นายตัวร้าย กับ ยัยสุดแสบ

หนึ่งอาทิตย์หลังจากที่เอมิไปเจอพ่อของเนคอน  การเจอพ่อของเนคอนทำให้เอมิรู้สึกเป็นกังวนแม้จะผ่านมาได้หนึ่งอาทิตย์แล้วก็เถอะ  เธอรู้สึกไม่ค่อยดีนักที่โกหกผู้ใหญ่เพียงเพราะความเอาแต่ใจของเนคอน  ในขณะที่เธอกำลังนั่งคิดอะไรอยู่นั้นเสียงโทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้น....
 
~~* Where there is desire There is gonna be a flame Where there is a flame Someone's bound to get burned *~~ 
เสียงเพลงเรียกเข้าดังพร้อมขึ้นชื่อที่หน้าจอโทรศัพท์ของเธอ  #("ไอ้บ้างี่เง่า")
(เอ๊ะ!.. นี่มันไอ้บ้านั้น....โทมาทำไมกันนะ?  ไม่อยากจะรับเลยจริงๆ แต่ถ้าไม่รับก็คงมีปัญหาตามมาแน่ๆ  ขู่เอาเบอร์ฉันเพื่อก่อกวนชีวิตประจำวันฉันสินะ  เฮ้ออออออ!)
 
(".....ว่าไง")  
("วิธีทักทายตอนรับโทรศัพท์เธอ..... ไร้มารยาท")   
("มีอะไรก็รีบว่ามาเถอะน่า")
("ก็นะ... พรุ่งนี้วันหยุด เธอต้องอยู่กับฉันทั้งวัน เจอกันที่สวนสาธารณะเเถวบ้านเธอ ฉันจะไปรับที่นั่น.. แล้วอย่าได้ปฎิเสธิหรือคิดหนีเด็ดขาด ไม่งั้นฉันไม่จบง่ายๆแน่")  ..ตู๊ดดด ตู๊ดดด ตู๊ดดด..  พูดจบเนคอนก็วางสายทันที
 
(วะ...วางสายแล้ว นี่ฉันยังไม่ทันได้ตอบอะไรเลยด้วยซ้ำ  ไม่มีเเม้เสี้ยวนาทีให้ฉันขัดขืนคำพูดเอาแต่ใจพวกนั้นเลย  สรุปแล้วพรุ่งนี้ฉันต้องไป  O_O  เอ๋.... ดะ เดทหรอ?  ฉันกับเขาสองคนนี้คือเดทใช่ไหม?...)
 
 
 
 ณ สวนสาธารณะ
"ต้องมาจนได้สินะ เฮ้ออออ.."  เอมิพรึมพรำกับตัวเองพร้อมถอนหายใจเฮือกใหญ่ ระหว่างยืนรอไม่นานนักเธอก็มองเห็นเนคอนที่กำลังเดินตรงเข้ามาหาเธอ... แล้วเขาก็ยืนอยู่ตรงหน้าเทอที่กำลังนั่งรอที่ม้านั่งของสาธารณะ
 
"ฉลาดนิ"  คำทักทายแรกของเนคอน
"...นายหมายความว่าไง?"  เอมิถากลับไปด้วยความสงสัย
"ก็ที่ยอมมาง่ายๆ"  เนคอนพูดพร้อมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์
"ฉันแค่ไม่อยากมีปัญหาชีวิต"  เอมิตอบกลับทันที
"เธออยากไปไหน?" 
(เดทจริงๆสินะ ..เเต่แปลกที่เขาถามความเห็นฉัน ปกติเห็นคิดเอง ทำเองคนเดียวโดยที่ไม่สนคำตอบฉันแม้เเต่น้อย ไปกินอะไรผิดสำแดงมาไหมน่ะ หมอนี่...)
".....นายถามฉันเนี่ยนะ เป็นไปได้ด้วยเเฮะ แล้วนี่คือเดทด้วยสินะ"  
"ในระยะเวลา3เดือนเราต้องเป็นแฟนกันให้สมจริงที่สุด พ่อต้องให้คนตามดูแน่... แล้วที่ฉันถามเธอก็อย่าเข้าใจผิดแค่เพราะฉันไม่ได้จริงจังอะไร ไม่จำเป็นต้องใช้สมองตัวเองคิด...."
"เป็นคำตอบที่ทิ่มแทงใจมาก... เจ็บจี๊ดเลยนะเนี่ยขอบอก"  เอมิตอบแบบเเหย่เล่น ๆ  โดยพื้นฐานเธอก็มีนิสัยขี้เล่นอยู่แล้ว "แล้วไปได้ยัง? ฉันมีที่อยากไปแล้วละ" 
"...อะ...อือ  รถฉันอยู่ทางโน้น"  เนคอนพูดจบแล้วเขาก็เดินนำเอมิไปที่รถ
 
