[Yaoi]Why You Love?...ทำไมคุณต้องรักผม?

●•Shinosuke'Part•●

22:45น.

    ครืดด...

แชะ แชะ...พรึบ

              "หือ...."อะไรยังไม่กลับไปอีกหรอเนี่ย ความอดทนเขาสูงจริงๆผมยอมรับเลยฮ่าๆ จริงสิ...วันนี้คือวันที่ผมต้องส่งงานนี่เนอะ อ่า...สี่ทุ่มแล้วหรอ

             "เฮ้...ยาชิมะคุง ตื่นสิเดี๋ยวก็ไปส่งงานของฉันสายหรอก"ผมก้มลงไปกระซิบบอกอสุดแสนขี้จุกจิกของผมที่กำลังนอนอย่างสบายเฉิบบนโซฟาที่ห้องนั่งเล่น

พรึบ!

             "งาน!? จริงสิชิโนสุเกะเซ็นเซย์งานของคุณเสร็จรึยังถึงได้มานั่งสูบบุหรี่จ้องคนอื่นนอนเนี่ย"กะแล้วเชียว ผู้ชายคนนี้เกิดมาเพื่อทวงงานผมสินะ แต่ก็ดีหน่อยที่เป็นคนกระตือรือร้นแบบนี้คงเป็นเพราะ ยาชิมะคุงเป็นพี่คนโตด้วยสินะ..ดีจังน้า...มีครอบครัวที่รอเค้ากลับบ้านอย่างใจจดใจจ่อเนี่ย"ชิโนสุเกะ นัตสึกิเซ็นเซย์!!"

            "อะไรกัน...เสร็จแล้วล่ะน่า"ผมขยี้บุหรี่ก่อนจะเดินยีผมไปหยิบงานเขียนที่ห้องทำงานมายื่นให้กับบอกอที่ตอนแรกคิ้วชนกันก็ค่อยๆคลายออก"อย่าเครียดให้มากสินายน่ะพึ่งอายุได้แค่21ปีเองหน้าปาไปซะ30แล้วนะ"ผมนั่งยองตรงหน้าเขาแล้วยื่นมือไปจิ้มตรงระหว่างคิ้วยาชิมะ ยาชิมะผงะนิดหน่อยก่อนจะปัดมือผมออก...จริงด้วยผู้ชายปกติเค้าต้องไม่ชอบที่ให้ใครมาทำอะไรแบบนี้หรอกมั้ง ผมลุกขึ้นยืนก่อนจะบอกให้ยาชิมะรีบกลับ ผมอยากพักผ่อน...พอเขาออกจากห้องไปผมก็มานั่งพิงกับโซฟาแล้วมองออกไปนอกระเบียง ทางนอกระเบียง...มันเป็นทางที่บ้านของผมอยู่ ไม่สิมันไม่ใช่บ้านผมสักหน่อย...

Yashima'Part

           อะไรของเค้านะชิโนสุเกะซังเนี่ย...หลังจากที่เราปัดมือเค้าออก ก็เริ่มกลับไปอยู่กับตัวเองอีกทีเหมือนทุกครั้งที่มองออกไปนอกระเบียง มีอะไรอยู่ในใจรึเปล่านะหรือจะกลัวเรารังเกลียดไม่ใช่สักหน่อยก็มันรู้สึกยังไงไม่รู้เวลาถูกชิโนสุเกะซังแตะตัวเฮ้อ...จะว่าไปแล้วแต่ละเรื่องที่ชิโนสุเกะซังเขียนนี่มีแต่เรื่องที่มืดมนทั้งนั้นเลยแฮะ...ไม่รู้ว่าดังได้ยังไงหรือคนสมัยนี้ชอบอะไรด้านลบแล้วหรอ แต่เท่าที่ผมอ่านผมก็ว่า...มันดีอยู่นะ เหมือนผมได้เข้าไปอยู่ในเรื่องที่ชิโนสุเกะซังเขียนเลยล่ะ

             "เหนื่อยหน่อยนะยาชิมะคุง"

             "ครับ"

      ติ้ง....ครืด...

 เอ๊ะ...ชิโนสุเกะซังมาทำอะไรที่นี่..กัน

            "แหมนัตสึกิคุงล่ะก็...ยูโกะบอกแล้วไงหลังจากทำงานเสร็จดูแลตัวเองซะมั่งสิ"ผู้หญิงคนนั้น...คือบอกอคนเก่าที่เคยดูแลชิโนสุเกะซังสินะ ดูสนิทกันจัง

           "รู้แล้วน่า เธอนี่ขี้บ่นจริงๆอ๊ะ...ยาชิมะคุง ส่งงานแล้วหรอ"

           "อ่อ...ครับ ว่าแต่คุณมาที่นี่ทำไมกันไหนบอกว่าจะพักผ่อนไง"ผมเดินไปทางที่ชิโนสุเกะกับผู้หญิงคนนั้นยืนอยู่ ให้ตายสิถึงผู้ชายคนนี้จะมีหนวดเคราขึ้นหรือจะสูบหรี่ผมว่าความจริงแล้วเค้าเป็นคนที่น่ารักจริงๆ ดูดีๆแล้วน่ารักกว่ายัยผู้หญิงคนนี้อีก...หืม ผมคิดอะไรอยู่เนี่ย

          "ก็ไม่อยากให้ยาชิมะคุงมาส่งงานคนเดียวน่ะสิเลยแอบตามมาทีหลังฮ่าๆ"....

