ทะเลเลือดแห่งความทรงจำ

หลังจากนั้นพวกเราก็ได้กลับไปที่ฐานกัน แต่ก็ยังคงสงสัยอยู่ดี เกี่ยวกับหนังสือนั้น จะว่ายังไงดีละ มันอาจจะเป็นไปไม่ค่อยได้ แต่ถ้าหนังสือเล่มนั้นกำลังบอกเกี่ยวกับอนาคตของฉันอยู่ละ.....เรื่องแบบนี้ไม่ควรบอกใครจะดีกว่า แล้วพอตกบ่ายวันนี้ดูเหมือนว่าฉันจะถูก หัวหน้าใช้งานอีกแล้แฮะ เขาบอกให้ฉันไปเยี่ยมน้องชายที่อยู่ในคุกของรัถบาลให้หน่อย แต่พอสอบถามขอมูล เขาก็ไม่ตอบอะไร ฉันเลยจำใจต้องไปที่เรือนจำนั้นอย่างงงๆ เมื่อเขาไปที่เรือนจำนั้นฉันก็เขาไปหาน้องชายของเขาตามที่เขาบอก 

"ขอโทษนะคะ คุณคือน้องชายของคุณเรนใช่ไหม"ฉันถามกับคนที่นอนอยู่ในเรือนจำ ซึ่งคนๆนั้นมีลักษณะตามที่คุณหัวหน้าบอกคือมีผมสีดำสนิทและมีดวงตาที่หายไปข้างหนึ่ง

"ใช่แล้วเธอเป็นคนของพี่ชายเหรอ"

"คะ"ฉันถอดฮูดออกมาจากหัวเพื่อให้เขาเห็นหน้าชัดขึ้น

"มาเรีย?"เด็กชายคนนั้นเอื้อมมือมาจับผมฉัน

"มะ...ไม่ใช่คะ ฉันชื่อซีนะคะ"

"จริงสินะ ถึงจะมีผมเป็นสีฟ้าเหมือนกันแต่ตาของมาเรียน่ะเป็นสีทองนี่นะ"

"มาเรียนี่คือใครเหรอคะ"ฉันถามออกไป แล้วเขาก็นิ่งไปสักพักก่อนจะพูดอะไรบางอย่างออกมา

"ผมไม่น่าทิ้งเธอแล้วกลับมาที่นี่เลย ผมแค่อยากกลับมาเยี่ยมคนที่นี่ก็เท่านั้นผมขอโทษนะ"เขาร้องไห้ออกมา

"นี่ เธอน่ะฉันฝากอะไรหน่อยได้ไหม"

"อะไรเหรอ"

"ฝากบอกพี่ด้วยว่า วันพรุ่งนี้ขอให้พี่มาดยี่ยมผมสักครั้งหนึงน่ะ เพราะ อีกไม่นานผมคงไม่ไก้อยูาบนโลกนี้แล้วละ"เขายิ้มแห้งๆออกมา

"ทำไมเหรอคะ"

"เพราะ วันพรุ่งนี้เช้าตอน10โมง ผมจะถูกประหารละ"