The fools Tower

     เมื่อคืน เวลาประมาณตี 3 เกิดเหตุฆาตรกรรมหมู่ ณ คฤหาสน์ ของผู้บริหารบริษัทหลักทรัพย์ชื่อดัง พบศพเป็นชายอายุราว 25-32 ปีจำนวน 40 คน และศพชายอายุ 65 ปี 1 ศพทั้งหมดถูกพบในสภาพโดนมีดแทงเข้าตรงขั้วหัวใจอย่างแม่นยำ ซึ่งในขณะนี้ทางเจ้าหน้าที่ตำรวจยังไม่พบเบาะแสที่จะนำไปสู้คนร้ายได้ และได้สันนิษฐานสาเหตุของการฆาตรกรรมในครั้งนี้ว่าอาจจะเป็นเพราะความไม่ลงรอยกันทางธุรกิจ
"ไม่ลงรอยทางธุรกิจงั้นเหรอ หึไร้สาระเป็นบ้า"
ปัง !! ปํง !!
"เห้ย ค่าเช่าห้องน่ะเมื่อไหร่จะจ่าย" ปัง ๆ !! "ออกมาเดี๋ยวนี้น่ะ"
"เออ รอแปปนึงจะออกไปแล้ว"
     เงินค่าห้องงั้นเหรอ ของพรรค์นั้นน่ะไม่จำเป็นต้องจ่ายหรอก มีแต่พวกหน้าโง่เท่านั้นแหล่ะที่ต้องยอมจ่ายเงินเพื่อหาที่ซุกหัวนอนน่ะ
"เห้ แกนะค้างค่าห้องมา 6 เดือนแล้วน่ะ ถ้าครั้งนี้ยังไม่ยอมจ่ายก็เก็บข้าวของออกไปซะ"
"ได้ ตามมาสิชั้นเก็บเงินเอาไว้อีกที่น่ะ"
"นี่แกจะจ่ายจริงงั้นเหรอ ตกลงเชิญแกนำไปได้เลย"
     ที่ซอกตึกตรงนี้น่ะแทบไม่เคยมีคนสนใจจะมองเข้ามาด้วยซ้ำ เป็นแค่ช่องว่างระหว่างตึกหนึ่งกับอีกตึกหนึ่ง ถ้าหากเอาศพใครซักคนมาทิ้งไว้ที่นี่คงจะสัก 4-5 วันถึงจะมีคนมาพบ ฉนั้นที่นี่แหล่ะจึงเหมาะสำหรับเก็บกวาดที่สุดแล้ว
"นี่ไง ที่นี่ล่ะถึงแล้ว"
"นี่แกมาเก็บเงินไว้ในที่แบบนี้งั้นเหรอ ฮ่า ๆ เอาล่ะไหนล่ะเงิน"
"นี่ไงล่ะ เอาไปได้เลย" 
ฉึก !! สิ้นเสียงมีดที่แทงผ่านทะลุผิวหนังเข้าไปตัดขั้วหัวใจอย่างเฉียบคมได้ไม่นานร่างของชายหนุ่มร่างท้วมก็ร่วงลงไปนอนกองกับพื้น เสื้อจากสีน้ำเงินอ่อนถูกย้อมไปด้วยสีแดงฉานของเลือดสด ๆ ร่างไร้วิญญานนอนนิ่งอยู่ในเงามืดช่องว่างแคบ ๆ ระหว่างตึก ผู้คนเดินผ่านไปมาไม่ได้รู้สึกถึงขยะชิ้นนึงที่ถูกกำจัดไปแล้วเลย
"นี่ไงล่ะ ค่าห้อง หอคอยของแกน่ะมีชั้นแค่ประมาณ 7 ชั้นยังจะมาทำอวดเบ่งต่อหน้าชั้น มนุษย์น่ะยังไงก็คือมนุษย์ ต่อให้ชั้นต่ำชั้นสูงก็คือมนุษย์ คือขยะที่ชั้นพร้อมจะเก็บกวาดอย่างเท่าเทียม"
 
