เงียบนัก รักจนมุม
เขียนโดย 
กะทะหอย
วันที่ 26 มกราคม พ.ศ. 2559 เวลา 04.20 น.
แก้ไขเมื่อ 5 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2559 02.19 น. โดย เจ้าของนิยาย
5) บ้าไปแล้วสิ่นะ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความผมที่เดินตามหลัง ไอบาธ'มา รู้สึกแปลกใจสุด สุด กับไอ้เพื่อนคนนี้ มันไม่ชอบสถานที่ ที่คนเยอะ เยอะ
มันไม่เคยมาห้องอาหารของโรงเรียน แต่วันนี้กลับชวนผมมา และวันนี้มันยังทำบ้า บ้า ไปเก็บไดอารี่ ของสาวที่ไหนไม่รู้ไว้อีก ทั้งที่มันเกลียดผู้หญิงขนาดนั้น มันคงบ้าไปแล้วสิ่นะ
"ไอ้บาธ' แกคิดไงมาที่นี่เนี่ย ?"
"กินข้าว"
"ร้อยวันพันปี ไม่เห็นแกจะมาเรอะ ฉันชวนมาแกยังไม่มาเรอะ"
"ก็มาแล้วนี่ไง"
"เออ อ อ ~ กินไรล่ะ"
ผมเริ่มหัวเสียกับไอ้เพื่อนบ้าของผมแหละ มันคิดจะทำอะไรของมัน ไดอารี่ นั้นมันก็ถือไว้ไม่ยอมปล่อย
"บาธ' "
"อือ"
"ถามไรหน่อยได้ไหม"
"อือ"
"แกเก็บ ไดอารี่ ไว้ทำไม ? ในเมื่อไม่ใช่ของแก และยังเอามาถือไว้อีก"
"หาคน"
"หาใคร ?"
"เลิกถามได้แหละ เมื่อยปาก ที่จะตอบ"
เพื่อนผมนี่มันบ้าไปแล้ว จริง จริง สิ่นะ
"เออ อ คือ สมุดเล่มนั้นเจอมารึป่าวค่ะ"
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
