The Lost Mind

          "อิสระเสรี...ถึงมันจะหมายถึงว่า เราจะสามารถทำอะไรก็ได้อย่างที่ใจต้องการ แต่ก็ไม่ใช่แปลว่าทำได้ทุกอย่าง มันย่อมมีขอบเขตของมัน ดังนั้น...อิสระเสรี คือ เราสามารถทำอะไรก็ได้โดยที่ทำให้คนรอบข้างไปจนถึงผู้ร่วมโลกนั้น ไม่เดือดร้อนไปกับการกระทำของเรา นั่นคือ อิสระเสรี ที่แท้จริง"
          คำกล่าวปราศรัยของประธานาธิบดีมิเกล ได้จบลงพร้อมกับเสียงปรบมือที่ค่อย ๆ ดังขึ้นจากกลุ่มแขกเหรื่อที่อยู่ในห้องโถงของงานเต้นรำ 
          "ทำไมไฟไม่ดับซะที มันนานไปแล้วนะ ประธานาธิบดีกำลังจะกลับมาแล้ว"
          ผู้หญิงที่ดูท่าทางลนลาน ในชุดกี่เพ้าสีแดง ยืนรอคอยอะไรบางอย่างด้วยความหวาดระแวง ที่บริเวณทางเดินไปที่ห้องของประธานาธิบดีที่เธอสามารถผ่านระบบรักษาความปลอดภัยไว้ได้ แต่เธอติดต่อคนที่มากับเธอทั้งสองคนนั้นไม่ได้เลย
          "กะไว้แล้ว...ต้องมีคนอยู่แถว ๆ นี้"
          เสียงพูดของใครคนหนึ่งทำให้เธอตกใจและหันหลังไปหาที่มาของเสียงนั้น
          "ครูซ !!"
          "เอวา...คุณยังไม่เข้าใจอะไรเลยสินะเรื่อง Freedom Project น่ะ"
          สาวเอวา หยิบปืน 9mm แบบเก็บเสียง พร้อมกระสุนเต็มแม็กกาซีน และหันปลายกระบอกไปที่นายพลครูซ
          "ฉันแค่ทำตามคำสั่งของท่านเสนาธิการเวย์นเท่านั้น...ถอยไปซะ"
          นายพลครูซยอมชูมือขึ้นและเดินเข้ามาหา เอวา ด้วยท่าทางที่ไม่มีความกังวลเอาเสียเลย
          "...งั้นเหรอ ? เสนาธิการ ต้องรับคำสั่งจากผมอีกทีนะ ถ้าผมสั่งให้คุณ ถอนตัวออกจากภารกิจของคุณซะ จะทำได้มั้ย ? คงจะรู้กันดีนะว่า คำสั่งของใครสำคัญกว่ากัน"
          "หุบปากไปซะ...!! อย่าเอายศของคุณมาขู่ฉัน ถึงคุณจะเป็นถึงนายพล ฉันก็ฆ่าคุณได้เหมือนกัน ถอยไป !!"
          เอวา ค่อย ๆ ถอยหลัง และถือปืนแน่นขึ้น ทำให้ปืนและแขนของเธอดูสั่นอย่างชัดเจน แต่นายพลครูซก้เดินเข้าไปหาอย่างไม่ลดละ จนปลายกระบอกปืนของเธอชนที่กลางอกของเขา
          "ตั้งแต่เด็กแล้วนะ...ที่คุณเป็นแบบนี้ แม้แต่แมลงซักตัวคุณยังไม่กล้าฆ่าเลย คุณน่ะใจเสาะจะตาย..."
          เอวา ถูกตอกย้ำปมด้อยของเธอ ทำให้เธอกดดันเป็นอย่างมาก จนเธอทนความกดดันนั้นไม่ไหวเสียแล้ว
          "ฉันบอกให้ถอยไปไง !! ยังไม่เข้าใจอีกเหรอ ถ้าไม่ถอย...ฉันยิงจริง ๆ นะ คุณจะไปเข้าใจอะไร ว่าฉันน่ะ...ฉันน่ะ !!"
          เอวาบีบน้ำตาออกมา แต่ปลายกระบอกปืนของเธอยังคงกดหน้าอกของนายพลครูซอยู่
          "ผมเข้าใจคุณดี...ตั้งนานแล้ว ตั้งแต่คุณหนีไปในตอนนั้น..."
          "ท่านนายพล !"
          โฮปุวิ่งเข้ามา ทำให้นายพลครูซชะงักไปช่วงหนึ่ง
          "ตุบ !" ในจังหวะนั้นเอวาใช้เท้ายันนายพลครูซ จนเขาถอยติดกำแพง และวิ่งหนีสวน โฮปุไป
          "หวาย !!"
          โฮปุ เลือกที่จะช่วยนายพลครูซก่อน เธอค่อย ๆ พยุงร่างอันกำยำของนายพลครูซขึ้นมา
          "ผมเกือบจับเธอได้แล้ว..."
          "ขอโทษค่ะ ท่านนายพลครูซ...เดี๋ยวหนูตามเธอไปเองค่ะ"
          "ไม่ต้องหรอก...ปล่อยเธอไปซะ เธอไม่ได้ทำอะไรผิดเลย...จริง ๆ"
          โฮปุ มองสีหน้าของนายพลครูซที่ดูเศร้า...
          "ท่านนายพล...หนูเจอผู้ต้องสงสัยสองคน พยายามจะทำลายงานนี้ ตอนนี้ถูกบอดี้การ์ดของที่นี่ควบคุมตัวอยู่ ส่วนคนร่วมงานทุกคนปลอดภัยดีค่ะ"
          "ดีมาก...ดีแล้วหล่ะ"
          "จะดีเหรอคะที่ปล่อยเธอไป.. ?"
          นายพลครูซนิ่งไปซักพักหนึ่ง...
          "เธอ...เคยเป็นภรรยาของผม..."