[Yaoi]Why You Love?...ทำไมคุณต้องรักผม?

            "นี่นัตสึกิซังงงงง!!!!ตื่นเซ่!!!"ในขณะที่คนปลุกกำลังยืนกอดอกและแหกปากสุดเสียงด้วยความโมโหคนถูกปลุกกลับยังดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมโปรงแล้วนอนต่อ"หึๆ...จะเอาอย่างนี้ใช่ไหมครับ"ยาชิมะพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆพร้อมกับ
 
พรึบ!!
 
            "อืม..."หลังจากยาชิมะดึงผ้าห่มออกไปจากตัวชิโนสุเกะแล้วขึ้นไปคร่อมตัวของชิโนสุเกะไว้ก่อนจะโน้มตัวลงไปกระซิบคนที่ยังนอนไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไร
           "นัตสึกิซัง...เวลาคุณนอนเนี่ยดูยั่วผมมากๆเลยล่ะ ผมชักอยากจะทำอะไรกับคุณจริงๆ"
 
พรึบ!!!!!
 
            "อ...อะไรนะ ยาชิมะคุงเมื่อกี้นี้นายพูดว่าอะไรนะ again pls"เพราะเหมือนจะได้ผลยาชิมะรีบเด้งตัวออกจากเตียงและมายืนกอดอกพลางอมยิ้มกับผลงานที่ปลุกคนขี้เซาตื่นอย่างชิโนสุเกะได้ ยาชิมะมองชิโนสุเกะที่พึมพำกับตัวเองพลางลูบหูข้างที่เขากระซิบไป"หูฝาดหรอ...ไม่มั้งแต่..."
             "นี่คุณจะไปอาบน้ำได้รึยังไหนบอกว่าจะไป..."ชิโนสุเกะหันไปมองยาชิมะที่หยุดพูดพร้อมกับอมยิ้ม
             "ไปไหนหรอ~"
             "อะไรกันนี่คุณลืมไปแล้วรึไง เป็นคนชวนแท้ๆ"
             "ออ...ไปเดทสินะ"แสยะยิ้ม
             "///!!!"ยาชิมะ เดินเข้าไปหาชิโนสุเกะที่กำลังบิดขี้เกียจ ชิโนสุเกะหันกลับมามองยาชิมะแต่กลับถูกยาชิมะดันติดกับผนังเอาไว้"ทำอะไร ให้รีบหน่อยสิครับ"
            "อ...อะไรกัน นายไม่..นาย..อ้อ เอ่อ ครับบผมจะรีบไปอาบน้ำแล้วครับลูกพี่"ยาชิมะที่หวังจะแกล้งให้ชิโนสุเกะเขินเล่นๆเขากลับเห็นแววตาที่สั่นไหวของชิโนสุเกะ เหมือนกับกลัวอะไรบางอย่าง... ชิโนสุเกะที่เห็นยาชิมะเอาแต่จ้องตัวเองไม่ยอมขยับหลีกทางให้ เลยต้องมุดช่องว่างจั๊กแร้ออกไป
 
 
               "นี่มันอะไรกัน!?คุณให้ผมยกเลิกตารางงานทั้งหมดเพื่อมาเที่ยวสวนสนุกนี่น่ะหรอ"
               "เอาน่าๆยังไงซะถือว่ามาพักผ่อนยังไงล่ะ^^"เพียงแค่ชิโนสุเกะยิ้ม ยาชิมะก็ถึงกลับถอนหายใจและพยักหน้า
               "ผมขอไปห้องน้ำสักครู่นะครับ"ชิโนสุเกะพยักหน้าก่อนที่ตาไวๆจะไปเห็นคนขายสายไหม เขาก็รีบวิ่งไปทางนั้นก่อนจะรีบสั่งสายไหมมา2อันแต่ก่อนที่เขาจะหยิบสายไหมสีฟ้าก็มีมือๆหนึ่งมาจับไว้ก่อนเขา
              "อ้าวนัตจัง ใช่ชิโนสุเกะ นัตสึกิไหมเนี่ย"ชิโนสุเกะเงยหน้าขึ้นมองเจ้าของเสียงและเป็นคนเดียวกับเจ้าของมือที่มาจับสายไหมสีฟ้าของเขาด้วย(ตัวสูงจังแฮะ:ชิโนสุเกะ)
               "อ..อื้อใช่ นายคือ?"
               "อะไรกันจำฉันไม่ได้หรอฉัน คาตายาม่า ยูอิจิไง"หลังจากที่คาตายาม่าแนะนำตัวเองจบชิโนสุเกะก็ยิ้มออกมาอย่างดีใจและรีบหุบยิ้มทันที"อ้าวเป็นอะไรไม่ดีใจที่ได้เจอกันอีกครั้งหรอ...ครั้งล่าสุดที่เราเจอกันมันก็ตั้ง10ปีแล้วนะ"ชิโนสุเกะรีบส่ายหัวพร้อมกับรีบจ่ายเงินให้กับพ่อค้า
               "ฉ..ฉันขอตัวก่อนนะ"
 
หมับ!
 
