รักที่เต็มด้วยสีเลือด..

"โอ้ย.."ฉันตื่นขึ้นมาพร้อมร้องเจ็บแล้วจับที่หัวของตัวเอง
"ที่นี้ที่ไหนเนี้ย.."ฉันพูดแล้วก็กวาดสายตามองไปรอบห้องที่เหมื่อนว่าจะเป็นห้องนอนมืดๆ
"เท่าที่ฉันจำได้ฉันกำลังไปที่ร้านสะดวดซื้อแล้วเจอผู็ชายคนหนึงแล้วก็สลบไปเลย.."ฉันรีบนึกภาพของตัวเองก่อนที่จะหมดสติไป
"จริงสิ!..ผู้ชายคนนั้นบอกว่าฉันเป็นเหยือนี้..เหยืออะไรไม่รู้ฉันต้องรีบไปจากที่นี้แล้วล่ะ!"ฉันพูโพลางลุกขึ้นจากที่นอนกำลังจะเดินไปที่ประตูแต่มีเสียงหนึงขัดไว้ก่อน
"เป็นแค่เหยือหัดอยู่เงียบหน่อยจะได้ไหม.."มีเสียงของผู้หญิงคนหนึงพูดขึ้นทำให้ฉันต้องหันหลังไปมองแล้วก็เห็นผู้หญิงคนหนึงตัวเล็กผมยาวหูแหลมมีเคี้ยวพร้อมดาบข้างกายนั้งอยู่บนที่นอน
"ธะ..เธอเป็นใครน่ะ"(อยากเห็นดูที่ตัวละครเลยจ้า)ฉันพูดด้วยเสียงสั่นพร้อมจับที่หัวใจตัวเองแล้วรู้สึกได้ว่าหัวใจในตอนนี้เต้มเร็วมากๆ
"ฉันชือ มิสะ เป็นคนที่จะค่อยดูเธอทุกฝีเก้า"มิสะพูดขึ้นแล้วก็ยื่นขึ้นแล้วเดินมาใกล้ฉัน
"ตัวเล็กจัง.."ฉันเผลอพูดออกมาเบาๆ
ชิ้ง!
แล้วอยู่ๆมิสะก็เอาดาบที่อยู่ข้างกายมาจอที่คอของฉัน
"จะ..จะทำอะไรน่ะ!"ฉันพูดออกมาด้วยความตกใจ
"อย่ามาเรียกฉันว่าตัวเล็กเชียวนะ.."มะสะพูดพร้อมจ้องหน้าของฉันพร้อมตาเปลี่ยนสีจากสีน้ำตาลเป็นสีแดง
"อะ..อืม..ขอโทดนะ"ฉันยกมือสองข้างขึ้นเพราะว่าตอนนี้กลัวสุดๆเลยT^T
"ก็ดี.."มิสะพูดพร้อมเอาดาบออกจากตรงคอฉันแล้วตาก็กลับเป็นสีน้ำตาลเหมื่อนเดิม
"อย่าลุ่นแรงกับเหยือฉันสิ.."แล้วก็มีเสียงผู้ชายคนดังขึ้นแล้วเดินออกมาจากมุมมือของห้องเสียงนี้คุ้นๆเหมื่อนเคยได้ยินที่ไหนนะ
"ช่วยไม่ได้อยู่ๆมาปากพล่อยๆใส่ฉันเอง"มิสะพูดพร้อมจ้องฉันอีกรอบ
"ก็นะ..เจ้าน่ะถ้าอยู่ที่นี้ก็ทำตัวดีๆก็แล้วกันไม่งั้นอาจจะตายได้ปีศาจที่นี้ควบคุมอารมณ์ไม่เก่งเหมื่อนพวกมนุษณ์หรอกนะ"ผู้ชายคนนั้นพูดพร้อมถอดผ้าคุมที่คุมหัวตัวเองอยู่(อยากเห็นไปดูที่ตัวละครเลยจ้าาาา) เสียงนี้ฉันจำได้แล้วคือคนที่ปรากฏตอนหน้าฉันตอนที่ฉันไปซื้อของนี้!
