Adventures of a New World : การผจญภัยของโลกใหม่

               รูบี้นั่งลงดูการต่อสู้ของซีน่อนกับแบลซอย่างเงียบสงบ ซีน่อนที่ถูกจี้จุดก็หยิบอาวุธออกมาปาใส่แบลซอย่างต่อเนื่อง ส่วนแบลซก็เบี่ยงตัวหลบได้แบบสบายๆ
     "วิชานินจาคาถาลมกระโชก"
แบลซถูกลมพัดจนตัวลอยขึ้นสู่ท้องฟ้า ซีน่อนหยิบดาวกระจายออกมาปาใส่แบลซที่อยู่กลางอากาศ คนตัวใหญ่อย่างเขาไม่น่าจะหลบกลางอากาศได้อยู่แล้วนั่นจึงเป็นข้อเสียของการเพาะกล้ามเนื้อ ดาวกระจายโดนเข้าที่แขนและขาของแบลซ พอเขากำลังจะร่วงลงสู้พื้นซน่อนก็วิ่งเข้ามาหยิบดาบออกมาเอาด้ามปักกับดินและหันปลายดาบสู่ท้องฟ้าตรงกับที่ที่แบลซจะตกลงมา
ฉึก
     "......"
เลือดสีแดงไหลลินลงพื้นอย่างต่อเนื่อง ร่างของชายที่ถูกดาบปักจนทะลุคั่วหัวใจนั้นนอนแน่นิ่งอยู่ที่เดิม  เสียงทุกอย่างเงียบสนิท ไม่นานมือของแบลซก็ยกขึ้นมาจับปลายดาบและค่อยๆลุกขึ้นยืน ซีน่อนรีบดึงดาบออกมาจากตัวแต่ก็ทำไม่ได้เพราะถูกอีกฝ่ายกำไว้อยู่ ซีน่อนใช้เท้าเตะไปที่หลังของแบลซจนดาบหลุดออกมาได้ เขาล้มลงหน้าจั้มกับพื้นซักพักก็ลุกขึ้นมา
     "กรรมการ !"
ทุกคนหันไปมองที่มาของเสียง รูบี้ที่นั่งอยู่บนพื้นลุกขึ้นมาเดินหาผู้ประกาศที่นั่งอยู่ข้างสนาม
     "แบบนี้ต้องถือว่าซีน่อนชนะแล้ว เพราะเท่ากับว่าเจ้าถึกนั่นตายแล้วใช่ไหม"
รูบี้ชี้นิ้วไปที่แบลซที่ตอนนี้ทำหน้าตาไม่พอใจอยู่
     "ชะ ใช่ เพราะผู้กล้านั้นไม่สามารถตายได้จาการรีเซ็ตแต่ถ้าหากถูกฆ่าแล้วครั้งหนึ่งจะถือว่าตายแล้วเท่ากับแพ้นั่นเอง"
     "เฮ้ย แก-"
     "แค่นี้ยังไม่รู้อีกหรอ นายน่ะเอาชนะซีน่อนไม่ได้หรอก หมอนั่นยังไม่ได้เอาจริงเลยด้วยซ้ำ"
แบลซที่กำลังจะแย้งต่อคำตัดสินถูกรูบี้พูดตัดหน้าก่อนจึงโกรธเปิดฟืนเป็นไฟพุ่งเข้าไปหารูบี้อีกครั้ง
ปึก
เสียงทุกเสียงเงียบลงเมื่อรูบี้ใช้หมัดชกไปที่ท้องของแบลซจนเจ้าตัวกระอักเลือดล้มลงกับพื้น
/     นั่นแหละสั่งสอนเจ้าบ้านั่นซะ /
     "คุณรูบี้เผลอลงมือจนได้ แบบนี้จะดีหรอคะ"
     "ไม่เป็นไรหรอกครับ เพราะตอนนี้เราได้เงินพนันมาส่วนหนึ่งแล้ว ที่สำคัญ...."
