ทะเลเลือดแห่งความทรงจำ

 "ที่นี่ ที่ไหน.....กันนะ...."ฉันฟื้นขึ้นมาในที่ที่หนึ่ง พอมองไปรอบตัวก็มีแต่สีขาว 

"จริงสินะ ฉันจำได้ว่า ฉันถูกคนของคิวฆ่าตาย แล้วเอาศพมาโยนลงทะเลนี่นะ"ฉันพึมพำออกมา

"กลับมาเจอกันอีกแล้วสินะครับ"ฉันเห็นเงาผู้ชายแก่ คนหนึ่ง

"คุณมังกรในตอนนั้นสินะ"ฉันยืนอยู่กับที่

"มันคงถึงเวลาแล้วละครับ ที่คุณหนูจะต้องรับรู้ทุกอย่าง"

"ทุกอย่าง คือ อะไร"

"เดี่ยวคุณหนูก็จะรู้เอง ผมต้องไปแล้ว แล้วก็อย่าลืมละ เพื่อนๆคุณคน กำลังรออยู่นะ"เขาคนนั้นพูดแล้วเดินจากไป ฉันพยายามเรียกเขา แต่ดูเหมือนเขาจะไม่กลับมานะ 

และก็พอว่า......ฉัยกลับมาอีกทีที่ผิวน้ำนั้นพร้อมกับเคียวสีเงิน

"ฉันจำได้แล้ว ทุกๆอย่าง ฉันจำได้แล้ว คุณแม่คะ หนูขอโทษ หนูปกป้องใครไม่ได้เลย"ฉันร้องไห้ออกมา

"ไม่ใช้ความผิดของเธอหรอกนะ"เสียงนั้น....มาเรียเหรอ?

"มาเรีย เธอยังอยู่เหรอ?"ฉันตอบกลับด้วยท่าทีตกใจ

"คะ ฉันเห็นว่า เธอกำลังสับสนกับตัวเองอยู่ เลยไม่กล้าเปิดเผิยตัว ขอโทษด้วยนะ"

"แล้วก็ เธอน่ะไม่ได้อ่อนแอหรอก ทุกๆอย่างที่กำลังจะเกิดขึ้นน่ะ มีแค่เธอที่เปลี่ยนมันได้ เพราะเธอคือ องค์หญิงแห่งท้องทะเลไงละ"

"งั้น ฉันควรจะทำยังไงต่อเหรอ?"ฉันถามกับมาเรีย

"เธอต้องรีบไปช่วยพวกนั้น คนพวกนั้นกำลังรอเธออยู่นะ"

"จริงด้วย ท่าไม่รีบไปพวกนั้นต้องโดนประหารแน่ๆ"

"ท่างั้นมาเรีย"

"ค่ะ?"

"เธอน่ะ ต้องช่วยฉันนะ"ฉันถือเคียวไว้ในมือพร้อมกับดวงตาสีแดงที่เปล่งประกาย