รักป่วนหัวใจ

พอกันที่กับการนอนตื่นสาย
วันนี้ฉันไม่รู้ตัวว่าเป็นอะไรมากรึเปล่า
สงสัยยาที่ฉันกินเมื่อวานไม่ว่าจะยากายหรือยาใจคงจะออกฤทธิ์เร็ว
จนทำให้ฉันหายเป็นไข้และมีผลข้างเคียงคือฉันตื่นมาตั้งแต่ตีสี่ครึ่ง
ตื่นมาทำไม และทั้งหมดนี่คือความคิดอันแสนวุ่นวาย
หลังจากนั้นประมาณสองชั่วโมงครึ่ง
ฉันเดินชิวๆอย่างเป็นสเตปๆ 
จนกระทั่งมีคนเอามือมาจับที่บ่า
ฉันสะดุ้งและรีบหันไปทันที
สวัสดีฉันชื่อแพรวาน่ะ เธอเป็นเด็กใหม่ห้องคุณครูจันทร์ฉายใช่ไหม
ใช่ ฉันชื่อเบลน่ะยินดีที่รู้จัก
เช่นกัน
แล้วเราจะไปที่ห้องเรียนเลยใช่ไหม
ไม่หรอกโรงเรียนของเราน่ะจะต้องไปเข้าแถวก่อน
เหรอ ว่าแต่อยู่ตรงไหนล่ะนี่ตามฉันมา
เย้ๆๆในที่สุดก็มีเพื่อนแล้ว ฉันแอบพรรณนาในใจ
แล้วห้องเรามีกี่คนเหรอ ฉันถามระหว่างกำลังไปที่แถว
มีทั้งหมด 30 คน แบ่งเป็นกลุ่มต่างๆอีกประมาณ 6 กลุ่ม แล้วแต่บางคนก็อยู่สันโดด แต่กลุ่มที่อันตรายก็มีประมาณ 4 กลุ่ม เธออย่าไปยุ่งกับ 4 กลุ่มนี่เด็ดขาดเลยน่ะ
หลังจากคุยกับยัยนี่แล้วบ่งบอกเลยว่าหลอนเป็นคนเก่งการสังเกตและคำนวน ฉันบ่นกับตัวเอง
ว่าแต่เรื่องที่เธอพูดน่ะ ห้องเราโหดใช่เล่นเลยน่ะเนี่ย
อืม...ก็จริงน่ะ ฉันไม่อยากยุ่งกับความโหดร้ายและทารุนกรรมใครฉันเลยอยู่คนเดียว
โลกโหดเกินไป สวรรค์ไม่เมตตา ฉันคิดถึงความเป็นไปในอนาคตอันใกล้
                                     ........โปรดติดตามตอนต่อไป........
                                     ........ขอบคุณทุกๆคนที่ติดตาม.........