Greatest Love of All มากกว่ารัก
เขียนโดย 
คุณทับทิม
วันที่ 9 ธันวาคม พ.ศ. 2558 เวลา 14.50 น.
แก้ไขเมื่อ 9 ธันวาคม พ.ศ. 2558 23.41 น. โดย เจ้าของนิยาย
3) “ ตามหาผมที!!!!! ”
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความGreatest Love of Allมากกว่ารัก
คุณเชื่อหรือปล่าว ว่ามนุษย์ทุกคนมี ปฏิหาริย์อยู่ 3 ครั้ง และถ้าคุณรับรู้ว่าคุณมีชีวิตอยู่ อีก3วันสุดท้าย คุณจะทำอย่างไร
----------------------------------------------------------------------------------
หลังจากที่ห้องนี้เป็นสมบัติของ นิกี้ เรียบร้อยแล้ว เธอจัดแจงจัดห้องใหม่ตามที่เธอชอบ แป๋บเดียว ก็เป็นเวลาเกือบ 4 ทุ่มเข้าไปแล้ว นิกี้เก็บกระเป๋าเสื้อผ้าเข้าที่ เสื้อผ้าทุกตัวใส่ไม้แขวนยัดเข้าไว้ในตู้เสื้อผ้า หลังจากนั้นเธอก็ไปอาบน้ำ หน้าหนาวแบบนี้เป็นการดีมากๆที่ได้แช่น้ำอุ่น นิกี้ โตมาในอเมริกา แต่เพราะครอบครัวเจอปัญหาทางเศรษฐกิจ เธอจึงต้องกลับมาเรียนสถาปนิกต่อในมหาวิทยาลัยของไทย จนเรียนจบ เธอสอบชิงทุนกลับไปอยู่อเมริกาอีกครั้ง แต่ก็เจอปัญหาอีกจนต้องกลับมาเมืองไทยในที่สุด คิดไปก็ปวดหมอง นิกี้ ลุกจากอ่างน้ำ เปิดตู้เย็นจิบเบียร์เย็นๆสักกระป๋อง นั่งลงตรงโซฟาที่เธอชอบตั้งแต่แรกเห็น ก่ายเท้าบนโต๊ะไม้ขัดเงาสุดหรู ก่อนจะค่อยๆเคลิ้ม
“ คุณเข้ามาทำอะไรในห้องของผม คุณผู้หญิง ” นิกี้ ตกใจเพราะเสียงนั้นดังก้องอยู่ในห้องกับเธอ “ เป็นผู้หญิงยิงเรือแท้ๆ แต่งตัวก็ไม่เรียบร้อย แถบยกแข้งยกขาไม่สุภาพเลย ” นิกี้ มองหาเสียงผู้ชายคนนี้ แต่ภาพที่เธอเห็นกลับรางๆจนมองไม่ชัดว่าเขาเป็นผู้ชายหรือปล่าว
“ พูดอีกทีซิ ” \นิกี้ พึมพัมเบาๆ
“ แต่งตัวให้เรียบร้อย และออกไปจากบ้านผม ใครเห็นเขา จะไม่ดี ...... ให้ตาย ... เกิดเรื่องแบบนี้ได้ไงนี้ ” นิกี้ ขยี้ตาเบาๆ เมื่อเธอแน่ใจว่าเห็นผู้ชายคนหนึ่งเดินกระทืบเท้าเข้าไปในครัว นิกี้เดินตามเข้าไป ในครัวว่างปล่าว
“ เจอดีซะแล้วหรือไงเรา ” นิกี้ รีบวิ่งเข้าห้องนอน ถอดผ้าคลุมเช็ดตัวออก เปิดตู้เสื้อผ้าหาชุดนอนที่เธอชอบ
“ สวมชุดคลุมอาบน้ำกลับเข้าไปเดี๋ยวนี้ ” เสียงหาวๆของผู้ชายดังขึ้นมาข้างหลังเธอ นิกี้ กรี๊ดร้องด้วยความตกใจ น้ำแข็งยืนเท้าใส่เอวมองเธอที่โป้เปลือยอยู่หน้าตู้เสื้อผ้า