ณ ห้างเล็กแห่งหนึ่ง
(ถึงแล้ววววว.... ไม่ได้มาซะตั้งนานเลยนะเนี่ย ดูเก่าไปเยอะเเฮะ  ครั้งล่าสุดฉันมากับเจนตั้งเเต่ม.2 ได้มั่งผ่านมาแค่ปีเดียวเปลี่ยนไปเยอะเลย)
"ที่นี้ที่ไหน?"  เนคอนถาม
"ห้างไง ..นายไม่รู้จักหรอ?"  เอมิสวนกลับทันที
"นี่ห้างหรอ? ดูแล้วแตกต่างจากที่ฉันรู้จักเยอะเลย...ไม่ได้หลอกฉันมาทำมิดีมิร้ายใช่ไหม?"  เนคอนพูดด้วยสิหน้ากวนโอ๊ยสุดๆ
"นี่นาย... ในหัวนายมีแต่เรื่องพรรณนั้นรึไงมิทราบ ฉันมากกว่ามั่งที่ควรจะพูดคำพูดพวกนั้น ..เอาเป็นว่าลงจากรถเถอะไปเดิน แล้วก็หาอะไรกินกัน"   เอมิพูดพร้อมปลดเข็มขัดนิรภัยเตรียมจะเปิดประตูรถ
"อยากเดทกับฉันมากขนาดนั้นเลย?" 
(จะหลงตัวเองไปถึงไหนพ่อคุณ! ..ฉันจะบ้าตาย) เอมิได้เเต่คิด เธอไม่ได้พูดอะไรแล้วลงจากรถ เธอเดินไปยืนรอเนคอนที่ทางเดิน (ฉันอยากให้เดทครั้งนี้รีบๆจบลงสักที.. หงุดหงิดชะมัดเวลาอยู่กับหมอนี่ ทั้งทางท่าขี้เก๊ก ทั้งคำพูดกวนประสาท ทำให้ฉันหงุดหงิดไปหมด) หลังจากที่เธอยืนคิดอะไรอยู่นั้นเนคอนได้เดินเข้ามาโอบที่ไหล่เทอโยที่เธอไม่ทันตั้งตัว
"..O////O นะ..นายทำอะไรของนาย"  เอมิพูดขึ้นด้วยความตกใจ
"ก็ทำให้สมเป็นคู่รักกันไงละ... ไม่ชอบหรอ?"  
"...-///- นายจะบ้าหรอ เราไม่ได้คบกันจริงๆซะหน่อย"
"ฉันบอกเธอแล้วใช่ไหมว่า3เดือนจากนี้เราจะต้องเล่นเป็นเเฟนกันให้สมจริงที่สุด"  เนคอนกระซิบที่ข้างหูเอมิ
".....-///- มะ.. ไม่เห็นจะจำเป็น"  เอมิพูดพร้อมพลักเนคอนออกห่างจากตัวเธอ แล้วเธอก็เดินเข้าไปในห้าง ส่วนเนคอนก็ตามไปทันที
 
เอมิพาเดินนำเนคอนมาที่โรงหนังในห้าง เธอเดินไปซื้อตั๋ว ป๊อบคอร์น และน้ำ ปล่อยให้เนคอนยืนสำรวจสิ่งที่เห็นไปเรื่อยๆ แล้วเขาก็เดินไปหาเอมิที่กำลังยืนเงินให้พนังงานโรงหนัง
 
