S.S.D.Tหน่วยปราบชีวภาพ

เขียนโดย Mahouga12

วันที่ 7 มกราคม พ.ศ. 2559 เวลา 22.32 น.

4 ตอน

0 วิจารณ์

6,378 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 7 มกราคม พ.ศ. 2559 22.44 น. โดย เจ้าของนิยาย

1) ปฐมบทความซวย

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ยามเช้าฤดูร้อนแสงอบอุ่น หมู่นกร้องเพลง เเสงเเดดโปรยปราย ดาดฟ้าของโรงเรียนๆหนึ่งเด็กชายกำลังนอนกลางวันอย่างมีความสุขเขามีผมสีดำเเซมแดงเป็นปอยเล็กน้อยหน้าตาดูออกไปทางญี่ปุ่นมาก กว่าจะเป็นคนไทยได้ รูปร่างผอมเเต่ไม่ถึงกับเเห้งเป็นไม้เสียบลูกชิ้นข้างๆเขามีวิทยุสื่อสารคลื่นสั้นกลับสิ่งที่ไม่น่าจะมีอยู่ในโรงเรียนเเต่

ก็มีตราของโรงเรียนติดอยู่ มันคือปืนที่ใช้ในการเล่นเซอไวเว่อร์เกมที่

เป็นรูปแบบของไรเฟิลซุ่มยิง เเล้วเขาก็ลุกขึ้นมาจากการนอนกลางวันมองลงไปข้างล่างตรงลานกว้างของโรงเรียน สิ่งที่เหมาะสมกลับฤดูร้อนที่สุดคือการได้เห็นสาวๆในชุดนักเรียนเเขนสั้น เเละกระโปรงสั้น เเล้วเเท้ๆ เขาคิดเช่นนั้นเเต่เมื่อเขามองลงไปด้านล่าง พบกับกลุ่มฝุ่น

ละอองเเละการตะลุมบอลกันของนักเรียนช่างกลที่มีอาวุธ

ครบมือกับเด็กผู้ชายอายุเท่ากับเขาใส่เเว่นในมือเขาถือพลองดำติดพู่ให้ดูคล้ายกับหอกเอาไว้ ท่ามกลางช่างกลหลายสิบคนเด็กหนุ่มสามารถสู้ได้เพียงคนเดียวด้วยพลอง1อัน น่าส่งไปโอลิมปิค เเต่ยังไงเขาก็ต้องการคนช่วยเหลือ

"จิน!อย่างเอาเเต่มองจากดาดฟ้าสิวะ ช่วยๆกันบ้าง" เเว่นพูดขึ้น การพูดของเขาคล้ายการพูดคนเดียวกลางวงนักล่า

เเต่เมื่อดูให้ดีพบว่าเขาใส่หูฟังที่เชื่อมกับวิทยุแดงที่เข็มขัดเอาไว้

"ไหนเองบอกไม่ต้องการความช่วยเหลือไง?"

"ตูพูดเล่นเว้ยยยยยย~ย!!!"

จินที่อยู่บนด่านฟ้าของโรงเรียนหัวเราะออกมาเเละหยิบสไนข้างตัวเขาขึ้นมา ตั้งขารั้ง เปิดสโคปการเล็ง ปรับมุมกล้อง

"จาาาสั่งงงลาาานะ!!" เขาพูดขึ้นก่อนใส่เเม็คลูกปืนที่มีเเต่กระสุนของเพ้นบอลเอาไว้เต็มที่ หัวเเรกที่เขาเล็งคือช่างกลA(นามสมมุติ)

เเละ ปัง! เสียงปืนอัดแก็ส Hydogen ดังขึ้น พร้อมกับช่างกลที่ หัวเปื้อนสีเเดงเเละความเร็วของการเคลื่อนที่ลูกปืนทำให้มีเเรงปะทะที่เเรงจนเจ็บสุดๆ

"นัดเเรกเข้าเป้า รีโหลด ล็อกเป้าต่อไป พร้อมส่ง จะส่องละนะ!!"

ปัง ปัง ปัง เสียงปืนอัดแก๊สดันขึ้นเรื่อยๆเเม้ไม่ต่อเนื่องเเต่ว่าระยะความถี่เท่ากันแสดงถึงความชำนาญในใช้ปืน จนในที่สุด เหล่าผู้บุกรุกเข้ามาในเขตของโรงเรียนล้มลงจนหมด

"หมดเเล้วหรอ?"

"หมดเเล้วละมั้ง แกเป็นไงบ้างละ?"

"ยังไม่ตายเเค่เเผลถลอก เองเรียกตำรวจยังจับส่งให้หมดเลยนะเว้ย"

"เรียกเเล้ว เดี่ยวคงมาเองละ นั่นไงชั้นเห็นเเสงไซเรนเเล้ว" ผมพูดขึ้นเมื่อตาส่องในสโคปตามมาด้วยเสียงของไซเรนรถตำรวจ

"จิน แว่น จบเเล้วใช่มั้ย?" เสียงที่สามดังขึ้นจากวิทยุ

"ครูครับผมไม่ได้ชื่อเเว่นนะครับ !! ผมมีชื่อของผมว่าโอ๊ต นะ"เเว่นโวยวาย

"เรียกเเว่นง่ายออกเนอะจิน"

" นั่นสิครับครู " ผมพูดขึ้น

"เอาของมาเก็บที่ห้องสภาได้เเล้วละ แล้วมารายงานผล เรื่องเก็บศพคนพวกนั้นให้ตำรวจจักการไปแทนก็เเล้วกัน" ครูบอกพวกผม

"ครับ" " ได้คร้าบ" ผมเก็บปืนใส่กระเป๋าเดินลงมาจากดาดฟ้า ผ่านห้องเรียนหลายๆห้องตามรายทางมีนักเรียน มองออกไปที่ลานกว้างของโรงเรียน

"พี่เเว่นโหดวะ"

"เออดิคนเดียวล้มช่างกลได้ทั้งหมดเลย" ไม่มีใครชมตูชักคน ผมคิด