In The End
เขียนโดย 
OldDoll
วันที่ 6 มกราคม พ.ศ. 2559 เวลา 16.35 น.
แก้ไขเมื่อ 9 มกราคม พ.ศ. 2559 10.21 น. โดย เจ้าของนิยาย
1) ln The and : หนูทดลอง
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความสหรัฐอเมริกา เวลา 6:23 AM.
เสียงเหล็กกระทบกันเสียงดังไปทั่วเมือง ตอนนี้ทุกอย่างถูกสตัฟเอาไว้ ทหารลงตรวจแอเรียต่างๆทั่ว
ทุกพื้นที่ แต่ยังคงไม่แน่ใจว่าที่นี่ยังเหลือคนอยู่อีกหรือไม่ ฮอริคอปเตอร์ ลงจอดที่ถนนกลางเมือง แล้ว
ทหารตรวจพื้นที่ค่อยเดินลงมา เรื่อยๆ และเเยกไปคนละทางตามที่หัวหน้าสั่ง
"เร็วๆๆๆ เรามีเวลาไม่มากนะพลทหาร!!"
เสียงตะโกนรัวๆของผู้สั่งการสั่งมาเป็นระยะๆ วันนี้เป็นที่5 แล้วที่รัฐบาลเริ่มสั่งมาตราการ GATTAI
กวาดล้างคนทั้งอเมริกามารวมกันที่ แอเรีย - 609 ที่เป็นโดมขนาดใหญ่ มีห้องทั้งหมด 2,000,009 ห้อง
และสามารถรองรับประชากรได้อีกมากมาย แต่ที่ทุกอย่างนั้นย่ำแย่ไม่ใช่เพราะสิ่งที่มนุษย์บางคนทำแต่
เป็นเพราะรัฐบาลเรียงตามรายชื่อ และจะบอกนักวิทยาศาสตร์ทดลองคนตามรายชื่อได้เลย เเละการทดลองนี้
พวกเขาบอกด้วยเสียงตรงกันว่า มันคือ "สิ่งที่จะเปลี่ยนโลกทั้งใบ" นั่นมันไม่มีใครคิดว่ามันสำคัญ
ซักเท่าไหร่ พวกเขาจะถูกตั้งชื่อว่า ' lab Rast - 000 'หลังจากการทดลองนั้นสำเร็จแล้วและจะเรียงเลข
ที่ไปเรื่อยๆจนกว่าจะครบภายใน 7 ปี ให้หลัง และถ้าเกิดการทดลองผิดพลาด พวกเขาจะจัดการศพด้วย
การเอาศพไปเเช่ในน้ำกรดเพื่อไม่ให้ส่งกลิ่นเหม็นและไปแช่ฟลอมาลีนอีกที แล้วค่อยโยนศพลงเครื่องบด
มันเป็นวิธีที่ทำให้หนูทดลองที่ถูกเข้าใจผิดว่าตายแล้ว กลัวแต่สุดท้ายก็ตายอยู่ดี ....
- Area - 216 -
ร่างหนึ่งนอนอยู่บนเตียงสลบไม่ได้สติ หลังจากที่เขาถูกจับมาที่นี่ก็สลบจากเข็มฉีดยาสลบ
เขาจำอะไรไม่ได้ และพวกนักวิทยาศาสตร์ ยังล็อกเเขนทั้งสองข้างของเขาเหมือนคนไข้โรคจิต
มันทำให้รู้สึกไม่ปรกติเลย เขาเกลียจการถูกขังเป็นที่สุด มันทำให้อึดอัด และที่นี่เขาไม่สามารถออกไป.
ได้เลย เพราะประตูมันต้องใช้คีย์การ์ดในการเปิด เขาค่อยๆลืมตาขึ้นมา เขาถูกทดลองมากว่าสองวัน
ได้เเล้ว เท่าที่จำได้ ... เขาลุกขึ้นมา และเเขนทั้งสองข้างก็ยังถูกล็อกไขว้ข้างหลังอยู่เช่นเดิม แต่แปลก
ตรงที่ว่า ห้องมันเปลี่ยนไป มันดูใหญ่ขึ้นเล็กน้อย และรอบตัวไม่มีสิ่งของหรืออะไรวางอยู่เลยนอกจาก
เก้าอี้หนึ่งตัว พื้น เพดาน ผนัง เป็นเหมือนนวมสีขาวทั้งหมด มีไฟอยู่เเค่หลอดเดียว ข้างซ้ายมีกระจกเเข็ง
ที่ถูกสั่งทำมาเป็นพิเศษ ไม่สามารถใช้อะไรตีให้แตกได้ ข้างในถ้ามองเข้าไปมันเป็นห้องขนาดเล็ก ที่มี
คอมพิวเตอร์หนึ่งตัว แผงควบคุมที่ติดอยู่กับกระจกและมีไมล์ตั้งอยู่ สุดท้ายคือเก้าอี้ สายตา
ของชายหนุ่มยังคงผล่ามัว มันมองไม่ค่อยชัด ก่อนจะปรับสายตารับแสงได้อย่างคงที่ ก่อนจะมี
ชายคนหนึ่งเดินเข้ามาในห้องส่ง แล้วนั่งลงบนเก้าอี้ แล้วบอกว่า
"lab Rate - 606 เชิญมานั่งลงเก้าอี้"
"จะสัมพาษณ์ผมอีกรึไง...น่าเบื่อชมัด...!"