ตึก ๆ ๆ ๆ ๆ
"เห้จิน !! อย่าอู้งานสิโว้ยแกมาทำงานน่ะ"
"เออ รู้แล้วกำลังทำอยู่นี่ไงไม่เห็นรึไง เวรเอ้ย!!"
"ดี ทำงานของแกไปซะถ้าอู้อีกแกโดนหักเงินแน่"
"เออ" ชิไอเวรเอ้ย สักวันแกจะต้องตายด้วยมือคู่นี้แน่นอน 
 
"เห้ พ่อหนุ่มคนนั้นน่ะ เห้ๆ"
"ห่ะ แกเรียกใครว่ะไอแก่เวร"
"ฮ่า ๆ เรียกนายนั่นแหล่ะพ่อหนุ่ม"
"อะไรของแกว่ะ อยากตายรึไง" ไอ้แก่ท่าทางแปลก ๆ นั่นใครว่ะ มันอยากจะตายงั้นเหรอ
"ฮ่า ๆ ปากร้ายไม่เบานี่พ่อหนุ่ม"
"เฮ้ย ใครเป็นพ่อหนุ่มว่ะ แกต้องการอะไร"
"งานที่นายทำอยู่น่ะ น่าสนใจนี่"
"งานก่อสร้างน่ะเหรอ สักวันชั้นคงออกแล้วล่่ะเพราะอีกเดี๋ยวหัวหน้ามันคงไม่อยู่แล้ว"
"ไม่ใช่งานก่อสร้างน่ะพ่อหนุ่ม ที่ชั้นบอกน่ะหมายถึงงานเก็บชยะของเธอต่างหาก"
"แกหมายความว่าไง" ไอ้แก่นี่มันรู้งั้นเหรอ คงต้องฆ่าทิ้งแล้วล่ะ
"ฮ่า ๆ ไม่ต้องตกใจขนาดนั้นหรอก ชั้นแค่จะมาบอกอะไรนิดหน่อยน่ะ"
"แกจะพูดอะไรก็รีบพูดออกมา"
"งานที่นายทำลับๆนะพ่อหนุ่ม มันอาจจะไปกระทบกับงานขององค์กรลับและท่าหากนายยังทำโดยไม่คิดไตร่ตรองอีกพวกเราอาจจะต้องเขี่ยนายทิ้งน่ะ"
"แกพูดบ้าอะไรไม่เห็นจะเข้าใจ องค์กรไร้สาระน่ะชั้นไม่สนใจหรอก" มันพูดอะไรของมัน ถ้าหากจะมาขวางทางกันล่ะก็ มีแต่คงต้องฆ่าเท่านั้นแหล่ะ
"นายควรจะสนใจน่ะ เพราะพวกเค้าคอยเฝ้ามองนายอยู่ตลอด พวกเค้ารู้ทุกการกระทำของนาย นายน่ะจะถูกกำจัดเมื่อไหร่ก็ขึ้นกับพวกเค้าล่ะน่ะ ฮ่า ๆ"
"งั้นเหรอ แกก็เป็นพวกมันงั้นสิน่ะ"
"ชั้นน่ะ เป็นแค่คนส่งข่าวเท่านั้นแหล่ะพ่อหนุ่ม"
"ก็หมายความว่าแกเป็นพวกนั้นสิน่ะ งั้นก็ลาก่อนน่ะไอเฒ่า"
ฉึก !!! หลังเสียงมีดจบลง มันได้เป็นการเริ่มต้นการท้าทายต่อผู้ที่คอยควบคุมสิ่งต่าง ๆ อย่างลึกลับ การกำจัดผู้ส่งสารในครั้งนี้หมายถึงการที่ประกาศตนว่าเป็นศัตรูกับทุกสิ่ง
"ต่อให้พวกมันมาเป็นองค์กรหรือกองทัพมันก็เท่านั้น ชั้นน่ะสักวันจะต้องกำจัดมนุษย์และหอคอยคนโง่นั้นให้หมดสิ้น ไม่มีวันที่จะมีอะไรมาขวางทางได้หรอก"