รักลึกลับ เจ้าบ้าหน้าตายกับผู้ชายงี่เง่า

พอเธอปล่อยมือ แผ่นโลหะที่เต็มไปด้วยลวดลายก็เลี่มหนุนช้าๆ

และ ค่อยๆเร็วขื้นเมื่อเธอเอื้อนเอ่ย

" วาตานุกิ คิมิฮิโระ สฤานที่เกิด กับที่นี่ เปันคนละที่กัน............... "

" เธอนะตอนนี้ ไม่ชิตั้งแต่เด็กอยู่คนเดียว แล้วก็มีบัณหามาโดยตหลอด เปันบัณหาทางสายเลือด"

......................" เธอนะ........มองเหันสิ่งลี้ลับสินะ...".......ทำไมละถืงรู้ละ....."ทำไม"

"เพาะเธอบอกชื่อจริง และวันเกิดให้ฉันรู้นะชิ "

" แค่นั้นเองเหรอ????"

" แค่นั้นก็รู้แล้วสำลับคนที่ยั่งรู้ดินฟ้า...."

....................................................................................

" เพาะงั้น ฉันขอรับของไปเลยแล้วกัน " พูดแล้วก็เก็บนาฬิกาผมเข้ากล่องชะงั้น

" ทำไมละ!!? "

" เอาไปเก็บที่ห้องนะ " " ค้าาาา~~~" ยังจะมาพูดพ้อมกันอีก

" เฮ้ เดี่ยว!!!!!.....โอ้ย!!" ทำไม่มาลื่นตรงนี้ละ เกือบจับได้แล้วเชียว

" ที่นี่มันที่ไหนเนี่ย!!!!!!" ร้องดังๆไปเลย

"ร้านไงละ " เอ๋ .............." เปันร้านที่จะช่วยให้สมปรารถนา "..............

" แต่ต้องมีข้อแลกเปี่ยน น้อยเกีนไปก็ไม่ได้ มากเกีนไปก็ไม่ได้.....ต้องพอดีพอดี"

" ไม่อย่างงั้น .........". " อะไรละ "

" จะเกิดรอยร้าวได้ " ......." กับอะไร"

" กับโลกทั้งใบ ...........เพาะก็ขอรับนาฬิกาของเธอแล้วกันนะ"

......" เอ๋ เอ๋~~~~~~แต่ผมยังไม่ได้ขออะไรคุณเลยนะ แล้วคุณก็ไม่ได้ให้อะไรผมด้วย!!"

" ก็สิ่งที่ฉันพูดเมื่อกี้ไง " ........"แต่ผมยังไม่ได้ขอเลยนะ"

................. " งั้นก็ขอชะสิ ความปรารถนาของเธอ "...................

" เธอนะคงจะคิดชินะ ว่าไม่เหันได้ก็คงดี ไม่รู้อะไรก็คงดี แบบนี้ใช่ใหม??"

" ผม ......" เธอเดีนเข้ามาหาผมที่นั่งอยู่ใก้ทางออก..........ก็ผมล้มนิ

" คิดอย่างนั้นใช่ใหมละ "

" ผม........ครับ ใช่ครับ "

" งั้นค่าตอบแทนละ "

" ผมไม่มีเงีนมากหรอกนะครับ !!"

" ใครว่าเอาเงีนละ"

" ก็คุณว่าสิ่งตอบแทน"

" ฉันหมายถืง.........วิญญานต่างหากละ"

" เอ๋ !!!!!!!~~~~~~~~ "