"ขอประทานอภัยนะครับ ที่เราคงจะสัมพาษณ์แต่เรื่องเดิมๆ แต่ว่าวันนี้จะสัมพาษณ์เรื่องอื่นครับ"
"เหรอ..."
เขาลุกขึ้นเดินไปนั่งลงบนเก้าอี้ ที่มีไมล์ยื่นลงมา ชายคนนี้มีลักษณะใส่กางเกงยีนส์ สวมชุดแลป
และทับเสื้อกาวน์ใส่อีกที ผมสีฟ้าชี้โด่เด่เหมือนวัยรุ่นอายุ 18-19 ปี
"อะไรล่ะ...ที่จะสัมพาษณ์ผมน่ะ"
"เรื่องความเป็นมาของคุณครับ"
"อ้อ!...นั่นมันง่ายมากเลยล่ะ..."
"เริ่มจาก?"
"พวกคุณจับผมมาแล้วมาทดลอง มันมีแค่นี้แหละ"
"เอาดีๆครับ"
"เหอะ ก็ได้ ผมเป็นนักฆ่า ที่รับจ้างฆ่าคนที่นายจ้างส่งเควสให้"
"อืม..."
เขาก้มลงจดข้อมูลลงในกระดาษแผ่นหนึ่ง...
"หลังจากที่ผมดูมาคุณชื่อ ลิค อายุ 19 ปี ข้อมูลไม่แน่ชัด สิ่งที่ชอบหรืออะไรไม่ปรากฏ..."
"เออ แล้วจบการสัมพาษณ์รึยังล่ะ"
"ยังครับ คุณชอบสีอะไร ?"
"ดำ เทา แดง "
"แล้วอาวุธที่พกติดตัวตลอด?'
"มีด ปืนไรเฟิล "
"สิ่งที่ชอบทำยามว่าง"
"ฆ่าคน"
'ว่าแล้วทำไม...ประชากรลดลงหายไปทีละคน...'
"เอาล่ะ ขอบคุณนะครับ จบการสัมพาษณ์ เจอกันอีกสองวันครับ"
เขาเดินออกไปพร้อมปิดไฟในห้องส่ง เขาลุกขึ้นก่อนจะกลับไปที่มุมห้องแล้วนั่งลง ทีนี้ความเงียบ
ก็เข้าครอบงำทันทีที่เสร็จการสัมพาษณ์ ..
ตุบ...
กระดาษที่ห่อของอยู่ภายใน ถูกส่งออกมาที่ช่องประตูสำหรับส่งของให้ เขาเดินไปก่อนจะเดินไป
ขยับให้พลิกไปอีกด้านจนกระดาษคลี่ออกมา ...
'มีด...กับปืนสั้น...?"
เขาลองจับขอบเหล็กแล้วค่อยๆแกะออกอย่างทุลักทุเล จนแขนทั้งสองข้างหลุดออกจากกัน
และจำได้ว่า ....
ทหารสองคนที่คุมตัวเขามาเกี่ยงกันเรื่องล็อกแขนของเขา พวกนี้เป็นพวกมือใหม่ จึงเอาแต่พูดปัดๆ
ข้ามหัวเขาไปเรื่อยๆ
'นายก็ล็อกสิ เดี๋ยวถ้ามันมีอาวุธซ่อนมาล่ะซวย ยิ่งเขาเป็นนักฆ่าด้วย '
"ไม่เว้ย! นายทำสิวะ ฉันจะเปิดประตู!"
ประมาณนั้น อย่างน้อยมันก็ดีอยู่หรอกที่มันเป็นมือใหม่ และยังขี้ขลาดกลัวตายอยู่ เขาเดินไปหยิบมีด
และปืนขึ้นมา ก่อนจะมีกล่องสี่เหลี่ยมแบนส่งมาทางช่องส่งของแต่มันมีโน๊ตแปะมาด้วย
'ถึงเวลาแล้วที่คุณจะทำสิ่งนี้ ฝากด้วยล่ะ มันจะดีมากถ้าคุณไม่ตายก่อน ในกล่องนี้มีวิทยุหูฟังอยู่
และผมจะส่งเรื่องที่คุณควรทำมาให้ หลังจากที่คุณเตรียมตัวเสร็จแล้ว...'
" Welcome To Area - 216"
To Be Continue
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
