เงียบนัก รักจนมุม

9.0

เขียนโดย กะทะหอย

วันที่ 26 มกราคม พ.ศ. 2559 เวลา 04.20 น.

  14 ตอน
  2 วิจารณ์
  15.50K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 5 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2559 02.19 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

6) ขอฉันคืนเถอะนะ

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ฉันรีบเดินเข้าไปหาชายร่างสูง เพื่อขอ ไดอารี่ ฉันคืน แต่น่าตาเขาดีชะมัด ผมสีดำ โครงหน้าเรียว

สเป็ค ฉันเลย หวังว่าเขาคงจะไม่เปิด ไดอารี่ ของฉันอ่านหรอกนะ เขาคงไม่เสียมารยาทหรอกน่า แต่ไม่เคยเห็นหน้าเขามาก่อนเลย

          "เออ อ คือ สมุดเล่นนั้นเจอมาป่าวค่ะ" 

ฉันนี่ก็ถามไรไม่คิด ถ้าเค้าไม่เจอมันแล้วจะอยู่กับเขาไหมล่ะ แต่พอมองเขาใกล้ ใกล้ หล่อเป็นบ้าเลย          

          "..." ไม่มีเสียงตอบรับ ~

ฉันคงพูดเบาไปเขาคงไม่ได้ยินฉันมั่ง ก็นี่มัน ห้องอาหาร คนเยอะ เสียงก็ดัง ถามอีกรอบแล้วกัน

          "คุณค่ะ สมุดเล่มนั้น O_O"

          "ถามทำไม ?"

เขายื้นหน้าเขามาใกล้หน้าฉัน จนเห็นใบหน้าเขาอย่างชัดเจน ดวงตา จมูก ริมฝีปาก อร๊ายยยยย  ใจจะวายยยย

          "เออ อ คือ อ สมุดมันคล้ายกับของฉันนะคะ" ทำไมฉันต้องพูด ตะกุตะกัก ด้วยเนี่ยยย

          "เธอชื่อ มายา'หรอ ?"

อย่าบอกนะ ว่าเขาอ่าน ไดอารี่ ของฉัน เสียมารยาทจัง

          "ค่ะ"

          "อืม ผมเจอมา"

          "งั้น ฉันขอคืนนะคะ"

          "..." ชิ้วววววววววว

          "คุณค่ะ ฉันขอคืนคะ"

          "..." เงียบอีก

          "ฉันขอสมุดฉันคืนค่ะ !!!" ฉันตะโกนขนาดนี้ ไม่ได้ยินให้รู้ไป

          แล้วเขาก็เดินไปโดยที่ไม่สนใจฉันสักนิด ทำเหมือนคนไม่ได้ยินปล่อยให้คนใน ห้องอาหารมองฉันเป็นตัวประหลาด   ฉันเลยต้องกลับมาที่โต๊ะ อย่างหัวเสีย

          "บ้า คนอะไร พูดด้วยก็ ไม่ตอบ"

          "เขาน่าตาดีเนอะ"

          "นี่ นี่ นี่ สนใจฉันหน่อย ไอชา' "

          "ก็เขาน่าตาดีจริง จริง นิ่"

เพื่อนฉันเป็นไรไปเนี่ย ความเรียบร้อย กุลสตรี ไปไหน ?

          "ว่าแต่ ได้สมุดคืนไหม ?"

          "แล้วเห็นว่ามีไหม?”

          "ไม่"

          "ก็ไม่ได้คืนไง แถมฉันพูด แล้วยังไม่พูดกับฉันอีก เธอรู้ม่ะ ว่าเขาเป็นใคร"

          "เธอไม่รู้หรอ ?"

          "หึ"

นายนั้นมันดังตรงไหน ทำไมฉันถึงไม่รู้จัก แล้วทำไม ผู้หญิงเรียบร้อยอย่าง ไอชา' ถึงรู้จัก 

          "ก็คนที่นั่งข้างเธอไง"

          "ไม่เห็นมีใครมานั่ง มีแต่ชื่อ เอาจริง จริง ยังจำชื่อไม่ได้เรอะ"

          "ก็เขานั้นแหละ เพราะ เขาสมองดี แต่ไม่ชอบอยู่ที่คนเยอะ เยอะ 

ทางโรงเรียนเลยยอมให้เขาไม่ต้องเข้าเรียนได้ แต่ต้องมาโรงเรียน"

          "แล้วเขาไปอยู่ส่วนไหนของโรงเรียน ทำไมฉันถึงไม่เคยเห็น"

          "นาน นาน จะเจอเขาสักทีนะ แต่แปลกทำไมวันนี้เขาถึงมา ห้องอาหาร"

คนบ้าอะไร มาโรงเรียน แต่ไม่เข้าเรียน แล้วไปหลบอยู่ไหน ทำไมฉันไม่เคยเห็นเลยนะ แล้วฉันจะตามสมุดฉันคืนได้ไงเล่า

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา