รักเเวมไพร์ยัยตัวเเสบ
เขียนโดย 
ดินสอสีดำ
วันที่ 12 ธันวาคม พ.ศ. 2558 เวลา 15.43 น.
แก้ไขเมื่อ 17 มกราคม พ.ศ. 2559 19.03 น. โดย เจ้าของนิยาย
10) สนิดกันมากขึ้น
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความตอนเช้าพี่เอตอร์ก็มารับเหมือนอย่าที่บอกเอาไว้
งง ละสิที่ฉันเรียกว่าเอเตอร์ก็รุ่นพี่บังคับให้เรียกเเบบ
นี้นี่นา เเต่จะว่าไปเรียกเเบบนี้ก็รู้สึกเเปลกเหมือนกัน
กลับคืนสู่ปัจจุบันตอนนี้ยังไม่เข้าเรียนโฮมรูมอยู่
อาทิตย์หน้ามีงานพรอมด้วยใครจะได้เต้นคู่กับฉันนะ
คิดเเล้วก็เขิน อิอิ
พักกลางวัน
ฉันกับลูกตาล กรีน เเละ นาโน กำลังทานข้าวกันอยู่
วันี้ลูกชิบไม่มา ในขณี่ฉันกินข้าว
"เฮ้ยลืมไปเลยยังไม่ได้สอบอ่านสุนทรพรรตเลยอะ"นาโนพูด
"จริงด้วยฉันก็ยังไม่ได้อ่าน เเกอะ กรีน"ลูกตาลพูด
"หึเเกอะขวัญ"กรีนพูด
"เรียบร้อยเเล้ว พวกเธอไปสอบกันก็ได้ฉันอยู่ได้ไปเหอะ"
"โอเค เเล้วเจอกัน"ฉันยิ้มให้เเล้วพวกเธอก็รีบวิ่งไป
ฉันนั่งอยู่คนเดี่ยว วันนี้ทำขนมมาทานด้วยเเต่ยัยพวกนั้นไปเเล้ว
เเล้วฉันจะกินหมดไหมเนี้ย
เค้กน่ารักเหมือนคนทำเลยหลงตัวเองอย่างเเรง
"ทำไมมานั่งคนเดี่ยวละ"
"เอ้าพี่เอเตอร์ พอดีเพื่อนไปสอบนะค่ะ"เป็นครั้งเเรกที่พูดดี"พี่เอเตอร์
กินเค้กด้วยกันไหมค่ะ ขวัญทำ....ขวัญซื้อมานะค่ะร้านนี้อร่อยนะ"
"เอสิขอชิมหน่อยเเล้วกัน งำ อร่อยจัง"ฝีมือฉันต้องอร่อยอยู่เเล้ว
เวลาผ่านไป 5นาที
นี่ขนาดชิมนะกินหมดเลย คงอร่อยน่าดู
"เค้าร้านนี้อร่อยกว่าทุกทุกร้านที่พี่เคยกินมาเลย"
"พี่เอเตอร์ชอบกินเค้กเหรอค่ะ"
"เเน่นนอนของโปรดเลย"ผู้ชายชอบกินเค้กถึงรุ่นพี่เอเตอร์
จะน่ากลัว เเต่ก็น่ารักบางครั้งอะนะ จากนั้นเราสองคนก็คุยกัน
หลายเรื่อง
ตอนเย็นพี่เอเตอร์ก็มาส่งที่บ้านเเละก็มารับมาส่งทุกวันจนทำให้เรา
สองคนสนิดกันมากเลยเเต่ก็เเอบเขินอยู่นะตอนเวลาเข้าโรงเรียน
พี่เอเตอร์จับมือด้วย
เขินอะเเต่ฉันก็ไม่เเสดงอาการอะไา
ถึงบางครั้งจะถูกเพื่อนเเซวก็ตามทำหน้านิ่งไว้ก่อนเค้าจะได้ไม่รูว่าเราเเอบเขินในใจ
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
