ทะเลเลือดแห่งความทรงจำ

หลังจากนั้น ที่ฉันได้ไปบอก เรื่องที่น้องของเขาจะโดนประหาร คุณหัวหน้าก็พาฉันและคนอื่นยกทัพมาที่ใจกลางเมือง ซึ่งเป็นที่ ที่มีปราสาทตั้งอยู่ หลังจากนั้นพวกเราก็แยกกันไป ฉัน ชิลโน่ และ ลิลิต ไปช่วยน้องชายของเขา ส่วนอีกสี่คนที่เหลือ ช่วยกัน กันทหารไวไม่ให้เข้ามาได้ และแน่นอนว่า ช่วยได้สำเร็จ แต่มันยังไม่จบแค่นั้นน่ะสิ

"ขอบคุณนะที่ช่วยพาผมออกมา"เขาพูดอย่างงั้นแต่ดูท่าทางไม่ค่อยดีใจเท่าไรเลย

"แย่จังเลยนะ แล้วทำไมเขาต้อง ประหารเธอด้วยละ"ชิลโน่กล่าวออกมาด้วยอารมโมโห

"เพราะ ผมน่ะเป็นทรราชครับ"

"หา? ที่เธอเป็นใครกันแน่ละ"ฉันตกใจกับสิ่งที่เขากล่าวมา

"ผมเป็นเจ้าชายของที่นี่ครับ"

"งั้นก็หมายความว่า"ลิลิตหันไปหาหัวหน้า

"ใช่ ฉัน คือ ผู้สืบทอดบลังของที่นี่"

"แล้วทำไม คุณถึงต้อง..."

"ฉันจะเล่าให้ฟังละกัน ตอนเด็กๆน่ะ ฉันถูกเจ้าคิวโยนลงน้ำ ตั้งแต่ตอนที่ยังอายุ6ขวบ ฉันกับน้องจมลงไปใต้น้ำแล้วก็มีผู้หญิงคนหนึ่งพาเราไปที่ปราสาทใต้น้ำ พอเราสองคนฟื้นขึ้นมา น้องชายของฉันก็บอกว่าอยากกลับบ้าน เธอก็เลยพาไปส่งยังผิวน้ำ"เขาเล่าได้แค่นั้นก่อนที่น้องชายของเขาจะเล่าต่อ

"แต่พอผมเดินกลับไปที่ปราสาท ผมก็ท่านพ่อ เอาไปขังคุก พร้อมกับเอาดวงตาผมไป1ข้าง แล้วบอกกับทุกคนว่า เด็กคนนี้มันตัวปลอม เจ้าชายตัวจริงน่ะตายไปแล้ว ไอ้เด็กนี่มันคือปีศาจปลอมตัวมา และหลังจากนั้น ผมก็อยู่แต่ในคุกนั้นมาตลอดเลยละ มันน่ากลัวมากเลยนะ"เขาดูซึ่มๆกับสิ่งที่เกิดขึ้น แต่ยังไม่ทันจะพูดอะไร ก็มีเสียงปืนดังขึ้น1นัด และเงาผู้ชายผมสีม่วง กับคนแก่อีก1คน

"สวัสดีครับ ไม่ได้เจอกันตั้งนานเลยนะ องหญิงน้อย ไม่สีต้องเรียกว่าอดีตละมั้ง"เขาพูดพร้อมกับยิ้มไป

"พะ...พูดเรื่องอะไรกันน่ะ"ยังเริ่งหวั่นกับสิ่งที่จะเกิดขึ้น

"เธอน่ะรีบไปเร็วเขา ทางนี้พวกเราจะรับมือเอง "คุณลีน่าเดินมาข้างหน้าพร้อมกับชักดาบขึ้น

"ปะ....ไปไหนละ"

"พวกมันต้องการตัวเธอ เพราะ เธอเป็นทายาทคนเดียวที่เหลืออยู่ของอานาจักรใต้ทะเล"คุณกีน่า วิ่งมาอยู่ข้างๆคุณลีน่า

"ใช่เธอน่ะรีบหนีไปสะ"คุณหัวหน้าชักปืนขึ้น

"แต่...."ฉันคงไม่กล้าที่จะพูดอะได้ต่อ ก็เลยได้แต่วิ่งไปที่ประตูทางออก แต่สุดท้ายก็หนีไม่พ้น โดนตาแก่นั้นฆ่าตาย ก่อนที่จะตายลงฉันมองเห็นสีหน้าทุกคนที่มองมา ฉันขอโทษนะที่รักษาความหวังของพวกเธอ......ไม่ได้.....