เพชรแวมไพร์

CHAPTER 3
หลังจากที่กาแฟออกไปแล้ว ฉันหย่อนขาลงจากเตียงหยิบกระเป๋าแล้วออกไปจากห้องนี้ทันที
"โอ๊ยยยยย เจ็บ!"นั้นไม่ใช้เสียงของฉันแต่เป็นเสียงที่ดังมาจากซอกตึก ฉันหยุดเดินแล้ว
เดินไปในนั้น ฉันไม่รู้น่ะว่าอะไรทำให้ฉันเดินเข้ามาในนี้ ร่างกายมันขยับไปเองเหมือน
ถูกมนต์สะกต
 
ฉันเดินเข้ามาเดินตรงมาในซอกตึก เอาตามตรงน่ะฉันว่าซอกตึกนี้ก็ลึกพอสมควร แต่
ทำไมฉันถึงได้ยิน ฉันเดินมาสุดทางแต่ไม่ท้ายสุดเพราะสิ่งที่ทำให้ฉันหยุดเดินกระทันหัน
ก็คือ ภาพที่ลีโอกำลังดื่มเลือดของเด็กสาวคนหนึ่งอยู่ และสายตาแดงสดราวกับเลือดจ้อง
มาที่ฉันอย่างไม่วางตา
 
เขาถอนเขี้ยวอันแหลมคมออกจากซอกคอของเด็กสาวคนนั้น และเดินตรงมาประชิดตัวของฉันอย่างรวดเร็ว ทำให้ฉันเบิกตากว่างอย่างตกใจ เขายกใบหน้าของฉันขึ้นให้จ้องกับ
สายตาสีแดงสดที่ตอนนี้เปลี่ยนเป็นสีดำขลับของเขา แล้วกดริมฝีปากลงมาทาบทับกับปากของฉัน
ทำให้ฉันหน้าแดงขึ้นมาทันที ฉันพยายามดันตัวของเขาออกห่างแต่ก็ไม่เป็นผล ฉันคิดว่า
ตอนนี้ทุบตีเขาไปก็ไม่มี ฉันจึงตอบรับจูบของเขาอย่างจำใจ 
 
"เธอเป็นของฉัน รินรดี"เขาถอนจูบออกมาแล้วพูดออกมาด้วยเสียงแผ่วเบา และฝังเขี้ยงลงที่ซอกของฉันทันที
"โอ๊ยยยยย เจ็บ!!!"ฉันออกมาเพราะทนความเจ็บไม่ไหว
"อึกๆๆ"เสียงของเขาที่กำลังดื่มเลือดของฉัน
เขาถอนเขี้ยวออกมาแล้วจ้องมองที่หน้าของฉันแล้วเอาใบหน้าอันเย็นเชียบของเขามาแนบที่หน้าฉัน
"เธอเป็นของฉัน"เขากระซิบบอกกับฉัน แล้วมองหน้าฉัน แล้วเขาก็หายไปราวกับสายลม