ยัยตัวร้ายกับนายไร้ส้ม

   แพมนภัสเข้าไปในไร่ คนงานทุกคนรวม ถึงสิงโตลูกน้องคนสนิทของรัสตะวันพากันคุกเข่าขอร้องเพราะคิดว่าแพมนภัสจะมาก่อกวนในไร่อีกแพมนภัสรู้สึกเศร้าใจที่ตนเองกลายเป็นผู้ร้ายในสายตาทุกคน

  "ฉันไม่ได้มาก่อเรื่องนะ ฉันแค่อยากจะมาช่วยตอนนี้นายตะวันป่วยหนัก ฉันเลยอยากจะมาแทนให้"

"อย่าเลยครับ แค่นี้มันก็เสียหายหนักมากพอแล้วผมว่าคุณแพมอยู่เฉยๆจะดีกว่า"

"แต่ว่า ฉันอยากจะช่วยจริงๆนะ ให้ฉันแก้ตัวด้วยเถอะนะนายสิงโต ฉันจะได้ไม่รู้สึกผิดมากไปกว่านี้"แพมนภัสพูดอ้อนวอนจนสิงโตยอมใจอ่อน รายงานปัญหาต่างๆของไร่ตอนนี้ว่าความเสียหายมันมากมาย

 "เราจะส่งขายเข้าตลาดให้ลูกค้าไม่ได้เลยเหรอ"แพมนภัสถามขึ้น

  "มันเยอะเกินไปใครเขาจะซื้อครับ เขาคงไม่ซื้อกันเยอะแยะขนาดนี้หรอก ขายไม่หมดเน่ามาก็ขาดทุนแย่เลย ไม่มีใครเขาเฉือนเนื้อตัวเองหรอกครับ" สิงโตตอบเป็นคำถามที่รุมเร้าเข้ามาในสมองแพมนภัส หลังจากที่ได้คุยกับสิงโตแล้วก็กลับมานั่งเครียดอยู่ที่ริมน้ำ

   "แกอยู่ไหนเนี่ย จัส"แพมนภัสกดโทรศัพท์หาเพื่อนสาวสนิทที่ชื่อ จัสมิน 

  "อยู่บ้านอะดิ ว่าแต่แกหายเข้าไปในกลีบเมฆไหนมาวะถึงพึ่งโทรมาป่านี้"จัสมินถามกลับ

  "พอดีมีปัญหานิดหน่อย"แพมนภัสเล่าเรื่องวุ่นวายที่อัดอั้นตันใจให้จัสมินฟัง

"นี่หายไปไม่ทันไรแกก็ไปก่อเรื่องอีกแล้วเหรอวะ"

"ฉันไม่ได้ตั้งใจให้มันเกิดขึ้นสักหน่อย ใครจะไปรู้วะว่าไอ้เสี่ยนั่นมันจะเล่นแบบนี้"

"เอาเหอะหน่าใจเย็นๆ อันที่จริงไอ้เสี่ยนั่นมันก็คงจะวางแผนไว้อย่างนั้นอยู่แล้ว และมันก็ประจวบเหมาะกับคราวซวยของแกพอดีไง"จัสมินพยายามปลอบใจ"ฉันว่ามันต้องบีบให้ปู่ของแกยอมขายที่ให้มันแน่ๆ"

 "ตอนนี้นะเว้ยถึงปู่ฉันจะขายฉันก็ไม่มีวันให้ขายโดยเด็ดขาด"

 "แล้วแกจะทำยังไง ปู่ของแกก็นอนป่วยอยู่โรงบาลไม่ใช่เหรอ แล้วทำไมแกไม่ขอให้พ่อแกช่วยหละ"

"ไม่อ่ะ ไม่มีทางเดี๋ยวเขาก็ด่าเปิงมาดิ ช่วงนี้ฉันยิ่งดูเลวในสายตาพ่ออยู่"

   "แล้วแม่แกอ่ะ"

    "ไม่ดีกว่าฉันไม่อยากให้แม่ทุกข์ใจไปมากกว่านี้แล้ว ไม่อยากให้แม่ต้องทะเลาะกับพ่อเพราะฉันอีก"