“ คุณเป็นใคร ออกไปเดี๋ยวนี้นะ ” นิกี้ รีบนุ่งเสื้อผ้าอย่างรวดเร็ว “ ไอ้คนโรคจิต คุณเข้ามาได้ยังไง ”
“ ผมต้องถามคำถามนี้กับคุณมากกว่า ว่าคุณเข้ามาในห้องผมได้ยังไง ”
“ ออกไปเดี๋ยวนี้ คุณชอบดูผู้หญิงโป้หรือไง ไอ้คนลามก ”
“ ไม่รู้ทำไมผมชินกับคนไม่ใส่เสื้อผ้าจังเลย ” นิกี้หลับหูหลับตาใส่กางเกงนอน แต่งตัวอย่างรวดเร็วปากก็ตะโกนว่า น้ำแข็ง ไม่หยุด เมื่อเธอแต่งตัวเสร็จ น้ำแข็งก็หายตัวไปแล้ว นิกี้ควานมือเข้าไปในตู้เสื้อผ้า
“ นายอยู่ไหนไอ้โรคจิต ” เธอคว้าไม้เบสบอลออกมา และถือไปรอบๆบ้านไม่ว่าจะในห้องนอน ห้องครัว ห้องนั่งเล่น หรือห้องน้ำ น้ำแข็ง ก็หายไปแล้ว “ ฉันต้องรู้ให้ได้ว่านายเป็นใคร นายโรคจิต ” คืนนั้นทั้งคืน นิกี้นอนไม่หลับ
----------------------------------------------------------------------------------
รุ่งเช้า
ในเมื่อความพยายามในการตามหาเบาะแสของชายโรคจิตคนเมื่อวานไม่พบ นิกี้ เชื่อขาดใจว่าเธอโดนผีหลอก เธอจึงเดินทางไปที่ร้านหนังสือหัวมุมตึก เป็นร้านหนังสือที่เก่ามาก หนังสือมีเป็นพันๆเล่มตลอด 2 ชั้นที่เธอยืนอยู่
“ ตำนานผีไทย ไม่น่าเกี่ยว ผีตายโหง ไม่น่าจะเกี่ยว วิญญาณคืออะไร อันนี้ฉันว่าฉันรู้แล้ว ลามกซะด้วย ....... เล่มไหนละเนี้ย ...... ” เธอมองหาหนังสือที่เธอต้องการจนตาลายไปหมดแล้ว
“ ให้ผมช่วยไหมครับ ” หนุ่มเจ้าของร้านขายหนังสือเดินเข้ามาถาม เขาแต่งตัวเซอๆ เสื้อยืดธรรมดา กางแกงสามส่วน ร้องเท้าแตะ
“ ค่ะ ....... ดี ........ คือ ........ ฉันอยากได้หนังสือแบบ ...... เอ่อ ........ ”
“ ไล่วิญญาณ ”
“ ใช่ๆๆๆค่ะ คือฉันคิดว่าฉันเจอวิญญาณ แล้วก็ ......... ลามกมากด้วย ”
“ ผมแนะนำเล่มนี้ ” หนุ่มเจ้าของหยิบหนังสือเล่มหนึ่งออกมา ‘ สื่อสารวิญญาณ ’
“ ขอโทษนะค่ะ ฉันต้องการจะไล่วิญญาณ ไม่ใช่สื่อสารกับมัน ”
“ วิญญาณไม่รู้ตัวหรอครับว่าตายไปแล้ว เขารู้แค่เจตนาสุดท้าย ก่อนความตาย ”
“ ...................... ”
“ สับสนเรื่องอะไรหรือต้องการให้ผมช่วยติดต่อผมได้นะครับ ผมชื่อ เบน ”
----------------------------------------------------------------------------------
