S.S.D.Tหน่วยปราบชีวภาพ

เสียงปืนดังไปทั่วตึกร้างเเห่งนั้นโดยที่ผมซึ่งถูกกันออกมาจากตึกเป็นระยะห่างประมาณ5กิโลเมตรนั้นนั่งอยู่ในรถหุ้มเกราะคันหนาเเละมีทหารเฝ้าอยู่อีก5คน ทำเอาผมเบื่อหน่ายกันเลย ทีเดียวจากนั้นผมก็มองออกไปขัางนอกอย่างเรื่อยเปื่อย 
".......หืม?" ผมมองเห็น รถคันนึงวิ่งเข้ามาด้วยความเร็วสูง เเละใกล้เข้ามาเรื่อยๆ
"อะไรวะนะ?" เจ้าหน้าที่คนนึงพูดขึ้นพร้อมกันนั้นเองรถคันนั้นก็ขับมาใกลัเเล้วหักไปทางขวาสุดขีด ทำให้รถปัดท้ายมา เเละท้ายรถเปิดออก เหล่าห่าลูกปืนได้พุ่งทะลุเจ้าหน้าที่ทั้ง5คน
ปัง ปัง ปัง ปัง ปัง ปัง ปัง เสียงปืนดังขึ้นเรื่อยๆ ปัง ปัง ปัง ปัง ปัง..... (ยะหยุดยิงเเล้วหรอ?)ผมคิดในใจเพราะรถคันนี้เป็นรถหุ้มเกราะทำให้ผมรอดมาจากห่ากระสุนได้ 
"ค้นให้ทั่ว!!!!! ยึดทุกอย่างมาต่อให้เป็นมีดเล่มเล็กเเค่ไหนก็เอามา!!"ผมได้ยินเสียงคนสั่งการ ของมันสั่นให้ลูกน้องมันปล้นอาวุธจากศพ ผมค่อยเปิดประตูรถลงมาอย่างเงียบที่สุดเพื่อไม่ให้มันรู้ตัว เเล้วกลิ้งลงไปใต้ท้องรถเพื่อซ่อนตัวจากมัน 
(นี่มันบ้าอะไรวะเนี่ย!!!)ผมคิดในใจเเล้วเฝ้ามองเท้าของคนพวกนั้น
(5.....6......7......8   มีทั้งหมด8คนเลยหรอเนี่ย)
"หัวหน้าค้นทั่วเเล้ว ยึดของมาได้เพียบเลย" ".....กลับไปขึ้นรถเราจะย้ายบ้านกันเเล้ว เตรียมระเบิดตึกนั่นซะ ฝังพวกมันทั้งหมดไว้ที่นั่นเลย" บุคคลที่โดนเรียกว่าหัวหน้าพูดขึ้นอย่างเรียบๆด้วยน้ำเสียงที่ทรงพลัง "ครับ! อีก30นาทีผมจะระเบิดตึกนั่นทิ้งครับ"
(เเย่เเล้วต้องรีบบอกพี่คาเรน!!)
ผมพยามมองหาสิ่งที่พอจะมีประโยชน์ต่อผมในตอนนี้ได้ มองไปรอบๆผมพบศพของเจ้าหน้าที่คนนึงซึ่งเหมือนพวกมันจะยังไม่ได้ค้นศพเขาผมค่อยๆเอื้อมมือไปดึงศพเข้ามาใต้ท้องรถ เเละเริ่มค้นที่ศพ(ขอโทษนะพี่ !ขอผมเถอะ) ผมปลดปืนพกของเขามาได้1กระบอกลูกสำรองอีก2เเม็ก เเละมีดอีก1เล่ม เเล้วผมก็หาจังหวะที่เตรียมวิ่งออกไปจากตรงนี้เเต่สถานการณ์ไม้อำนวยเลยสักนิด เพราะพวกมันยืนอยู่1คนข้างหน้าผม ผมค่อยๆกลับขึ้นไปบนรถอย่างเงี่ยบๆไปอยู่ตรงจุดเดียวกับมันเพราะกระจกรถเป็นสีดำทำให้มองจากข้างนอกจะไม่เห็นข้างใน เอาปืนจ่อหัวมัน
(ถ้ายิงตอนนี้เราจะเอาวิทยุที่มันมาได้ ตะเเต่ถึงจะเรียน รด. มาก็เถอะ ระเรา........จะกล้ายิงคนจริงๆงั้นหรอ) ใช่ถึงผมจะเคยเอาเพ้นบอลไล่ยิงคนมากก่อนเเต่ สิ่งที่ผมถืออยู่ในตอนนี้คือปืนจริง น้ำหนักปืนที่ส่งมาถึงผมหมายถึงน้ำหนักของชีวิตนึงที่ผมตอนเอาไปเลยทีเดียวทำให้รู้สึกหนักกว่าเดิมหลายเท่า
