รักลึกลับ เจ้าบ้าหน้าตายกับผู้ชายงี่เง่า

"เฮ้อ~~~~~ เหนื่อยจังเลยวันนี้ รีบกลับบ้านดีกว่า ลาล๊าล่าล๊าลา"
ผมเดีนออกพ้อมกับแกว่งแขนไปเลี่อย แต่ทำไมเขามองผมแปลกๆนะ
อืม..............ช่างมันแล้วกันเนอะครับเนอะ
แล้วก็นะ.......เดีนมาตั้งไกลขนาดนี้เมื่อไร 'ไอ้สิ่ง' ที่อยู่ข้างหลัง ไม่สิ อยู่หลังผมนี้จะออกไปชะทีวะ
" ฮื้ม "
........... เล่งความเร็วขื้นอีกหน่อย
" ฮื้อ "
............ เร็วขื้นอีก
"ฮื้ม~~~"
............เร็วอีก
เร็วอีก
เร็วอีก เร็.........
"โถ่โว้ย เมื่อไหล่จะออกไปเนี่ย หนักนะเฟ้ย!!!!"....... ผมตะโกนออกมาไม่อายใคร
........... หรือพูดง่ายว่าไม่มีเวลาสนใจ............
แต่เหมือน สิ่งที่อยู่บนหลังผมเนี่ยจะยิ่งทิ้งน้ำหนักลงมาอีก
คุญคงสงสัยว่า...มันคืออะไร.!!?... ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่มันมีรูปร่างค้ายกับก้อนเฆขสีดำ
สีเข้มมากด้วยและผมยังรู้สึกว่ามันมีตา และก็ปาก ด้วยนะนั่นนะ
ผมเรียกมันว่า..........'สิ่งลี้ลับ'
แต่ว่าก็ว่าเถอะ ผมชักจะหนักขื้น
หนักขื้น
หนักขื้นอีก
หนักขื้นเลื่อยๆเลย
"ออกไปเลยนะ!!!!". และเปันอีกคั้งทีผมตะโกนออกมา. ก็มันทนไม่ด้ายนี๊~~~~
"ว้ายย ตายจริงไล่ฉันเหรอเนี่ย ไม่น่ารักเลย"
"ไม่น่ารักเลยจริงด้วยนะคะ ทั้งๆที่หน้าตาน่ารักแท้ๆ"
" ดูชิมองใหย่เลย ไปกันเถอะคะ"
เออ เอาเข้าไป พูดเข้าไป ...."โถ่โว้ย เพาะแกแท้ๆลย!!!!!? " " แปะ"
"เอ๋". อยู่ๆพวกสิ่งลี้ลับก็ลอยหายไปเหมือนกับว่าเมื่อกี้แค่ฝันไป. เพาะอะไรกันนะ
ผมแค่.....ใช้มือฟาดรั้วนี้ เมื่อกี้นี้แค่นั้น.
..............................
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~