3 วันหลังจากนั้น
“ วิญญาณเจ้าเอ่ย จงมาสถิต ณ ถ้วยแล้วใบนี้ บอกความต้องการของเจ้า ” นิ่งสนิท “ โอ้อะไรนี้ ...... วิธีไหนก็ใช้ไม่ได้เลย ตกลงนายอยู่ไหนไอ้ผีลามก ” นิกี้ ใช้ทุกวิธีที่เธออ่านเจอในหนังสือพยายามสื่อสารกับน้ำแข็งอีกครั้ง แล้วเธอก็นึกขึ้นได้ นิกี้ลองวิธีใหม่ เธอกระโดดขึ้นไปยื่นบนโต๊ะไม่ขัดเงาสุดหรู
“ อย่า ...... ทำเรื่องแบบนี้ ” น้ำแข็งโผล่พรวกเข้ามาทำเอานิกี้ตกใจหงายลงบนโซฟา
“ มาก็ดีแล้วนายผีลามก ” นิกี้ลุกขึ้นยืนใหม่
“ ผมไม่ใช่ผีลามก ....... เดี๋ยว ...... ผี ” น้ำแข็งทำหน้างง
“ ใช่นายละเป็นผี ” นิกี้พูด
“ คุณรู้ได้ไงว่าผมเป็นผี ”
“ ฉันไม่รู้เพราะตอนนี้ฉันก็งงเหมือนกันว่าทำไมฉันถึงพูดกับผีอย่างคุณได้ ”
“ คุณพูดกับผม ..... และ ...... ผมเป็นผี ”
“ ใช่ ” นิกี้พูดเสียงสูง น้ำแข็งก็ยังคงทำหน้างงต่อไป
“ หมายความว่าผมตายไปแล้ว ” น้ำแข็งถาม
“ ใช่ ”
“ โอ้ ..... เรื่องไม่น่าเชื่อที่สมควรจะไม่เชื่อ ” น้ำแข็งยกมือขึ้น เงยหน้าขอคำตอบจากหลังคา
“ นายต้องเชื่อ เพราะ ........... ” นิกี้ชี้นิ้วไปที่หน้าของน้ำแข็ง ก่อนที่เธอจะพูด
ก๊อกๆๆๆ
“ มีคนมาซ่อนอยู่ในตู้เสื้อผ้านะเดี๋ยวมีคนเห็นเข้าจะไม่ดี ” น้ำแข็งเดินไปที่ประตู แต่มือเขากลับสัมผัสผ่านลูกบิดประตู “ มือผมละทุสิ่งของ ”
“ ใช่เพราะคุณเป็นผีไง ” นิกี้เปิดประตูแล้วพูดคุยกับคนส่งพิซซ่า ปล่อยให้น้ำแข็งยืนงงอยู่กับสิ่งที่เกินขึ้น “ ส่งผิดห้องแล้วค่ะขอบคุณ ”
“ ผมเป็นผี ” เขาพูดซ้ำๆ
“ โอ๊ย ...... นายหน้าหล่อ ... ช่วยกรุณาออกไปจากบ้านฉันซักทีเถอะ ” นิกี้โวยวายขึ้นมาในที่สุด
“ บ้านคุณ ...... บ้านคุณได้ไง ”
“ บ้านฉันซิฉันจ่ายเงินซื้อแล้ว ฉันทำสัญญาซื้อกับผู้หญิงที่ชื่อมีนซึ่งอ้างตัวว่าเป็นพี่สาวคุณ ”
“ ............... ”
“ ฟังนะ นายตายไปแล้ว และนายต้องออกไปจากที่นี้ เพราะที่นี้คือที่สำหรับคนเป็น และฉันไม่ชอบพูดคุยกับคนที่ไม่มีใครมองเห็น ห้องนี้เป็นห้องของฉัน ไม่ใช่ห้องของนาย สิ่งที่นายควรทำคือ ออกไปให้พ้น และสู่ที่ชอบๆซะ ”
“ ที่ไหนละ ”
“ ฉันจะไปรู้กับนายได้ไงละฉันไม่ใช่ผีนะ ”
“ ผมไม่มีที่ไปและที่นี้ก็บ้านผมนะ ”