"พวกมนุษณ์?..พวกนายถ้าไม่ใช้มนุษณ์แล้วเป็นอะไรล่ะ"ฉันถามออกไปโดยไม่รู้ตัว
"อยากรู้เหรอ.."ผู้ชายคนนั้นพูดพร้อมยิ้มแบบเจ้าเลห์แล้วมากระซิบที่ข้างหูฉันว่า
"พวกเราคือแวมไพร์.."ผู้ชายคนกระซิบเสร็จก็เลื่อนหน้าออกไปจากหูของฉัน
"วะ..แวมไพร์"ฉันพูดด้วยเสียงสั่นๆเพราะกล้วมาก
"จริงสิลืมแนะนำตัวเลยฉันชื่อ..คากิ..เป็นเจ้าชายของที่นี้และเธอคือเหยือของฉัน.."คากิพูดพร้อมเดินออกจากห้องไป
"มัวแต่ซ๊อคอยู่นั้นแหละ..ฉันเอาเจ้านี้มาให้"มิสะพูดพร้อมยื่นแมวตัวหนึงมาให้ฉัน
"โมจิ!"ฉันพูดพร้อมด้วยความตกใจเพราะโมจิคือแมวที่ฉันเลี้ยงอยู่ทุกวัน
"เหมี๊ยวววววววว"แล้วโมจิก็กระโดดมาหาฉัน
"จำไว้ด้วย..เธอคือเหยือคนสำคัญของที่นี้ถ้าคิดจะไปไหนต้องบอกฉันก่อน"มิสะพูดด้วยเสียงนิ่งๆ
"เหยื่อคนสำคัญ..หมายความว่าไง"ฉันถามมิสะแต่มิสะไม่ยอมตอบฉัน
"เหมี๊ยวววววววววว"โมจิร้องอีกครั้ง
"ร้องอยู่นั้นแหละน่าสำคานจริง"มิสะพูดพร้อมจ้องไปที่โมจิด้วยความโมโห
"สงสัยมันคงจะง่วงน่ะ"ฉันพูดพร้อมลูบหัวโมจิ
"ร้องอยู่นั้นฟังก้ไม่รู้เรื่อยเห็นแล้วลำคานจริงๆ..จงกลายเป็นเด็กผู้หญิงซะ!"มิสะพูดพร้อมปล่อยไฟสีทองออกมา
ฟรึบ!
แล้วทันใดนั้นเองโมจิก็กลายเป็นเด็กผู้หญิงจริงๆด้วย!
"ง่วงจังเลยซากุระะะะ"โมจิในร่างเด็กผู้หญิงพูดพร้อมขยี้ตา
"พะ..พูดได้ด้วยo_O"ฉันพูดด้วยความตกใจ
"ค่อยฟังรู้เรื่องหน่อย..ฉันไปล่ะ"มิสะพูดพร้อมเดินไปที่ประตู
"เอ๊ะ!..เดี๊ยวสิแล้วเรื่องเหยือคนสำคัญล่ะ"ฉันหันไปถามมิสะ
"ไม่จำเป็นต้องรู้..นอนไปซะ"มิสะพูดจบก็เดินออกจากไป
สุดท้ายฉันก็ไม่รู้ว่าที่มิสะกับคากิบอก เหยื่อคนสำคัญ งั้นเหรอมันหมายความว่าไงนะ
คงไม่มีอะไรล่ะมั้งแต่หวังว่าคนที่บ้านจะไรเป็นอะไรนะ..
__________________________________________________________
จบแล้วจ้ากับตอนที่ 2 นะสนุกไหมเอยอย่าลืมคอมเม้นบอกด้วยน้าา
ไม่ชอบแะไรขอโทษด้วยนะคะ(เพิ่มรูปอีกหนึ่งรูปแล้วน้า เป็นคู่ของมิสะ)
__________________________________________________________