นายตัวร้าย กับ ยัยสุดแสบ
เขียนโดย Zane
วันที่ 5 มกราคม พ.ศ. 2559 เวลา 11.45 น.
แก้ไขเมื่อ 7 มกราคม พ.ศ. 2559 23.46 น. โดย เจ้าของนิยาย
7) คนข้างบ้าน...
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"ทำบ้าอะไรกันอยู่ตรงนี้" เสียงของเนคอนดังมาจากทางด้านหลังของเอมิ เขาเดินกรูดเข้าไปกระชากแขนเอมิออกจากอ้อมแขนของซัน
"เกิดอะไรขึ้นแกทำอะไรเธอ" เนคอนถามซันด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด ในขณะที่ซันมองเนคอนด้วยเเววตาที่ดุดันแฝงไปด้วยความโกธร
"ที่ยัยนี้เป็นแบบนี้...ตัวนายเองน่าจะรู้ดีว่าทำไม ถ้าดูแลเธอไม่ได้ก็ปล่อยเธอไปซะ" ซันจ้องหน้าเนคอนแล้วตอบกลับไปด้วยท่าทีจริงจัง
"พอ... พอสักทีเถอะ" เอมิตะโกนสุดแรงที่มีแล้วเธอก็วิ่งออกไปโดยไร้จุดหมาย
เนคอนวิ่งตามเอมิไป ส่วนซันก็ได้แต่มองด้านหลังของสองคนนั้นด้วยความเจ็บปวด..
"ตอนนี้เธอคงไม่ต้องการอัศวินขี่ม้าขาวอย่างฉันแล้วสิ" ซันพรึมพรำออกมาพร้อมกับพยายามฝืนยิ้มสีหน้าของซันยังคงดูเจ็บปวด... เขาทำอะไรไม่ได้มากไปกว่านี้ทั้งที่เขามองแค่เธอมาตลอด แม้ว่าเธอจะไม่เคยรู้ตัวเลยก็ตาม
#ความรู้สึกของซันนี่
[ตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็นรอยยิ้มของเธอเมื่อปีก่อน... มันทำให้ผมหลงรักเธอ จะว่าเป็นรักแรกพบก็ไม่ผิดหรอก ปีที่แล้วผมต้องย้ายมาอยู่กับป้าเพราะพ่อกับแม่ต้องไปทำงานที่ต่างประเทศ ในวันแรกที่ย้ายมาผมก็ได้เจอกับเธอรักแรกพบของผม เธอพูดคุยกับเพื่อนผู้หญิงคนหนึ่งอย่างสนุกสนานที่สวนหน้าบ้านของเธอเอง ผมที่มองลงมาจากชั้นสองที่อยู่ข้างบ้านเธอ เผลอมองเธอและอดที่จะยิ้มตามรอยยิ้มนั้นไม่ได้เลย ผมรู้สึกมีความสุขอย่างบอกไม่ถูก หลังจากนั้นผมก็แอบมองเธอมาตลอด.... แต่เธอคงไม่เคยมองเห็นผมเลย ผมสอบเข้า ม.ปลายที่เดียวกับเธอ และโชคดีที่ผมได้อยู่ห้องเดียวกับเธอด้วย ถึงอย่างนั้นเธอก็ยังไม่สังเกตุเห็นผม ทั้งที่เราอยู่ข้างบ้านกัน ทั้งที่เราได้เรียนและอยู่ห้องเดียวกัน เธอกลับไม่เคยมองมาที่ผมเลย... จนวันนี้มีผู้หญิงคนหนึ่งถามหาเธอและต่อว่าเธออย่างแรง ผมไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับเธอเเต่เรื่องที่ได้ยินตอนนั้นมันเหลือเชื่อจริงๆ ผมมองเธอท่ามกลางฝูงนักเรียนมากมาย พอมองเธอแบบนั้นก็อดไม่ได้ที่จะเข้าไปดึงตัวเธอออกมา.... ผมอยากให้เธอยิ้ม อยากมองเธอที่กำลังยิ้มอย่างมีความสุข ผมพยายามพูดแหย่ให้เธอยิ้มแต่กลับได้ผลตรงกันข้าม... จู่ๆเธอก็เงียบแล้วก้มหน้าลงเหมือรู้สึกผิดอะไรสักอย่าง แล้วเธอก็พูดออกมาเบาๆว่า ("............. ฉะ ฉันไม่รู้ว่าเขามีคู่หมั้น ทุกอย่างที่เกี่ยวกับเขา... ฉันไม่รู้อะไรเลย") หลังจากจบประโยคนั้นเหมือนเธอกำลังร้องไห้อยู่ ผมรู้สึกเจ็บที่ใจ เจ็บปวดมาก... ในตอนนั้นผมอยากเป็นคนที่อยู่ข้างเธอ ไม่อยากแค่มองเธออีกต่อไปแล้ว คิดได้อย่างนั้นผมก็ดึงเธอมากอดไว้ สัมผัสนั้นมันยิ่งทำให้ผมอยากดูแลเธอมากขึ้น และมากขึ้นเรื่อยๆ ในอ้อมแขนผม...ผมรู้สึกได้ถึงร่างกายที่กำลังสั่นของเธอ !! จนกระทั่งมีเสียงผู้ชายคนหนึ่งดังขึ้น แล้วเขาก็เดินเข้ามาดึงเธอออกไปจากอ้อมเเขนผม ผู้ชายคนนี้สินะที่เป็นต้นเหตุให้เธอต้องร้องไห้..... เราพูดแล้วจ้องหน้ากันอย่างจริงจัง ไม่นานนักเธอคงอึดอัดกับสถานะการณ์ถึงได้ตะโกนบอกให้เราพอ!! เเล้วเธอวิ่งออกไป ผมอยากวิ่งตามแผ่นหลังเล็กๆนั้นไปใจแทบขาด แค่พอคิดว่าตอนนี้คนที่เธอต้องการคงไม่ใช่ผม ขามันก็ก้าวไม่ออกซะงั้น... เจ็บ!.. ผมรู้สึกเจ็บปวดเหลือเกิน!]
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