“ ตอนนายเป็นคนนายพูดไม่รู้เรื่องแบบนี้ด้วยเหรอ ฉันบอกว่าให้นายออกไป ออกไปจากห้องฉัน ไปไหนก็ไป ถึงห้องนี้มันเคยเป็นของนายแต่นายตายไปแล้ว เพราะฉะนั้นมันเป็นของฉัน ”
“ ผมไม่ไป ” น้ำแข็งพูดน้ำเสียงแข็ง
“ ไม่ไปใช่ไหมได้ ............. ”
----------------------------------------------------------------------------------
รุ่งเช้า
“ อิทังเม ยาตินังโหตุ สุขีตาโหตุ ยาตโย ขอให้วิญญาณจงไปสู่ภพภูมิที่ชอบและเป็นสุข ” นิกี้ นิมนต์พระมาพรมน้ำมนตร์ที่บ้าน
“ ขอโทษครับคุณผู้หญิง แต่ผมไม่ได้รู้สึกร้อนอะไรเลยนะ ” น้ำแข็ง พูดกับเธอ
----------------------------------------------------------------------------------
“ ลูก พ่อได้ทำพิธีสวดส่งวิญญาณให้แล้ว สวมไม้กางเขนตัวแทนของพระเจ้าเอาไว้แล้วลูกจะมีความสุข ”
“ คะ ... ค่ะคุณพ่อ ”
“ คุณรู้สึกมีความสุขบ้างไหม ” นิกี้ เชิญบาทหลวงมาทำพิธีไล่วิญญาณแต่ดูเหมือนจะไม่ได้ผล น้ำแข็ง ยังคงยืนอยู่ข้างๆเธอ
----------------------------------------------------------------------------------
“ แน่ใจเหรอว่าการเผ่าแซยิกแบบจีนจะช่วยให้ผมอยู่ไม่ได้แล้วจากไป ”
“ ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ ” นิกี้พูดกับน้ำแข็งนั่งที่โซฟาทั้งคู่
“ แต่ผมติดสัญญาณเตือนไฟไหม้นะ ”
กรี๊ง....................... ( เสียงกริ๊งเตือนไฟไหม้ )
----------------------------------------------------------------------------------
“ ผมสัมผัสได้ถึงแรงหึงหวงในห้องนี้ ” นิกี้ไม่มีทางเลือก เธอเชิญเบนมาที่บ้าน “ เจ้าของห้องคนเก่าอยู่ที่นี้ด้วยใช่หรือปล่าว ”
“ นายช่วยบอกให้เขาไปซักทีเถอะ ” นิกี้พูด
“ ผมไล่เขาไม่ได้หรอกคุณผู้หญิง ”
“ ใช่ ... ถือว่าเป็นเรื่องที่ถูกต้อง ที่นี้บ้านผม ” น้ำแข็งพูดกับนิกี้ข้างๆหูกวนอารมณ์เธอ
“ คุณพอจะมีวิธีที่จะสื่อสารให้เขารู้ว่าฉันไม่ชอบเขาและต้องการให้เขาไปให้พ้นไหม ”
“ บางทีเรื่องบางเรื่องผมอาจจะสื่อสารให้คุณไม่ได้นะ ”
“ ใช่ ผมกับเธอเข้าใจกันดีและรู้กันอยู่แล้ว ใช่ไหมละ ...... ” น้ำแข็งพูดกับนิกี้ข้างๆหูกวนอารมณ์เธอ
“ แล้วคุณจะให้ฉันทำอะไรดีค่ะคุณเบน นั่นก็ไม่ได้นี้ก็ไม่ได้ ”
“ คุณรู้ไหมว่าทำไมคุณถึงมองเห็นวิญญาณ ” เบนถาม
