ตัวฉันกับโลกที่สูญสลาย

    "ยุย!!!!!!"เสียงของเด็กสาวดังก้องไปทั่วบริเวณ นักเรียนในแทบบริเวณนั้นต่างหันกันมามองแต่ละคนหน้าซีดเผือกเมื่อเห็นอาคามิที่ร่างโชกไปด้วยเลือดกำลังกระโดดไปกัดยุย
    "ม่ายยยยยยยยยย!!!!"ยุยร้องเสียงดังลั่นน้ำตาคลอเบาตาของเธอ
    "มะ..ไม่เอานะ..มิยาโกะจัง!!!ช่วยด้วยยยยยยย!!!!!!!!!!"
 
ยุยร้องเรียกมิยาโกะอย่างสุดชีวิต
อาคามิกระโดดเข้ามาหายุยเต็มแรง จนยุยล้มลงกับพื้น
 
มิยาโกะยืนขาสั่นมองดูยุยกำลงัจะถูกกินอย่างน่าสมเพช
 
----ไม่.........ไม่ยอมให้เป็นแบบนี้หรอก..
 
หืม!!
 
มิยาโกะกัดฟันแน่นก่อนที่จะเอากระเป๋านักเรียนตัวเองฟาดเข้าไปเต็มแรงที่อาคามิ
 
"แอ่ก------!!!!!"
 
อาคามิร้องลั่นก่อนที่จะล้มลงไปกับพื้นตัวเธอชักกระตุกสักครู่ก่อนที่เธอจะแน่นิ่งไป
 
"ฮึก......ฮึก....แงงงงง!!!!มิยาโกะจางงง!!!!!!!"
 
ยุยรีบเข้ามากอดมิยาโกะอย่างรวดเร็ว
 
"ฉะ...ฉันนึกว่าจะไม่ได้เจอเธออีกแล้วฉันคิดว่า..จะตายไปแล้ววววว!!!!!!!"
 
ยุยร้องไห้ฟูมฟาย ร่างเล็กบอบบางที่ร่างกายโชกไปด้วยเลือดกอดมิยาโกะแน่น
 
"ไม่เป็นไรนะ...ยุย......"
 
มิยาโกะยิ้มบางๆก่อนที่จะลูบหัวยุยเบาๆ
 
"ดีจังนะที่เธอ...ยังรอดอยู่..."

 
....................