รักลึกลับ เจ้าบ้าหน้าตายกับผู้ชายงี่เง่า

พอเธอปล่อยมือ แผ่นโลหะที่เต็มไปด้วยลวดลายก็เลี่มหนุนช้าๆ
และ ค่อยๆเร็วขื้นเมื่อเธอเอื้อนเอ่ย
" วาตานุกิ คิมิฮิโระ สฤานที่เกิด กับที่นี่ เปันคนละที่กัน............... "
" เธอนะตอนนี้ ไม่ชิตั้งแต่เด็กอยู่คนเดียว แล้วก็มีบัณหามาโดยตหลอด เปันบัณหาทางสายเลือด"

......................" เธอนะ........มองเหันสิ่งลี้ลับสินะ...".......ทำไมละถืงรู้ละ....."ทำไม"
"เพาะเธอบอกชื่อจริง และวันเกิดให้ฉันรู้นะชิ "
" แค่นั้นเองเหรอ????"
" แค่นั้นก็รู้แล้วสำลับคนที่ยั่งรู้ดินฟ้า...."
....................................................................................
" เพาะงั้น ฉันขอรับของไปเลยแล้วกัน " พูดแล้วก็เก็บนาฬิกาผมเข้ากล่องชะงั้น
" ทำไมละ!!? "
" เอาไปเก็บที่ห้องนะ " " ค้าาาา~~~" ยังจะมาพูดพ้อมกันอีก
" เฮ้ เดี่ยว!!!!!.....โอ้ย!!" ทำไม่มาลื่นตรงนี้ละ เกือบจับได้แล้วเชียว
" ที่นี่มันที่ไหนเนี่ย!!!!!!" ร้องดังๆไปเลย
"ร้านไงละ " เอ๋ .............." เปันร้านที่จะช่วยให้สมปรารถนา "..............
" แต่ต้องมีข้อแลกเปี่ยน น้อยเกีนไปก็ไม่ได้ มากเกีนไปก็ไม่ได้.....ต้องพอดีพอดี"
" ไม่อย่างงั้น .........". " อะไรละ "
" จะเกิดรอยร้าวได้ " ......." กับอะไร"
" กับโลกทั้งใบ ...........เพาะก็ขอรับนาฬิกาของเธอแล้วกันนะ"
......" เอ๋ เอ๋~~~~~~แต่ผมยังไม่ได้ขออะไรคุณเลยนะ แล้วคุณก็ไม่ได้ให้อะไรผมด้วย!!"
" ก็สิ่งที่ฉันพูดเมื่อกี้ไง " ........"แต่ผมยังไม่ได้ขอเลยนะ"
................. " งั้นก็ขอชะสิ ความปรารถนาของเธอ "...................
" เธอนะคงจะคิดชินะ ว่าไม่เหันได้ก็คงดี ไม่รู้อะไรก็คงดี แบบนี้ใช่ใหม??"
" ผม ......" เธอเดีนเข้ามาหาผมที่นั่งอยู่ใก้ทางออก..........ก็ผมล้มนิ
" คิดอย่างนั้นใช่ใหมละ "
" ผม........ครับ ใช่ครับ "
" งั้นค่าตอบแทนละ "
" ผมไม่มีเงีนมากหรอกนะครับ !!"
" ใครว่าเอาเงีนละ"
" ก็คุณว่าสิ่งตอบแทน"
" ฉันหมายถืง.........วิญญานต่างหากละ"
" เอ๋ !!!!!!!~~~~~~~~ "