“ คงเป็นความสามารถพิเศษที่ฉันพึ่งค้นพบมั้ง ”
“ ปล่าว ..... เป็นเพราะสิ่งที่คนตายต้องการทำ แต่เขายังไม่ได้ทำ และเขาต้องการให้คุณช่วย ”
“ ............. ”
“ ช่วยออกไปจากบ้านผมที ” น้ำแข็งไม่มีทางหยุดพึมพำ
“ ช่วยเขาเถอะคุณผู้หญิง แล้วเขาจะไปจากคุณเอง ....... ผมขอตัวนะ ” เบนบอกลา และเดินทางกลับบ้าน
“ เอาละนายผีลามก ..... เรามาตกลงกันนะ ” นิกี้สุดปัญญา เธอนั่งลงที่โซฟาแล้วตั้งสติ “ ฉันจะช่วยนาย ทันทีที่ช่วยแล้ว นายต้องไป ”
“ ........... ”
“ และฉันจะไม่คืนบ้านให้นาย เพราะพี่สาวนายขายให้ฉันแล้ว ”
“ พี่สาวผมคือใครละ ”
“ นายจำอะไรเกี่ยวกับตัวนายเองไม่ได้เลยหรือไง ”
“ ใช่ ..... ไม่ ผมจำได้นี้บ้านผม ”
“ ใช่เรื่องนั้น ... ฉันรู้แล้วผ่านไปก่อน ... เอาเป็นว่านายชื่ออะไร ”
“ ผมชื่อ ...... ” น้ำแข็งจำเรื่องราวเกี่ยวกับตัวเองไม่ได้เลยจริงๆ เขาเหลือบไปเห็นถ้วยกาแฟใบหนึ่งที่เพนต์รอบๆแก้วว่า ‘ ชญาน์ทัต น้ำแข็ง ’ “ ผมชื่อ ชญาน์ทัต ชื่อเล่น น้ำแข็ง "
“ ฉันไม่ได้โง่ ฉันรู้ว่าคุณมองจากที่อื่น อย่าแกล้งกันได้ไหม ฉันพยายามจะช่วยคุณอยู่นี้ไง ” นิกี้ ตะคอกใส่น้ำแข็งเสียงดังมาก
“ ผมไม่รู้ .... แล้วจะให้ผมทำยังไง .... พอผมบอกว่าผมจำไม่ได้คุณก็ไม่เชื่อ พอผมบอกชื่อผมคุณก็ไม่เชื่อ ...... ” น้ำแข็ง ขึ้นเสียงบ้าง เขาโมโหจริงๆ ทำเอานิกี้สะดุ้งเหมือนกัน “ เคารพคนตายมั่งเถอะคุณ ” น้ำแข็ง เดินทะลุประตูออกไปข้างนอก นิกี้เองก็สุดจะทน เธอเปิดตู้เย็นแล้วซดเบียร์ไปครึ่งกระป๋อง หัวสมองคิดถึงแต่เรื่องนอดีตของตัวเอง ผ่านไปสักพัก น้ำแข็งก็ยังไม่ปรากฏตัว นิกี้ลองไต่บันไดลิงขึ้นไปดูที่ด่านฟ้า พออารมณ์เย็นแล้ว เธอก็รู้ตัวว่า บางที่อาจจะพูดจาไม่ทันคิดออกไป
“ เอ่อ ..... นาย น้ำแข็ง ” น้ำแข็งนั่งอยู่ริมระเบียบด่านฟ้า “ นั่งตรงนั้นเดี่ยวก็ตกไปตายหรอก ..... ” นิกี้รู้ตัวปิดปากตัวเอง “ ฉันขอโทษ ”
“ ตามหาผมทีเถอะ นิกี้ ผมไม่รู้ว่าผมเป็นใคร จำครอบครัวตัวเองไม่ได้ด้วยซ้ำ ผมจำได้แค่ว่าผมต้องกลับบ้าน เท่านี้เอง ”
----------------------------------------------------------------------------------
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
