Moon Angel อุ๊บส์ .. ลูกสาวพระจันทร์ตกสวรรค์

 
มีคนบอกว่า…บนพระจันทร์มีกระต่าย
จริงหรือเปล่านะ….
แล้วกระต่ายทำอะไรอยู่บนดวงจันทร์
ตำข้าว….
ทำขนมโมจิ
อบขนมปัง
….
คุณยายบอกฉันว่า ไม่ใช่หรอก…
บนดวงจันทร์ไม่มีกระต่าย
บนดวงจันทร์…
มีเจ้าหญิงพระจันทร์อยู่ต่างหาก
                                                        .
                                                        .
                           
          "แองเจลล่า"
          เสียงใครบางคนที่กระซิบแผ่วเบาได้ดังกังวานก้อง ฉันสะดุ้ง พยายามเหลียวมองหาที่มาของเสียงแต่ก็ไม่เห็นใครเลย
          "นั่นใครน่ะ"
          "ทางนี้...แองเจลล่า"
          เกิดแสงสว่างจ้ากางออกเป็นวงกว้าง ใครบางคนปรากฏตัวขึ้นท่ามกลางแสงสีขาวพราวระยิบนั่น..ใครบางคนที่มีผมยาวสยาย…ดวงตาสีทองเปล่งประกาย รอยยิ้มอบอุ่น
"คุณคือใครคะ"
ฉันร้องถาม หยีตามองหญิงสาวสวยสง่าตรงหน้าอย่างตั้งใจ หล่อนเป็นผู้หญิงที่สวยมาก สวย..ทรงพลังอย่างน่าประหลาด
 
"ฉันคือ...."
 
ก๊อกๆๆๆๆ
 
"แองจี้!!! แองจี้!! ตื่นได้แล้ว เดี๋ยวจะไปโรงเรียนสายนะ"
 
ฉันลืมตาขึ้นมาอย่างยากเย็น แสงสีขาวยังคงพราวอยู่ตรงหน้า แต่มันลอดผ่านผ้าม่านสีขาวที่หน้าต่างที่เปิดไว้ต่างหาก แดดยามเช้าลอดผ่านมาแล้ว ลมอ่อน ๆ ของฤดูใบไม้ผลิโชยเอากลิ่นดอกยูเบร็ทเทียหอมชวนให้ลุกขึ้นชื่นชมสีม่วงของมันที่ราวรั้วบ้าน ดอกยูเบร็ทเทียบานระบาดเต็มผนังรั้วจนดูเผิน ๆ เหมือนมีใครเอาผ้าสีม่วงมาห่มคลุมรั้วบ้านฉันเอาไว้อย่างนั้น
 
ฉันชื่อแองเจลล่าค่ะ ทุกคนเรียกฉันว่าแองจี้
แม่เรียกฉันอย่างนั้น
พี่ ๆ ของฉันเรียกฉันว่า 'แองจี้จอมขี้เกียจ'
ฉันเป็นเหมือนหนอนประจำบ้าน ที่เช้า ๆ ตื่นมาต้องมีเสียง “ยี้” ทักทาย แทนคำว่าอรุณสวัสดิ์
คุณยายเรียกฉันว่า 'แองจี้น้อยของยาย'
ฉันรักคุณยายของฉันที่สุด
แต่..จริง ๆ แล้วฉันไม่เคยมียายหรอก แค่เคยเห็นท่านใน 'ความฝัน' เท่านั้นแหละ
คุณยายที่แสนใจดี คุณยายที่ชอบเล่าเรื่องสนุก ๆ ให้ฉันฟัง
เล่าเรื่องเจ้าหญิงบนดวงจันทร์ เจ้าหญิงแสนสวยกับดินแดนที่เต็มไปด้วยบริวารของเธอ
เจ้าหญิงดวงจันทร์ที่แสนมีความสุข
ฉันอยากเป็นแบบนั้นบ้าง
เป็นเจ้าหญิงที่ใคร ๆ ก็รัก
เป็นเจ้าหญิงที่ใคร ๆ ก็อยากให้เขามีความสุข
ฉันอยากเจอความสุขบ้าง
ฉันอยากเจอคุณยายจริง ๆ
ฉันอยากเจอเจ้าหญิง
 
“แองจี้ เธอจะชักช้าแบบนี้อีกนานมั้ย จะกินมื้อเช้าไปจนถึงเที่ยงเลยเหรอ”
แม่ตะคอกเสียงดัง พี่ ๆ ของฉันหัวเราะเยาะออกมาอย่างไม่ปิดบัง ฉันรีบยัดขนมปังที่เหลือเข้าปากโดยเร็ว ไม่ง่ายนักหรอกที่กระเดือกขนมปังที่หมวดตัวเป็นก้อนลงคอ ต่อให้เทโกโก้ร้อนตามลงไปก็เถอะ
ฉันจึงอมอาหารทั้งหมดไว้ในปาก แล้วรีบเดินออกมาทั้งอย่างนั้น พี่ ๆ ออกไปจากบ้านหมดแล้ว พวกเขาแข็งแรงสดใส และรวดเร็ว…
ฉันไม่เหมือนใคร
ฉันคือแองจี้…
ที่ไม่เหมือนใคร ๆ เลย