"ฉันจ่ายเอง"  เนคอนบัตรเคดิตให้พนังงาน พอเซนรับบัตรคืน แล้วเขาก็หยิบ น้ำกับป๊อบคอร์นมาถือไว้
"พึ่งรู้ว่านายก็มีน้ำใจ..นึกว่าจะเป็นแค่บังคับคนอื่น"  เอมิพูดแล้วหัวเราะออกมา
"มาสรุปว่าฉันเป็นยังไง? เธอรู้จักฉันดีแค่ไหน?"  
"โห่..... มีเหตุผลเกินคาดเลยนะนาย ก็จริงที่ฉันก็ยังไม่รู้จักนายดี แต่สิ่งที่นายทำกับฉันมันแย่มากจนฉันมองหาด้านดีของนายไม่เจอเลยก็ว่าได้... แต่ตอนนี้ก็อย่างนึ่งแหละที่รู้แล้ว"  ^^ เอมิพูดจบก็ยิ้มให้เนคอนอย่างจริงใจ แล้วเธอก็เดินเข้าโรงหนัง นี่เป็นครั้งแรกที่เธอยิ้มให้เนคอนอย่างเต็มใจ และมันทำให้เธอรู้สึกว่าการเดทกับเขาก็ไม่ได้แย่เท่าไร
 
(อาจจะมีอีกหลายอย่างที่ฉันยังไม่รุ้เกี่ยวกับตัวเนคอนก็อย่างที่เขาพูดนั้นเเหละ เดทครั้งนี้ทำให้ฉันรู้ว่าเค้าก็ไม่ได้แย่ไปซะทุกเรื่องทั้งที่ข่มขู่ฉันตลอด แต่กลับยอมมาในที่ ที่ไม่เคยมาโดยที่ไม่บ่น ไม่โววาย ทั้งยังช่วยถือของโดยที่ไม่ต้องให้ฉันเอ่ยปากขอซะด้วยสิ จริงๆก็รู้สึกว่ามันแปลกอยู่หรอก แต่ก็ช่างมันเถอะ)
 
หลังจากดูหนังจบเอมิก็เดินไปที่เกมส์เซนเตอร์  โดยมีเนคอนเดินตามติดๆ
"นี่คืออะไร"  เนคอนถาม
"เครื่องเล่นเกมไง... ไม่เคยเล่นหรอ?" เอมถามกลับ
"พึ่งเคยเห็น.. ฉันไม่สนใจอย่างอื่น นอกจากการนอน"
"ก็น่าจะจริง.. ชอบไปนอนที่ดาดฟ้าสินะ จะว่าไปนายไม่เข้าเรียนรึไง?"
"ก็บอกแล้วว่าฉันไม่สนใจอย่างอื่น นอกจากการนอน"  เนคอนตอบกลับด้วยน้ำเสียงเรียบๆ
 
พอจบประโยคนั้นของเนคอนก็ทำให้เอมินึกถึงประโยคนึ่งที่เนคอนเคยพูดไว้ก่อนหน้านี้
( <"เธอนี่.. น่าสนใจอย่างที่คิดไว้จริงๆ">  ถ้าจำไม่ผิดตอนนั้นเขายิ้มด้วยนิ  ...เอ๊ะ!! แล้วทำไม? ใจฉันเต้นแปลกๆ...)
 
"เธอเม่ออะไร"  
"....ปะ... เปล่า! ฉันแค่ไม่อยากเล่นเกมแล้ว"  เอมิพยายามควบคุมสติ แล้วเธอก็เดินไปที่ร้านขายซีดีเพลง ในร้านมีเครื่องเล่นเพลงเเนะนำอยู่ เอมิเดินตรงไปหาเครื่องที่มีเพลงที่เธอชอบ แล้วเธอก็ใส่หูฟังแล้วกดเล่นเพลงที่เธอชอบ....จู่ๆก็ (แอ๊ะ!! O.o) เนคอนเดึงหูฟังออกจาหูเธอข้างหนึ่งแล้วเอาใส่หูตัวเองแทน.... (>////<)
 
"...นะ ....นายยยย..." 
"ฉู่.... ตั้งใจฟังสิ"  เนคอนหลับตาฟังอย่างตั้งใจ
"........"  (เค้าน่ารักขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไร อีกมุมที่ฉันไม่เคยเห็นสินะ... เขาดูสงบอย่างบอกไม่ถูกเขาตั้งใจฟังขนาดนี้เลยหรอเนี่ย.. แต่ตอนนี้ฉันกลับฟังเพลงที่ฉันชอบเเทบจะไม่รู้เรื่องแล้ว ทำไมฉันถึงรู้สึกแปลกๆนะ หน้าเริ่มร้อนขึ้นมาแล้วสิ ฉันจะทำยังไงดี หน้าเราใกล้กันเกินไปแล้ว แถมใจฉันก็เต็นรัวไม่เป็นจังหวะเลย  นี่ตัวฉัน... เป็นอะไรไป...)