ลีโอหัวเราะออกมาอย่างชั่วร้าย
     "เรายังได้ของแถมมาอีกด้วย"
ไอริสกับโคลด์ขยับห่างจากลีโอเล็กน้อย
     ' น่ากลัว  / น่ากลัว '
ไอริสไม่เข้าใจที่ลีโอพูดจึงตั้งใจมองไปที่รูบี้กับซีน่อน
     "แล้วเกมที่นายบอกตอนแรกล่ะ"
     "อ้า นั่นน่ะหรอ เธอลงพนันด้วยใช่ไหมล่ะ"
รูบี้แค่พยักหน้ารับ
     "เอาอย่างนี้ไหมเราก็มาเล่นพนันกันเองดีกว่า กติกาก็ง่ายๆวางเดิมพันข้างที่จะชนะ เอาซัก.....1,000 เหรียญทอง"
     "เหรียญทอง ?"
     "ไม่รู้จักหรอ 1,000 เหรียญเงินเท่ากับ 1 เหรียญทอง"
     "แพงไปไหม ?! แล้วนายจะพนันข้างไหน ?"
     "ชั้นลงพนันข้างตัวเอง"
     "....เอาตามนั้น"
รูบี้ยิ้มออกมา ซีน่อนก็ฉีกยิ้มกว้าง
ทั้งสองคนถอยห่างออกจากกันตั้งท่าและเริ่มเตรียมต่อสู้
     "เอาล่ะนะ"
รูบี้รีบเตรียมตั้งรับการโจมตีที่กำลังจะมา ซีน่อนวิ่งเข้ามาใกล้จนแทบชิดกับรูบี้เปลี่ยนทิศทางเป็นอ้อมไปข้างหลังรูบี้แทน รูบี้ตกใจจนไม่รู้ว่าจะทำยังไงต่อจึงใช้ความเร็วสูงสุดวิ่งไปข้างหน้าแทน ซีน่อนเห็นว่ารูบี้กำลังจะออกตัววิ่งจึงใช้เท้าหยุดการเคลื่อนไหวและวิ่งตามหลังรูบี้ไป เมื่อรูบี้เห็นว่าเขากำลังวิ่งตามาจึงหันกลับไปเตะทรายที่อยู่บนพื้นขึ้นมา ซีน่อนหยุดวิ่งและใช้มือป้องกันเอาไว้ตาก็ปิดไปโดยสัญชาติญาณของมนุษย์
เสียงโห่ดังขึ้นมารอบสนามแต่รูบี้ไม่ได้สนใจเลย รูบี้ใช้โอกาสนี้พุ่งเข้าไปโจมตีโดยใช้พละพลังช้างสารทุบไปที่หลังของซีน่อนจนเขาล้มลงกับพื้น รูบี้จึงถอยออกมา ซีน่อนค่อยๆลุกขึ้นมาพลางปัดฝุ่นในมือออก
     "ทำไมไม่โจมตีต่อล่ะ"
     "ก็นายล้มแล้วนี่"
     "ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า แบบนี้สิลูกผู้ชาย"
     "ฉันเป็นผู้หญิงต่างหากล่ะ"
พอบทสนทนาจบลงซีน่อนก็หยิบดาบที่แทงแบลซไปขึ้นมาเช็ดคราบเลือดและพุ่งเข้าไปหารูบี้ เขาง้างมือออกในท่าเตรียมฟัน รูบี้จึงใช้มือปัดไปที่หลังมีดแต่...
     "ชั้นไม่ได้บอกหรอว่านี่เป็นดาบสองคมน่ะ"
เลือกสีแดงไหลออกมาจากมือและหยดลงบนพื้นต่อเนื่อง
     'เจ็บชะมัดเลย ?!'
     "ดาบเล่มนี้น่ะเป็นดาบหายากที่ทำขึ้นมาเฉพาะที่หมูบ้านของฉันมันทำขึ้นมาด้วยโลหะพิษที่หาได้เฉพาะในดันเจี้ยนทะเลทราย"
รูบี้รวบรวมพลังสีฟ้าเอาไว้ในมือและสร้างอาวุธขึ้นมาด้วยพลังเปลี่ยนแปลงเกิดเป็นเคียวที่เหมาะมือ ซีน่อนที่กำลังตกใจกับพลังของรูบี้โดยไม่ได้สังเกตุว่าตอนนี้ถูกรูบี้ฟันไปแล้ว
     'ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน'
ตุบ
เขาล้มลงกับพื้นในท่าคว่ำหน้า น้ำสีแดงไหลออกมาอย่างกับก๊อกน้ำรั่ว รูบี้ตกใจรีบวิ่งเข้าไปหาเขาทันที
     "เดี๋ยวสิ อย่าพึ่งตายนะ"
     "รู....บี้...ชั้นน่ะ...."
