Moon Angel อุ๊บส์ .. ลูกสาวพระจันทร์ตกสวรรค์

มีคนบอกว่า…บนพระจันทร์มีกระต่าย

จริงหรือเปล่านะ….

แล้วกระต่ายทำอะไรอยู่บนดวงจันทร์

ตำข้าว….

ทำขนมโมจิ

อบขนมปัง

….

คุณยายบอกฉันว่า ไม่ใช่หรอก…

บนดวงจันทร์ไม่มีกระต่าย

บนดวงจันทร์…

มีเจ้าหญิงพระจันทร์อยู่ต่างหาก

                                                        .

                                                        .

          "แองเจลล่า"

          เสียงใครบางคนที่กระซิบแผ่วเบาได้ดังกังวานก้อง ฉันสะดุ้ง พยายามเหลียวมองหาที่มาของเสียงแต่ก็ไม่เห็นใครเลย

          "นั่นใครน่ะ"

          "ทางนี้...แองเจลล่า"

          เกิดแสงสว่างจ้ากางออกเป็นวงกว้าง ใครบางคนปรากฏตัวขึ้นท่ามกลางแสงสีขาวพราวระยิบนั่น..ใครบางคนที่มีผมยาวสยาย…ดวงตาสีทองเปล่งประกาย รอยยิ้มอบอุ่น

"คุณคือใครคะ"

ฉันร้องถาม หยีตามองหญิงสาวสวยสง่าตรงหน้าอย่างตั้งใจ หล่อนเป็นผู้หญิงที่สวยมาก สวย..ทรงพลังอย่างน่าประหลาด

"ฉันคือ...."

ก๊อกๆๆๆๆ

"แองจี้!!! แองจี้!! ตื่นได้แล้ว เดี๋ยวจะไปโรงเรียนสายนะ"

ฉันลืมตาขึ้นมาอย่างยากเย็น แสงสีขาวยังคงพราวอยู่ตรงหน้า แต่มันลอดผ่านผ้าม่านสีขาวที่หน้าต่างที่เปิดไว้ต่างหาก แดดยามเช้าลอดผ่านมาแล้ว ลมอ่อน ๆ ของฤดูใบไม้ผลิโชยเอากลิ่นดอกยูเบร็ทเทียหอมชวนให้ลุกขึ้นชื่นชมสีม่วงของมันที่ราวรั้วบ้าน ดอกยูเบร็ทเทียบานระบาดเต็มผนังรั้วจนดูเผิน ๆ เหมือนมีใครเอาผ้าสีม่วงมาห่มคลุมรั้วบ้านฉันเอาไว้อย่างนั้น

ฉันชื่อแองเจลล่าค่ะ ทุกคนเรียกฉันว่าแองจี้

แม่เรียกฉันอย่างนั้น

พี่ ๆ ของฉันเรียกฉันว่า 'แองจี้จอมขี้เกียจ'

ฉันเป็นเหมือนหนอนประจำบ้าน ที่เช้า ๆ ตื่นมาต้องมีเสียง “ยี้” ทักทาย แทนคำว่าอรุณสวัสดิ์

คุณยายเรียกฉันว่า 'แองจี้น้อยของยาย'

ฉันรักคุณยายของฉันที่สุด

แต่..จริง ๆ แล้วฉันไม่เคยมียายหรอก แค่เคยเห็นท่านใน 'ความฝัน' เท่านั้นแหละ

คุณยายที่แสนใจดี คุณยายที่ชอบเล่าเรื่องสนุก ๆ ให้ฉันฟัง

เล่าเรื่องเจ้าหญิงบนดวงจันทร์ เจ้าหญิงแสนสวยกับดินแดนที่เต็มไปด้วยบริวารของเธอ

เจ้าหญิงดวงจันทร์ที่แสนมีความสุข

ฉันอยากเป็นแบบนั้นบ้าง

เป็นเจ้าหญิงที่ใคร ๆ ก็รัก

เป็นเจ้าหญิงที่ใคร ๆ ก็อยากให้เขามีความสุข

ฉันอยากเจอความสุขบ้าง

ฉันอยากเจอคุณยายจริง ๆ

ฉันอยากเจอเจ้าหญิง

“แองจี้ เธอจะชักช้าแบบนี้อีกนานมั้ย จะกินมื้อเช้าไปจนถึงเที่ยงเลยเหรอ”

แม่ตะคอกเสียงดัง พี่ ๆ ของฉันหัวเราะเยาะออกมาอย่างไม่ปิดบัง ฉันรีบยัดขนมปังที่เหลือเข้าปากโดยเร็ว ไม่ง่ายนักหรอกที่กระเดือกขนมปังที่หมวดตัวเป็นก้อนลงคอ ต่อให้เทโกโก้ร้อนตามลงไปก็เถอะ

ฉันจึงอมอาหารทั้งหมดไว้ในปาก แล้วรีบเดินออกมาทั้งอย่างนั้น พี่ ๆ ออกไปจากบ้านหมดแล้ว พวกเขาแข็งแรงสดใส และรวดเร็ว…

ฉันไม่เหมือนใคร

ฉันคือแองจี้…

ที่ไม่เหมือนใคร ๆ เลย