รักน่ะ นายประธาน

วันเปิดเทอม

...........................

วันนี้เปิดเทอมสิน่ะดีใจจังเรยจะได้เจอเพื่อนๆเห้ออ เอ่ะ!แต่ว่าเราลืมอะไรไปบ้างอย่างแนเรย ฉันพูดพร้อมเดินกลับไปในห้องของตนเองแร้วเปิดประตู่

"ตายแร้ว O_o..วันนี้เรามีนัดกลับมิกะนี่น่ะตายๆๆๆแร้วสายแร้วด้วย"

ฉันไม่สนใจอะไรเรยนอกจากวิ่งบรรได คือมันก้อไม่มีอะไรมากหรอกน่ะก้อแค่ลืมไปว่าวันจะต้องไปเจอยัยมิกะก่อน07.30แต่ไม่ทันแร้วอ่าายัยนั้นโกดตายแน่เรย >_<¦¦¦

ฉันวิ่งออกมาจากบ้านจนมาถึงป้ายรถเมย์ วินาทีนั้นรถเมย์กำลังจะไป อร้ายยยย>o<

ฉันวิ่งตามรถเมย์พร้อมตะโกนเรียกรถเมย์ ทำให้ผู้คนแถวนั้นมอง O////o ตอนั้นฉันรู้สึกอายมากกกกเรยอ่ะจึกหยุดวิ่งตามรถเมย์แร้วรอคันตอไป รอออหรอจะบ้าหรอนี้จะแปดโมงแร้วน่ะ O_o

"ทำไงดีอ่ะยัยมิกะโกดแน่เรยอ่ะ ~T_T~.."  กว่ารถอีกคันจะมาฉันคงต้องโดนครูด่าแน่เรย ฉันเราต้องเดินไป ร .ร ................จนมาถึงหน้าร .ร

ณ.หน้า ร.ร นาดาว บางกอก

"เทอมาสายน่ะ" ด้วยเสียงอันเเขร็งขรึมนั้นฉันจำได้ว่าใคร รุ่นพี่ยุนโฮหมอเนี้ยอ่ะน่ะเป็นประธานนักเรียก ด้วยความที่เขาหล่อและเรียนเก่งเหล่าสาวๆจึงเลือกให้เขาเป็นประธานนักเรียน....

"นี้เทออออ"

"อ้อ...ค่ะ -_-" ทำไหมต้องขึ้นเสียงด้วยห่าาาพูดีดไม่เป็นไง

"มาสายแร้วยังจะเมลออีกน่ะเทอน่ะ ╰_╯.." ทำเป็นดุ จำไว้เรยน่ะ

"ขอโทดดดดดค่า พอใจยังถ้ไม่พอใจก้อหลบไปจะไปเข้าเรียนแร้วค่ะ -_-||.."

ฉันพูดพร้อมกับทำท่าเบื่อหน่าย -_-ก้อมันหน้าเบื่อจริงๆนี้หน่านี้วันเปิดเทอมแท้ๆแต่ยังมีการีจับนักเรียนมาสายอีก เซงว่ะ T_T

"เดี๋ยวก่อน "

"อะไรอีกค่ะคุนประธานยุนโฮค่าาา >o< "

"มาลงชื่อนักเรียนมาสายซะ "

"ถ้าไม่ลงจะเป็นไรป่ะ -O-"ฉันพูดประชดประชันเขา

"ก้อจพถูกตัดคะแนนและความประพฤติน่ะสิ จะลองไหมล่ะฉันทำให้ได้น่ะ พิเศษสำหรับเทอด้วย ˋ﹏ˊ "

ทันใดนั้นฉันก้อรีบกุรีกุจอลงชื่อนักเรียนมาสายบ้าบ้อขอแตกนั้น เพื่อคะแนนและความประพฤติต้องมาก่อนยุแร้วต้นเทอมทั้งทีจะถูกตัดคะแนมิได้เด็ดขาดเรย

"พอใจยัง ไปแหละน่ะ " ฉันเดินสะบัดก้นหนีแร้วเดินด้วยความหวังว่ายัยมิกะจะไม่โกดเพาะหมอนั้นแท้เรยที้ทำให้ฉันสายยิ่งไปอีกฉันรบวิ่งขึ้นห้องเรียนไปหามิกะพอถึงหน้ากองฉันจึงหยุดวิ่งแลัเดินเข้าไปอย่างมีสะง่าราศี(เวอร์ไปบางที｡^‿^｡)เพื่อว่าครูจะยุที่ห้อง ฉันเดินเข้าไปไม่มีครูมีแต่พวกเพื่อนเมาม่อยกันสนุกเชียว คงจะเล่าเรื่องปิดเทอม

ว่าไปไหนกันมาบ้าง ฉันละสายตาจากเพือนทุกคนแร้วหันไปเที่ยวกลางฝั่งซ้ายมือเพื่อมองหามิกะฉันเห็นมิกะอ่านหนังสือนิยายอยู่ซึ่งเทอไม่ขยับตัวไปคุยกับเพื่อนด้านข้างเรยแม้แต่นิดเดียว บ้างทียัยนี้ควรคบเพื่อนเยอะๆน่ะเพื่อนฉันไม่มาร.รจะได้มีเพื่อนเดินด้วย.......