รูบี้ที่ยกซีน่อนขึ้นมานอนบนตักต้องเบิกตากว้างเมื่อ....
     "ไม่ได้เป็นอะไรซักหน่อย แบร่"
     "?!"
ซีน่อนหยิบถุงอะไรซักอย่างขึ้นมาโปรยผงระอองประหลาดใส่รูบี้
     "แคก แค่ก อะไรเนี่ย"
     "ผงนิทราน่ะ"
สติของรูบี้เริ่มเลือนรางภาพตรงหน้าเริ่มเบลอทีละเล็กทีละน้อย
     "แย่ล่ะสิผมทุ่มพนันลงกับการต่อสู้ครั้งนี้ซะหมดตัวเลย ถ้าเกิดแพ้ขึ้นมาล่ะก็โดนอัดเละแน่"
"เอ๊ !!"
     / รูบี้อย่าแพ้นะหาเงินมาจ่ายค่าขนมให้ข้าซะดีๆ /
รูบี้ที่ตอนนี้ไม่ได้สนใจรอบข้างอีกต่อไปเพราะต้องต่อสู้กับตัวเองที่กำลังจะหลับให้ตาสว่างขึ้นมาจึงคิดหาวิธีต่างๆมากมาย
     "ชั้นชนะแล้วล่ะ"
ซีน่อนค่อยๆเดินมาหารูบี้อย่างเชื่องช้า
     "รูบี้ !!!"
เสียงตะโกนที่ดังจนทำให้หลายๆคนเงียบลง รูบี้หันมองไปตามเสียงเรียกนั้นคนที่ตะโกนลงมาไม่ใช่ไอริส ไม่ใช่โคลด์หรือแม้กระทั่งลีโอ เสียงนั้นมาจากฝั่งตรงข้ามที่นั่งของพวกไอริส ภาพเบื้องหน้าช่างเลือนลางทำให้มองไม่เห็นหน้าของคนที่ตะโกนลงมา รูบี้ใช้เคียวนั้นแทงไปที่ขาของตัวเอง
ซีน่อนรีบถอยห่างทันที รูบี้ใช้ความเจ็บปวดเพื่อกระตุ้นให้ตัวเองตื่นตัว ซีน่อนฉีกยิ้มออกมา
     "ขอโทษนะ.....การต่อสู้นี้...ฉันชนะแล้ว"
รูบี้ที่ยืนอยู่ข้างหลังซีน่อนกำลังใช้เคียวจ่อไปที่คอของเขา
เฮ เฮ เฮ เฮ เฮ เฮ
เสียงฮือฮาดังสนั่นไปทั่วโคลอสเซียมพลังของรูบี้ก็สลายไปและกำลังจะฟุบลงกับพื้นแต่แขนของซีน่อนดันตัวเอาไว้ก่อน ตอนนี้รูบี้กำลังถูกชายหนุ่มอุ้มขึ้นมาอย่างกับเจ้าหญิงกับเจ้าชาย
     "งานนี้ได้กำไรเต็มๆเลยครับ"
     "งะ งั้นหรอคะ"
     / ถือว่าพยายามได้ดีมาก /
โคลด์บินเข้าไปหารูบี้และเกาะลงบนไหล่ของซีน่อน
     / เอ้าเดินไปสิ เจ้ามนุษย์ /
     "นายเป็นใครกันเนี่ย"
     / อาจารย์ของยัยนี่ไง เลิกพูดแล้วไปได้แล้ว/
     "ครับอาจารย์"
รูบี้ที่อยู่ในอ้อมแขนของซีน่อนนั้นได้ยิ้มออกมาโดยที่มีแค่คนๆเดียวเท่านั้นที่เห็น....
หญิงสาวที่มองจากที่นั่งคนดูได้ลุกขึ้นยืนและกำลังเตรียมตัวจะกลับ
     "กลับที่พักกันเถอะ.... เอเลน"