ตัวฉันกับโลกที่สูญสลาย

    ตึก! ตึก! ตึก!

เสียงฝีเท้าของทั้งสองดังไปทั่วทางเดินระเบียงของตึกเรียน

   "มะ..ไม่ไหวแล้ว....แฮกๆ...มิยาโกะจัง......." เสียงของเด็กสาวสั่นคลอนจากการเหนื่อยที่ต้องวิ่งหนีซอมบี้ที่อยู่ในอาคารเรียน

  โดยตัวยุยนั้นยังคงคิดถึงแต่ภาพหลอนตลอดเวลาเธอไม่เคอยเจออะไรแบบนี้มาก่อนเพื่อนสาวของตัวเองถูกกินต่อหน้าก่อนที่เพื่อนของเธอจะจ้องมาเล่นงานตัวเธอเอง....

 "อดทนหน่อยนะ..ฉันรู้ดีที่เธอยังช็อคไม่หายแต่ว่าอดทนหน่อยยังไงพวกเราทั้ง2ต้องรอดอยู่แล้วแหละ!"

มิยาโกะหันมายิ้มให้ยุยอย่างแหยๆทั้งที่เธอยังวิ่งอยู่

"มะ..มิยาโกะจังระวัง!?" ยุยร้องทักมิยาโกะเสียงดัง

มิยาโกะค่อยๆหันกลับมามองทางข้างหน้า

"อ๊ะ!?" มิยาโกะร้องขึ้น

----ข้างหน้า......บันได!?

เธอเบรคไม่ทัน(?)จึงทำให้ขาของเธอสะดุดขั้นบันได

"วะ..ว้ายยย!!!???"

  โครม!

เสียงกระแทกพื้นแรงมากโดยส่วนตรงนั้นเป็นจุดที่มีฝุ่นเยอะมากที่สุุดภายในตึก(?)

ทำให้มีฝุ่นคลุ้งไปทั่วบริเวณจนแทบไม่สามารถมองเห็นอะไรได้อีก

"แค่กๆ...มะ..มิยาโกะจัง!?" ยุยร้องเรียกมิยาโกะที่ตกบันไดไป

"โอยยยยย....."เสียงร้องโอดโอยดังไปทั่วบริเวณ

"เจ็บจัง.....หง่ะ!?" มิาโกะร้องตกใจเมื่อฝุ่นเริ่มจางหายทำให้เธอพอมองเห็นได้

--------ชายหนุ่ม......

สิ่งที่เธอพบเจอ..คือ..

เด็กหนุ่มรุ่นเดียวกันกับเธอ...เค้ากำลังนั่งค่อมตัวเธออยู่.....

"0///////0นะ....นายมัน...."

มิยาโกะพูดเสียงสั่นพร้อมกับหน้าแดง.....

อีกฝ่ายก็เช่นกัน

"*/////*"

   นี่ฉันพึ่งเคยถูกผู้ชายนั่งค่อมครั้งแรก(ในชีวิต)เลยนะเนี่ย....

"อะ..ไอ้บ้า!!!??ลุกไปได้แล้ว!!ฉันหนักนะย่ะ

นายกล้าดียังไงเนี่ยฮ่ะ!?ที่มานั่งค่อมฉันนายมันโรคจิตหรือไง...ไอ้โรคจิต!!!!!!"

มิยาโกะด่าผู้ชายคนนั้นฉอดๆ

"ผะ...ผมไม่ได้ทำนะ..คะ..คุณนั่นแหละที่กระโดลงมาหาผมผมเลยพลาดท่าแล้วมานั่งค่อมคุณไง!!!!!*////*"

"นายจะบ้าหรอ!!!ฉันไม่ได้กระโดมาหานายสักหน่อย!!!???"

ฉันค่อยๆเงยหน้ามองเจ้าผู้ชายโรคจิตคนนั้น........'หล่อจัง....'....เดี๋ยว!?นี่มันใช่เวลามาคิดเรื่องนี้ไหมเนี่ยตอนนี้มีสิ่งเดียวที่ต้องทำก็คือการพายุยหนีออกไปจากโรงเรียนบ้าๆนี่!!??

ฉันค่อยลุกขึ้นแล้วจ้องหน้าชายคนนั้น...

"คราวนี้ฉันจะไม่จัดการนายเพราะตอนนี้มีเรื่องที่วิกฤตกว่าเรื่องนี้อยู่อีก..แต่...ถ้าฉันได้เจอหรือเห็นหน้านายอีกคร้งหล่ะก็....ฉันฆ่านายแน่......"

"-*-"

"ไปกันเถอะยุย...."

ฉันรีบวิ่งไปกับยุยก่อนที่จะถึงหน้าประตูโรงเรียน

"บะ..บ้าไปแล้ว...."ยุยพูดเสียงอ่อยๆ

"ไม่เคยคิดเลยว่าเชื้อซอมบี้มันจะลุกลามไปถึงนอกโรงเรียนแบบนี้....."

ภายนอกโรงเรียนยังคงมีซอมบี้มากมาย....

"สงสัยคงออกนอกโรงเรียนอยากหน่อยแล้วแฮะ...ถ้าไม่มีอาวุธคง...ไม่รอดแน่ๆ..."

มิยาโกะพูพร้องทำหน้าแหยๆ...

"อึก!?...ฉันกลัวจังเลยมิยาโกะจัง...."

น้ำตาใสๆคลอเบ้าตาที่มีขนตายาวงาม

มิยาโกะค่อยๆเอื้อมมือไปจับมือยุย

"ไม่ต้องกลัว...จับมือฉันไว้นะ..."

...........................................