกัน

 

          ตื้ดดดดดด ตื้ดดดดดด ตื้ดดดดดด ตื้ดดดดดดดด

 

          'ฮัลโหล'

          'เธอรับสายฉันช้านะ ยัยโง่'

          'แล้วฉันมารับสายไหมล่ะ นายไม่ได้บอกนิ่ ว่าอย่ารับสายช้า'

          'ย้อนหรอ ? เดี่ยวไม่ต้องเอาคืน'

          'อ่าาา ไม่ย้อน ไม่ย้อน มีไรว่ามา' จะว่าไปแกล้ง ยัยนี้ ก็สนุกดีนะ

          'พรุ่งนี้เลิกเรียน เธอต้องไปไหนไหม ?'

          'ไม่นะ ทำไมจะขอเดทหรอ ?'

          'ไม่ต้องเอาคืน'

          'เล่นแค่นี้ ทำโกรธ'

          'เงียบและฟังได้ม่ะ' ผมคิดผิดรึป่าว ที่เอายัยนี่ มาเป็นแฟนจอมปลอมเนี่ย

          'อ่ะ เค เค' เออ พูดดี ดี ก็ฟังนิ่หว่า

          'พรุ่งนี้เลิกเรียน เธอต้องมาบ้านฉันพร้อมกับฉัน'

          'ทำไม ฉันต้องไปบ้านนายด้วยล่ะ หรือว่า นายคิดจะ' ยัยนี้คิดแต่เรื่อง ลามก สิ่นะ

          'หยุด หยุด ฉันไม่คิดกับ ยัยเตี้ยอย่างเธอหรอกนะ ที่ให้มาเพราะฉันสั่ง และ เธอต้องทำ'

          'ฉันยังไม่ได้ถามนายเรอะ ว่านายทำแบบนี้ทำไม เหตุผลอะ ?'

          'ไม่อยากไปดูตัว จบนะแค่นี้ เจอกันพรุ่งนี้ และ ไม่ต้องวิ่งมาชนฉันอีกล่ะ ยัยโง่'

 

          ตู๊ด

 

ผมก็ว่างสายเธอไปโดยที่ไม่รอฟังอะไรอีก 

 

          ผมนั่งอ่าน ไดอารี่ ของเธออีกครั้ง ทั้งที่รู้อยู่แก่ใจจว่ามันไม่ได้มีอะไรเปลี่ยนแปง

แต่ให้ทำไงได้ล่ะ ในเมื่อผมกับเธอจะต้องมาเป็นแฟนจำเป็น ผมก็ต้องศึกษานิสัยเธอไว้ให้มากที่สุด

เพื่อไม่ให้เป็นพิรุธ แต่แค่ ไดอารี่ ผมก็คงไม่รู้ไปมากกว่า เธอทำอาหารไม่เป็น พ่อเปิดร้านอาหาร 

เพราะใน ไดอารี่ มีเขียนอยู่แบบนี้ ซ้ำ ซ้ำ   แปลว่า ถ้าผมอยากรู้อะไรเกี่ยวกับเธอมากกว่านี้ 

ก็คงต้องถามเธอสิ่นะ แล้วเธอจะหาว่าผมวุ่นวายรึป่าวว

 

          ก๊อก ก๊อก ก๊อก

 

          ใครเขามาเคาะ ห้องผมเนี่ย

 

          "ใคร"

          "ฉันเองโว๊ย" นึกว่าใคร ไอ้เจวาน' นี่เอง

          "เข้ามา ไม่ได้ล็อก"  

          

          พอมันเดินเข้ามา มันก็มีคำถาม มาถามผมเป็นชุด

          

          "ใครแฟนแกว่ะ บาธ' " 

          "ฉันเคยมีหรอ ?" ไปคุยกับแม่มาซินะ ไอ้เวน เอ้ย ไอวาน

          "แม่แกถามฉันว่าเคยเห็นไหม"

          "แกตอบว่าไง ?" เพื่อนจะทำพังก็นี้แหละ 

          "ไม่ได้ตอบว่ะ"

          "เออ ดี" ก็ลองตอบสิ่ เจอดีแน่เพื่อน 

          "แล้วสรุปใครว่ะ"

          "ไม่มี ฉันโกหกแม่ไปงั้นแหละ ไม่อยากไปดูตัว" โทษนะเพื่อน มันคือ ความลับ

         

          หลังจากที่เพื่อนซี้ผม มันถามนู้น นี้ นั้น จนผมรำคาญไล่มันกลับไป และใช้เวลา

นั่งคิดเรื่องยัยนั้น ทั้งที่ผมก็ไม่รู้ว่าทำไมผมจะต้องสนใจชีวิตของยัยนั้นด้วย