นายตัวร้าย กับ ยัยสุดแสบ
เขียนโดย Zane
วันที่ 5 มกราคม พ.ศ. 2559 เวลา 11.45 น.
แก้ไขเมื่อ 7 มกราคม พ.ศ. 2559 23.46 น. โดย เจ้าของนิยาย
6) สับสน...
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความหนึ่งอาทิตย์ผ่านไป.......... เนคอนไม่ได้ติดต่อเอมิเลย เขาหายไปโดยที่เธอไม่รู้สาเหตุว่าทำไมเขาถึงขาดการติดต่อกับเธอ ที่โรงเรียนเธอก็ไม่เจอเขา แม้กระทั่งบนดาดฟ้าโรงเรียนที่เขาไปแอบนอนเป็นประจำก็ไม่มีเเม้เงาของเนคอน
#พักกลางวันบนดาดฟ้าตึกเรียน..
"เอมิเธอดูแปลกไปนะ.." เจนถามเอมิที่ดูท่าทางเม่อลอย
"อ๊ะ!.. เปล่า"
"จริงๆปกติเธอร่าเริงกว่านี้.. มีปัญหาอะไรหรือเปล่าเอมิ?" เจนถามด้วยความเป็นห่วง "เล่าให้ฉันฟังได้นะ"
"ฉันก็ไม่รู้ว่าทำไมเหมือนกัน... มีบางอย่างเกิดขึ้นกับฉันและฉันก็ไม่รู้ว่ามันคืออะไร" น้ำเสียงของเอมิแผ่วเบา
"........" เจนฟังเอมิพูดอย่างตั้งใจ เอมิได้เล่าเรื่องทุกอย่างให้เจนฟังตั้งเเต่เเรกเริ่ม
"ห๊า..... เธอกับรุ่นพี่เนคอน.... คะ คบกัน" O_o เจนทำหน้าประหลาดใจสุดๆ
"แกล้งต่างหากละ... เราไม่ได้คบกันจริงๆสักหน่อย" เอมิตอบกลับไปทันที
"ก็ให้ความรู้สึกคล้ายๆกันนั้นเเหละน๊า.... ที่รุ่นพี่หายไป แล้วเธอดูเป็นกังวลขนาดนี้..."
"ถึงบอกตั้งแต่เเรกไงว่าฉันก็ไม่รู้ว่าทำไม"
"เธอ.... ฉันคิดว่าเธอชอบรุ่นพี่เข้าแล้ว"
"เอ๋!!... เธอพูดอะไรของเธอ ฉันไม่มีทางชอบผู้ชายแบบนั้นหรอกนะ"
"ฟังจากที่เธอเล่ามา.. มันก็ไม่ได้เลวร้ายนิหน่าาาา" ^^
".....ไม่รู้สิ" เอมิพูดพลางเดินไปที่ประตูของดาดฟ้า เธอหันกลับมาพูดกับเจนที่ยืนมองเธออยู่ "เข้าห้องเรียนกันเถอะเจน" เเล้วเอมิก็หันหลังเดินต่อไป.......
#ห้องเรียน...
(ฉันชอบเขาหรอ? ไม่หรอก...ฉันก็แค่เป็นห่วงตามมารยาทแค่นั้น... ใช่แล้วตามมารยาท!!)
ขณะที่เอมิคิดเรื่องที่เจนพูดเอาไว้ก่อนเข้าห้องเรียนอยู่นั้น......
"ในห้องนี้ใครชื่อเอมิ!!!" เสียงของผู้หญิงคนหนึ่งตะโกนดังลั่น
"...... คะ ฉันเอง" (เธอคนนั้นเรียกชื่อฉันใช่ไหม? คงไม่มีใครนอกจากฉันแล้วมั่งนะ)
หลังจากสิ้นคำตอบของเอมิเธอคนนั้นได้เดินตรงไปหาเธอทันที......
"เธอเองหรอ... ยัยตัวปัญหา!!"
"เอ๊ะ!!...." O_o (พูดถึงเรื่องอะไร... ฉันไม่รู้จักเธอด้วยซ้ำ! อยู่ดีๆก็เดินมาว่าฉันเนี่ยนะ) "เธอพูดเรื่องอะไรของเธอ เรารู้จักกันด้วยหรอ?"
"อ่อ! เธอคงไม่รู้จักฉันสินะ แต่ฉันรู้จักเธอดีเลยละ ผู้หญิงหน้าไม่อาย!!"
