รักลึกลับ เจ้าบ้าหน้าตายกับผู้ชายงี่เง่า

"เฮ้อ~~~~~ เหนื่อยจังเลยวันนี้ รีบกลับบ้านดีกว่า ลาล๊าล่าล๊าลา"

ผมเดีนออกพ้อมกับแกว่งแขนไปเลี่อย แต่ทำไมเขามองผมแปลกๆนะ

อืม..............ช่างมันแล้วกันเนอะครับเนอะ

แล้วก็นะ.......เดีนมาตั้งไกลขนาดนี้เมื่อไร 'ไอ้สิ่ง' ที่อยู่ข้างหลัง ไม่สิ อยู่หลังผมนี้จะออกไปชะทีวะ

" ฮื้ม "

........... เล่งความเร็วขื้นอีกหน่อย

" ฮื้อ "

............ เร็วขื้นอีก

"ฮื้ม~~~"

............เร็วอีก

เร็วอีก

เร็วอีก เร็.........

"โถ่โว้ย เมื่อไหล่จะออกไปเนี่ย หนักนะเฟ้ย!!!!"....... ผมตะโกนออกมาไม่อายใคร

........... หรือพูดง่ายว่าไม่มีเวลาสนใจ............

แต่เหมือน สิ่งที่อยู่บนหลังผมเนี่ยจะยิ่งทิ้งน้ำหนักลงมาอีก

คุญคงสงสัยว่า...มันคืออะไร.!!?... ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่มันมีรูปร่างค้ายกับก้อนเฆขสีดำ

สีเข้มมากด้วยและผมยังรู้สึกว่ามันมีตา และก็ปาก ด้วยนะนั่นนะ

ผมเรียกมันว่า..........'สิ่งลี้ลับ'

แต่ว่าก็ว่าเถอะ ผมชักจะหนักขื้น

หนักขื้น

หนักขื้นอีก

หนักขื้นเลื่อยๆเลย

"ออกไปเลยนะ!!!!". และเปันอีกคั้งทีผมตะโกนออกมา. ก็มันทนไม่ด้ายนี๊~~~~

"ว้ายย ตายจริงไล่ฉันเหรอเนี่ย ไม่น่ารักเลย"

"ไม่น่ารักเลยจริงด้วยนะคะ ทั้งๆที่หน้าตาน่ารักแท้ๆ"

" ดูชิมองใหย่เลย ไปกันเถอะคะ"

เออ เอาเข้าไป พูดเข้าไป ...."โถ่โว้ย เพาะแกแท้ๆลย!!!!!? " " แปะ"

"เอ๋". อยู่ๆพวกสิ่งลี้ลับก็ลอยหายไปเหมือนกับว่าเมื่อกี้แค่ฝันไป. เพาะอะไรกันนะ

ผมแค่.....ใช้มือฟาดรั้วนี้ เมื่อกี้นี้แค่นั้น.

..............................

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~