          "คุณนี่มัน....กลับกันเถอะครับ ขอตัวนะครับ"

          "อ่อค่ะ ไว้เจอกันนะนัตสึกิคุง"ผมลากคอเสื้อชิโนสุเกะซังออกมานอกตึกโดยที่เขายังโบกมือให้ผู้หญิงคนนั้นหยอยๆ

ปึ้ด!

          "เลิกโบกมือได้แล้วน่า เราเดินออกมาไกลแล้วนะ แล้วก็กรุณาเดินเองด้วยครับ ผมเมื่อย"ผมปล่อยมือจากคอเสื้อของชิโนสุเกะซัง เขายังคงนั่งอยู่กับพื้นไม่มีท่าทีจะขยับไปไหนเลยผมเลยยีผมของชิโนสุเกะไป ได้ผลเขาหันขึ้นมามองผมแต่....ผมจะยื่นหน้าไปหาเขาทำไม

          "อ่า!ยาชิมะ เราไปหาอะไรกินกันก่อนไหม?ฉันนึกตั้งนานว่าลืมทำอะไรไปที่แท้ก็คือลืมกินข้าวนี่เองชักจะหิวๆแล้วสิ"

พรึบ!

     พูดจบชิโนสุเกะซังก็รีบลุกจับมือผมเดินไปที่ร้านสะดวกซื้อใกล้ๆ .... ทำไมคุณถึงทำตัวเหมือนเด็กขนาดนี้นะทั้งๆที่คุณเองก็อายุตั้ง29แล้ว ชิโนสุเกะยังคงเดินหยิบของใส่ตะกร้าเรื่อยๆส่วนผมก็มีหน้าที่ถือ เขาชักจะหยิบของมาเยอะกินไปแล้วนะตัวก็ออกจะเล็กกินอะไรนักหนาฟะ-_-!

           "ยาชิมะคุงอยากกินอะไรบ้างรึเปล่า"แล้วก็พึ่งมาถามทั้งๆที่ตัวเองหยิบของมาซะจะล้นตะกร้าละ

            "ผมกินอะไรก็ได้เชิญชิโนสุเกะซะ..."

            "เรียกฉันว่านัตสึกิก็ได้^__^"

            "เอ๋....จะดีหรอครับผมว่า!...ก็ได้ครับนัตสึกิคุง"ส..สนิทเกินไปแล้ว นี่มันอะไรกันชิโนสุเกะซัง! ...สนิทกับคนง่ายจริงๆ...

 °•○●EndYashimaPart●○•°

           หลังจากจ่ายเงินกันเสร็จทั้งสองคนก็พากันเดินมาตรงสวนสาธารณะ แล้วก็พากันคุยเรื่องอะไรต่างๆไปเรื่อยๆจนไปสะดุดที่คำถามหนึ่งของยาชิมะ

           "นัตสึกิซังเป็นลูกคนที่เท่าไหร่ครับ"ชิโนสุเกะชะงักนิดหน่อยก่อนจะตอบคำถามไป ยาชิมะมองปฏิกิริยาแปลกๆของชิโนสุเกะที่เริ่มจะเหมือนตอนที่เจอในห้องของเขาบ่อยๆ

           "รู้สึกว่าระดับการเรียกชื่อของนายเริ่มห่างเหินล่ะนะ...ก็...คนที่1"

           "ขอโทษครับว่าแต่คุณน่ะมีปัญหะ..."

           "ฮ้าววว~!ง่วงจังอยากกลับบ้านแล้วสิ!กลับกันเถอะหรือจะให้ฉันไปส่งที่บ้านนายก่อนดี"ชิโนสุเกะลึกขึ้นบิดขี้เกียจและพูดตัดบทยาชิมะดื้อๆ ยาชิมะถอนหายใจสักพักก่อนจะลุกขึ้นยิ้มแล้วยีผมชิโนสุเกะ "อะไรกันฉันแก่กว่านายนะอย่ามาทำแบบนี้สิ-3-"

          "หึ...ผมกลับเองได้ครับนัตสึกิซังน่ะรีบไปพักผ่อนเถอะ"

          "อ้อ...พรุ่งนี้ช่วยเคลียตารางงานของฉันกับของนายให้ดีๆด้วยล่ะอย่าให้มีใครมานัดหรืออะไรทั้งนั้นใครชวนอะไรไปก็ปฏิเสธให้หมดนะ"

          "ทำไมหรอครับ"

          "ไปเดทกัน"

          "เดท...?"

◇◆END PART2◆◇