"นี่จะมาหาเรื่องกันใช่ไหม? ฉันไปทำอะไรให้ตั้งแต่เมื่อไร แล้วที่เธอทำอยู่ฉันมากกว่าที่ต้องพูดคำนั้น หน้าไม่อาย!!!" (โกธรแล้วนะ... ฉันโกธรแล้วนะ ยัยบ้านี่)
"แย่งคู่หมั้นของคนอื่นไปยังจะกล้ามาพูดอะไรแบบนี้หน้าตาเฉยอีกหรอ"
"ห๊าาา.... O_o ฉันหรอ?" (หรือยัยนี่หมายถึงเนคอน แต่ที่เขาบอกกับฉันมันแค่การดูตัวไม่ใช่หรือไง ที่ฉันต้องแกล้งเป็นแฟนกับเขาก็เพราะว่าเขาไม่อยากไปดูตัวนิหน่า... ถ้าฉันจำไม่ผิดเจนก็เคยบอกว่าเนคอนต้องไปดูตัวกับลูกสาวเพื่อนเก่าพ่อของเขา แล้วเรื่องคู่หมั้น มันคืออะไร?? ฉันชักจะ งง ไปหมดแล้วนะ)
"พี่สาวของฉันรอพี่เนคอนมาตลอด.. จนก่อนวันที่จะหมั้นอย่างเป็นทางการ.. ทั้งๆที่เหลือเวลาอีกแค่เดือนเดียวเท่านั้น!! ทั้งๆที่พี่สาวฉันจะได้หมั้นอย่างเป็นทางการแล้วแท้ๆ แต่จู่ๆตัวปัญหาอย่างเธอก็โผล่เข้ามา แถมยังใจกล้าหน้าด้านไปประกาศบอกให้ทางบ้านของคุณลุงรู้ว่าเป็นแฟนพี่เนคอน ทำให้ทุกคนวุ่นวายกันไปหมด เพราะเธอ เธอคนเดียวที่ทำทุกอย่างพัง"
".... ฉะ ฉัน ....คือ.... ฉัน.... " เอมิอ้ำอึง เธอไม่รู้จะเริ่มพูดยังไงดีให้หัวเธอขาวโพลนไปหมด
ทันใดนั้นเองก็มีมือของใครคนหนึ่งจับแขนเอมิแล้วพาเธอเดินออกจากฝูงนักเรียนในห้องที่กำลังมุงดูเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น...เขาพาเธอเดินมาที่ข้างอาคารเรียนภายใต้ร่มไม้ใหญ่
"....นะ นายเป็นใคร ช่วยฉันทำไม?"
"นี่หรอคำทักทายเเรกกับคนที่ช่วยเธอ... ^___^ เธอต้องขอบคุณฉันสิถึงจะถูก"
"ฉันไมได้ขอสักหน่อย..."
"แค่เห็นเธอตอนนั้นก็รู้แล้วว่าต้องการฉัน.... อัศวินขี่ม้าขาวไงละ" ^_^ "อ่อ! ฉันชื่อซันนี่ หรือจะเรียกว่าซันก็ได้นะ... เอมิ" ^^ ซันพูดพร้อมรอยยิ้มราวกับเด็กที่กำลังเล่นสนุกก็ไม่ปาน
"....รู้จักชื่อฉัน?" เอมิทำหน้าสงสัย
"ลั่นห้องเรียนซะขนาดนั้น... ก็นะ 555 ไม่รู้สิแปลก" ^o^ ซันพูดไปหัวเราะไป
"............" เอมิไม่ตอบอะไร
"....เป็นอะไรไป"
"............. ฉะ ฉันไม่รู้ว่าเขามีคู่หมั้น ทุกอย่างที่เกี่ยวกับเขา... ฉันไม่รู้อะไรเลย" เอมิก้มหน้าพูดออกไป เสียงของเธอช่างเบาเหมือนเสียงกระซิบ (ทำไมถึงรู้สึกเจ็บแปลบๆที่หน้าอกนะ... ทั้งที่เราก็แค่แกล้งเป็นแฟนกันแท้ๆ แต่คำพูดของผู้หญิงคนนั้นกลับเหมือนเข็มเล่มใหญ่ทิ่มเข้ามาในอกฉัน... คู่หมั้นหรอ? ...อึก ก ก !!... หลอกฉันว่าเป็นแค่การดูตัว ใช้ฉันเป็นเครื่องมือสินะ.... ก็รู้อยู่แล้วว่าเขาไม่สนใจความรู้สึกฉันตั้งแต่แรก ก็รู้อยู่แล้วว่าฉันก็แค่คนที่เขาใช้ให้เป็นแค่แฟนหลอกๆ ...อึก ก ก... ก็รู้อยู่แล้ว!!! แต่ทำไม?ขอบตาฉันเริ่มร้อนขึ้น ร้อนขึ้นเรื่อยๆ.... นะ นะ น้ำตา! นี่ฉันร้องไห้!... น้ำตามันไหลเอง ไม่ยอมหยุดเลย ทำยังไงดี!)
ซันไม่ได้เอ่ยปากพูดอะไรต่อ.. เขามองดูเอมิด้วยความเจ็บปวด....ทันใดนั้นเขาได้ดึงตัวเอมิที่ยืนก้มหน้าพร้อมกับน้ำตาที่หยดลงพื้นไม่ขาดสายเข้าไปกอดอย่างโอนโยน
(อ๊ะ!! ซะ ซัน... กอด! เขากอดฉัน! คนที่ฉันเพิ่งจะรู้จักกำลังโอบกอดฉันอยู่! ไม่มีแรงเลย... ฉันไม่มีเเรงจะผลักตัวเองออกจากอ้อมแขนนี้ได้เลย... ยิ่งในหัวฉันนึกถึงเรื่องเนคอน น้ำตาก็ไหลออกมาไม่ยอมหยุด เรียวแรงที่มีก็ค่อยๆหายไปเรื่อยๆ o(T^T)o ....อึก ก ก... แล้วที่ผ่านมาเขาแค่แกล้งทำ!!! ที่ทำดีกับฉันเพราะเเค่ต้องการให้ดูเหมือนเป็นเเฟนกันจริงๆ เหตุผลมันก็มีอยู่แค่นั้น ทำไม? ทำไมตัวฉันถึงไปหลงรู้สึกดีกับการกระทำแสแสร้งแกล้งทำพรรค์นั้นได้นะ..... น่าอายชะมัด!)
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