"เฮ๊ย ได้ข่าวว่าพวกตำรวจมีผู้หญิงมาด้วยวะ"
"นั่นดิ ถึงจะเป็นศพเเต่ถ้าสวยข้าก็กล้าเล่นด้วยนะเว้ย"
"สำหรับข้า ต้องค่อยๆทรมานก่อนสิวะ!!!" เเล้วพวกมันก็หัวเราะด้วยกัน2คน
(.....ไม่ใช่คนสินะ ไอ้พวกเศษเดนพวกนี้ไม่ใช่คน!!!) ปัง!!! ผมเหนี่ยวไกปืนออกพร้อมกับหัวคนที่ระเบิดออกเป็นดอกไม้ไฟงานวัด
"อะไรวะ!? อ๊าก" ผมเหนี่ยวไกปืนอีกครั้ง พร้อมฝังลูกปืนไว้กลางอกมันอีกคน
"พวกนี้ไม่ใช่คน  พวกนี้ไม่ใช่คน!!!!" ผมค้นเอาวิทยุสื่อสารจะวิ่งออกจากตรงนั้นเพื่อเปลี่ยนที่ซ่อน โชคดีหน่อยที่วิทยุเป็นของที่โดนมันเอาไปก่อนหน้านี้ทำให้ผมไม่ต้องนั่งงมความถี่ของพวกชุดปฏิบัติการ 
"พี่คาเรน ใครก็ได้ตอบผมที!!!!ย้ำสักคนที่ได้ยินตอบผมที!!"
"จิน!! เกิดอะไรขึ้น !!?ทำไมพี่ติดต่อพวกข้างนอกไม่ได้เลย?"
"เราโดนตลบหลังครับพี่ พี่รีบออกมาจากตรงนั้นเดี๋ยวนี้เลยครับมันจะระเบิดตึกในอีก30นาที "
"ว่าไงนะ!!! สั่งทุกคนถอนกำลังให้เร็วที่สุด!! จินอยู่ตรงไหนเดี๋ยวจะส่งคนไปคุ้มกัน"
"ผมอยู่ตรง..." ปัง!!!! เสียงปืนดังขึ้นหนึ่งนัด พร้อมกลับตัวผมที่ล้มลง
(อะ อะไร? เราถูกยิงหรอ.. อาที่ไหล่ขวาไม่มีความรู้สึกเลย)
"จิน! จิน!ตอบพี่ที จินน!!" ปัง! เสียงปืนดังขึ้นอีกนัดคราวนี้มันยิงวิทยุให้พังไป
"เป็นเเค่เด็กเเท้ๆกล้ายิงคนตั้ง2คน ใจกล้าดีนี่หว่า"ผมจำเสียงได้เเม้ตาผมจะพร่ามัวไปเเข้าเเต่ก็รู้ว่ามันคือหัวหน้าของพวกนั้น
"พะพวกแกมันไม่ใช่คน...." ผมตอบมันกลับ
"ก็คงจะจริง ข้านะไม่ใช่คนเเล้ว" "หมายความว่าไง.....?" มันไม่พูดต่อเเต่มันเดินเข้ามาจับผมเงยหน้าขึ้น
เเล้วหยิบหลอดยาสีเเดงเข้มออกมา
"ไอ้หนูแกเห็นนี่มั้ย? นี่คือสิ่งที่แกบอกว่ามันคือไวรัสฆ่าคนยังไงละ"มันเปิดฝ่าออก เเล้วจับผมกรอกเข้าที่ปาก
"ตัวยามันไม่ได้ผิดอะไรเลย มันไม่ได้ฆ่าใครทั้งนั้น คนตะหากละที่ตายเอง ปกติเเค่โมลเดียวคนก็ตายใน20นาทีเเล้ว จำชื่อคนที่จักการการแกไว้ด้วยละ! ชื่อของข้าคือ ซาร์!! ซาร์ เวนเทอ..."
ฉึก!!
ผมเอาแรงเฮือกสุดท้ายเเทงมีดไปที่มันกลางอก แต่
"....ขนาดจะตายยังใจสู้ได้อีกนะเเก แต่รอให้พูดจบก่อนสิวะค่อยแทง" "ใครจะไปอยากจำชื่อแกกันละ?" แล้วสติของก็เเริ่มเลือนลาน
(เองโดนเองที่น่าอกเเท้ๆรีบๆตายซะทีสิเว้ย) ซาร์ที่โดนเเทงที่น่าอกมองมีดที่ปักอกตัวเองเเล้วดึงออก
"ไม่ได้เจ็บอย่างนี้นานแล้ว แกนี่เจ๋งจริงๆ แต่ต้องลาตรงนี้ละ" มันทิ้งให้ผมนอนตายตรงนี้และเดินจากผมไป
"ใครจะไปยอมตายตรงนี้ละฟะ..."ผมสบทก่อนสติผมจะหายไป