รักน่ะ นายประธาน

"มามิ มามิ ยัยมามิ!!!! " 
"โอ๊ยยย จะตะโกนทำไหมเนี้ย -_-/// "ยัยนี้จะตะโกนเพื่อ....กลัวเพื่อนในห้องไม่รู้ว่าแกเรียกฉันไงย่ะ
"ก้อฉันเรียกเทอต้อง2รอบแร้วเทอก้อไม่ยอมหันสักทีอ่ะ"นั้นสิตอนยัยนี้เรียกเรากำลังคิดถึงเรื่องมิกะอยู่เรยไม่ได้สนใจยัยนี้เรย
"อ้อ...ขอโทดน่ะพอดีกำลังคิดอะไรเพลินๆน่ะ " 
"ว่าแต่คิดเรื่องอะไรหรอ "ยัยนี้ถามมากจริง 
"เปล่าน่ะ แค่คิดเรื่องมิกะน่ะ ￣ˍ￣ "
"อ้อ ว่าแต่ยัยนั้นน่ะบอกตามตรงเรยน่ะว่าฉันกลัวนางมากอ่ะนางชั้งมีสายตาที่เย็นชาเหลือเกิน ใครๆก้อบอกอ่ะ ∪ˍ∪..." โห้ยัยนี้ว่าเพื่อนฉันซะเสียเรยอ่ะ แตว่ายัยนี้ก้อพูดถูกฉันเป็นเพื่อนมิกะมานมิกะเป็นคนยิ้มน้อยพูดน้อย แต่!!น่าร๊ากกก(เลอะเทอะ) 
"อืม งั้นฉันขอตัวก่อนน่ะ ไว้คุยกันใหม่"พูดจบฉันก้อเดินไปหามิกะ
"มิกะ ｡^‿^｡"มิกะหันหน้ามาหาฉันพร้อมกับร้อยยิ้มอันหวานชื่น(เกินไป)
"มาแร้วหรอ เทอมาสายนะ "
"พอดีตื่นสายน่ะ และก้อมีปัญหากับนายประธานบ้านั้นด้วยอ่ะ"ฉันพูกพร้อมกับทำหน้ารู้สึกผิดเผื่อเทอจะเห็นใจ
"ไม่เป็นไร ฉันก้อมาสายเหมื่อนกันน่ะ แฮ่ๆๆๆ"เทอพูดพร้อมกับทำตัวนิ่งๆๆๆ
"ว่าแต่มามิมีอะไรกับรุ่นพี่ยุนโฮหรอ"ฉันก้ออยากเล่าแต่เรื่องมันยาวเกินไป
"ชั้งมันเหอะ เรื่องไร้สาระน่ะ ^O^"
"อ้อ..จ๊ะ (^_^) "