       ระหว่างที่ชิโนสุเกะหมุนตัวคาตายาม่ากลับคว้าข้อมือของชิโนสุเกะไว้
               "อะไรกันเล่า ปฏิกิริยาแบบนี้ของนาย เกิดอะไรขึ้นกับนายกันแน่ ทำไมต้องหลบหน้าฉันด้วยเราไม่ได้เป็นเพื่อนที่สนิทกันแล้วหรอ?"ชิโนสุเกะสะดุดกับคำว่าเพื่อนในประโยคก่อนจะค่อยๆหัวเราะแห้งๆออกมา
              "ม..ไม่ใช่หรอก ยูจังน่ะเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของฉันเลยล่ะ วันนี้มากับใครหรอ แฟนสินะ เธอสวยมั้ย แต่งงานกันรึยัง.."ชิโนสุเกะเริ่มเหมือนคนที่ขาดสติ เขาพูดเพ้อไปเรื่อยๆแต่กลับไม่สบตาคาตายาม่า
              "นัตสึกิ..."คาตายาม่าจับไหล่ทั้งสองข้างของชิโนสุเกะไว้"มองตาฉัน.."
              "มีลูกรึยังล่ะ..ลูกนายน่าจะน่ารักนะ หรือว่าเท่ล่ะ"แต่ชิโนสุเกะกลับแทบไม่ฟังที่คาตายาม่าพูดเขายังคงถามคำถามคาตายาม่าไปเรื่อยๆ
             "ชิโนสุเกะ...หยุด"คาตายาม่าเริ่มหมดความอดทนเขาจับคางให้ชิโนสุเกะสบตากับเขา"!"
             "นายปลีกตัวมานานขนาดนี้ หล่อนคงจะ..!"
             "ชิโนสุเกะ นัตสคกิ หยุด!!"
 
พรึบ!!!
             "อะไรกันน่ะแก ทำไมถึงมาตะโกนใส่ชิโนสุเกะเซ็นเซย์แบบนี้หะ!?"ในขณะที่คาตายาม่ากำลังจะโผกอดชิโนสุเกะแต่กลับมีอีกมือมาคว้าตัวชิโนสุเกะไปหลบอยู่ข้างหลังก่อน
             "แกนั่นแหละเป็นใคร...เอ๊ะ...เซ็นเซย์งั้นหรอ นัตจังนายทำงานเป็นครูหรอ"
            "นัตจัง?ชิโนสุเกะซังคนรู้จักคุณหรอ เฮ้!!นี่คุณเป็นอะไรรึเปล่า"ยาชิมะเขย่าตัวชิโนสุเกะนิดหน่อย ชิโนสุเกะเงยหน้าขึ้นไปมองยาชิมะ
            "แหะๆ"(อ..อะไรของตาลุงนี่นะ!?- -; :ยาชิมะ)
            "พวกเธอ2คนเป็นอะไรกัน ลูกศิษย์กับอาจารย์?"
            "ไม่ใช่หรอกผมเป็นบอกอให้กับชิโนสุเกะซังน่ะ ว่าแต่คุณเถอะเป็นใคร ทำไมชิโนสุเกะซังถึงเป็นแบบนี้"
            "ฉันหรอ...ฉันแค่เป็นเพื่อนสนิทตั้งแต่อนุบาลของนัตจังเอง"
 
หมับ...
 
            คาตายาม่ามองมือของชิโนสุเกะที่บีบแขนของยาชิมะด้วยสายตาแปลกๆยาชิมะกุมมือของชิโนสุเกะไว้ จากที่คิดว่าไม่ค่อยรู้อะไรเกี่ยวกับชิโนสุเกะตอนนี้เขาเริ่มคิดอีกครั้งว่าเขาเคยรู้จักชิโนสุเกะจริงๆหรอ
           "อ่า!!ฉันไม่เป็นไรสักหน่อย!ยูจังนายมากับใครอ่ะ^__^!"
           "มาคนเดียว นัตจังขอเมลหน่อยสิจะได้ไว้ติดต่อกัน"
           "เห เห เห~เมลหรอมีนะแต่ไม่ค่อยได้เล่นงานเยอะมว๊ากกกกฮ่าๆแต่ก็เอามาสิ^++^"ยาชิมะมองชิโนสุเกะที่เหมือนจะฝืนยิ้มอย่างเต็มที่ แต่ใช่ว่าคาตายาม่าจะไม่รู้แต่ก็ต้องทำเป็นไม่สนใจ ชิโนสุเกะน่ะ...เป็นแบบนี้ตั้งนานแล้วมั้ง....
 
 
 
            "ไม่เจอกันตั้งนาน นายน่ารักขึ้นกว่าเดิมเยอะเลยนะ"
            "ไม่เอาน่า ต้องพูดว่าฉันหล่อสิฮ่าๆ"
            "อย่างนายเนี่ยนะหล่อ งั้นฉันก็คงจะอภิมะ..."ระหว่างที่คาตายาม่ากำลังเอื้อมมือไปยีผมชิโนสุเกะก็ถูกมือใครบางคนปัดออก
 
เพี๊ยะ...
 
              "ขอโทษนะครับ..วันนี้ผมกับชิโนสุเกะซังมาเที่ยวกันขอตัวนะครับ"ชิโนสุเกะมองมือของตัวเองที่ถูกใครอีกคนลากออกจากตรงที่เขาทั้ง3คนนั่งอยู่ คาตายาม่ามองทั้ง2คนที่ค่อยๆเดินห่างออกไป
 
แชะ แชะ..พรึบ
             "ขอโทษนะคะ ที่นี่ห้ามสูบบุหรี่นะคะ กรุณาอ่านป้ายด้วย!!"
             "อ..เอ๋ขอโทษครับ"ระหว่างที่คาตายาม่ากำลังจะสูบบุหรี่ก็ต้องถูกสวดยับจากพนักงานทำความสะอาดสวนสนุก ชีวิตคาตายาม่านี่ช่างมีความสุขเสียจริงเหอๆ