The fools Tower

"ไม่น่ะ !! ขอร้องล่ะอย่าฆ่าฉันเลย"

"แกน่ะไม่สมควรมีชีวิตอยู่หรอก เชื่อฉันสิ"

"แกต้องการอะไรน่ะ เงินเหรอ เงินใช่ไหม จะเอาเท่าไหร่ล่ะบอกฉันสิ ขอล่ะอย่าฆ่าฉันเลย"

"เหอะ นี่ไงพวกน่ารังเกียจอย่างแกถึงสมควรตาย" ปัง !!!

     ผมน่ะ เป็นแค่พนักงานก่อสร้างทั่วไปรายได้ก็แค่พอใช้ชีวิตรอดไปวัน ๆ ไม่มีเงิน ไม่มีเพื่อน ไม่มีครอบครัว เป็นแค่คนน่าสงสารคนนึงเท่านั้นแหล่ะ แต่... นั่นน่ะเป็นแค่ชีวิตที่ผมต้องแสร้งทำให้คนอื่นมองเป็นอย่างนี้เท่านั่นแหล่ะ ชีวิตที่แท้จริงของผมน่ะวิเศษกว่านั้นมาก มันคือชีวิตที่เรียกว่าชีวิตจริง ๆ 

     ในช่วงที่ผมเบื่อ ๆ น่ะผมมักจะสลัดคราบพนักงานก่อสร้างน่าสมเพชนั่นไปเป็นนักล่า ไม่สิเรียกว่าผู้ลงทัณฑ์คงจะเพราะกว่า ผมน่ะจะมองหาพวกมนุษย์โสโครกยมาฆ่าทิ้งเล่น ๆ ที่ทำไปน่ะไม่ใช่เพราะสนุกหรอกน่ะ แต่เพื่อให้โลกมันสะอาดขึ้นไงล่ะ มนุษย์น่ะเป็นดั่งก้อนขยะก้อนใหญ่บนโลกนี้เลยล่ะ

"อ๊ะ นั่นไงเจอขยะของวันนี้แล้ว"

     ไอ้แก่อายุ 65 นั่นน่ะเป็นผู้บริหารของบริษัทหลักทรัพย์ยักษ์ใหญ่ มันน่ะเป็นระดับเศรษฐีเลยล่ะ หอคอยของมันคงสูงสัก 70 ชั้นได้เลยมั้ง มันคอยใช้เงินทำแต่เรื่องเลว ๆ มองคนอื่นเป็นขยะคิดว่าเงินซื้อได้ทุกอย่าง คนแบบนี้น่ะมันก็แค่เศษเดนนรกเท่านั้นแหล่ะ

"วันนี้โชคร้ายหน่อยน่ะ ไอ้เฒ่า"

     บ้านของมันน่ะใหญ่ยังกะปราสาท มีคนคุ้มกันประมาณ 40 คนอยู่ตลอดเวลา เพราะเงินและทรัพย์สินที่มันมีนร่ะมาจากการโกงและต้มตุ๋นคนอื่นไปทั่วทำให้มีค้นแค้นอยากจะฆ่ามันเยอะถึงได้มีการป้องกันแน่นหนาขนาดนี้

"แค่นี้น่ะไม่ช่วยให้แกรอดหรอก เหอะ"

     ผมสังเกตุมันอยู่บ่อย ๆ ถึงได้รู้ทุกจุดในบ้านมันเป็นอย่างดี การป้องกันพวกนั้นน่ะไม่ช่วยอะไรเลย ห้องของมันอยู่ชั้นสองตรงสุดทางเดินทางซ้าย มีคนคุ้มกันหน้าห้อง 2 คน ซึ่งคงจะไม่ได้ช่วยอะไรเลย

"เอาล่ะ เข้ามาได้แล้วการป้องกันพวกนั้นไร้ค่าจริง ๆ นี่น่ะเหรอห้องของมัน"

     ไอ้โสโครกยังคงนอนหลับอย่างไม่ได้รู้สึกสำเหรียกถึงความตายที่กำลังคลืบคลานไปหามัน

"เฮ้ ไอ้เฒ่า"

"แก แกเป็นใคร เข้ามาได้ยังไง"

"ไม่จำเป็นต้องรู็หรอก ยังไงแกก็ต้องตายอยู่แล้ว"

"หมายความว่าไง ไม่น่ะ ช่วยด้วย !! ใครที่อยู่ข้างนอกน่ะ ช่วยฉันที มีคนจะฆ่าชั้น"

"เรียกไปก็เปล่าประโยชน์น่าเพื่อน ไอ้พวกข้างนอกน่ะล่วงหน้าแกไปก่อนแล้วล่ะ"

"ไม่น่ะ ไม่จริง อย่าฆ่าชั้นเลย ชั้นมีเงินให้แกน่ะ จะเอาเท่าไหร่ก็เอาไปเลย ปล่อยชั้นไปเถอะ"

"หึ พวกที่หอคอยมันสูงน่ะ ไม่เคยมองลงมาเลยสิน่ะ เพราะงี้ไงมันถึงตกมาตายได้ง่ายๆ"

"แกพูดอะไรน่ะ หอคอยอะไร"

"แกน่ะพูดมากไปแล้ว ไปลงนรกซะไอเศษเดน"

"อั่ก..."

"สารวัตครับ พบผู้ตายเป็ยชายอายุ 65 ปี เป็นผู้บริหารตลาดหลักทรัพย์ชั้นนำ ศพโดนมีดแทงตรงขั้วหัวใจและคาดว่าจะตายในทันที และนอกจากนั้นเรายังพบศพของยามกว่า 40 ศพพบเป็นศพในสภาพเดียวกันหมดเลยคือโดนแทงตรงขั้วหัวใจครับ"

"งั้นเหรอ ขอบใจมาก"

     โดนมีดแทงตรงขั้วหัวใจทั้ง 40 คนเลยงั้นเหรอ มันเรื่องอะไรกันแน่เนี่ย

"แล้วพบหลักฐานอะไรอีกไหมจ่า"

"จากการตรวจสอบพื้นที่ทั้งหมดอย่างละเอียด ทางเราไม่พบสิ่งที่จะนำไปสู่ตัวคนร้ายได้เลยครับ"

"หมายความว่าไงไม่มีหลักฐาน นี่มันอะไรกันว่ะเนี่ย"

"อ้อ แล้วก็สารวัตครับ ถ้าดูจากข้อมูลทั้งหมดคดีนี้เป็นคดีที่ 6 แล้วครับที่พบคนตายในลักษณะนี้"

"ว่าไงน่ะ แล้วเหยื่อส่วนใหญล่ะ"

"มีทั้งโสเภณี กรรมกร พนักงานบริษัท และเศรษฐีครับ"

"งั้นเหรอ ขอบใจมาก"

     หมายความว่าไง เหยื่อไม่มีความเกี่ยวข้องกันเลย แถมวิธีการฆ่ายังเหมือนกัน มันใช่คนเดียวกันรึปล่าว มันฆ่าเพื่ออะไรกันแน่ ไม่มีทั้งร่องรอยและหลักฐานที่จะโยงไปถึงตัวมันเลย นี่มัน หมายความว่ายังไงกันแน่

"การทำความสะอาดโลกเหรอ น่าสนุกดีนิ"