รักที่เต็มด้วยสีเลือด..

 
แจ้งนะคะ สำหรับคนที่เข้ามาอ่านใหม่และเก่าตอนนี้มีตอนที่สลับกันคะ!!
ถ้านักอ่านใหม่ทุกท่านงงต้องขออภัยด้วยนะคะตอนอ่านตามลำดับนี้คะ 3,2,1,4,5,6,7
นะคะตามนี้เนอะไม่รู้ว่าทำไมอยู่ๆมันก็สลับนะคะ ต้องขออภัยอย่างสูงคะ
 
 
 
ณ ตอนนี้เวลา 7 โมงเช้า
"ฮ้าวววววว"ฉันตื่นมาพร้อมฮ้าวดังแล้วก็บิดขี้เกียดไปด้วย
"ตอนนี้ 7 โมง แล้วสินะ.."ฉันพูดพร้อมมองไปที่นาฬิกาข้อมือตัวเอง
"หม๊าวววววววววววววว"เสียงโมจิที่กำลังนอนหลับสบายอยู่บนเตียง
"ขนาดเช้าขนาดนี้ฟ้ายังมืออยู่เลย.."ฉันพูดพร้อมมองออกไปนอกหน้าต่าง
"ก็แน่ละ..ที่นี้มันโลกปีศาจนี้"เสียงนี้มันเสียงคือ มิสะ นี้
"มิสะ!..เธอเข้ามาตั้งแต่เมือไรเนี่ย"ฉันพูดด้วยความตกใจ
"ฉันตื่นตั้งแต่ตี 5 แล้วตากหากเธอนี้ตื่นสายจริงๆ"มิสะพูดพร้อมทำหน้าตาเบื่อหนาย
แต่สำหรับฉันเนี่ย 7 โมงนี้ก็เช้าแล้วนะถ้าเป็นฉันตื่นตี 5 คงไม่ไหว= =
"ไปได้แล้ว..ลุกขึ้น"มิสะพูดพร้อมกระชากข้อมือฉัน
"เอ๊ะ!..จะไปไหนน่ะ!"ฉันพูดด้วยความตกใจทันทีที่มิสะกำลังจะเปิดประตู
"เธอต้องให้อาหาร.."มิสะพูดพร้อมเปิดประตูออกไปข้างนอกทันที
"ให้อาหาร..เหรอ"ฉันพูดพลางคิดไปนี้ฉันต้องไปให้อาหารอะไรเนี่ย!!
แล้วสักพักมิสะก็พาฉันมาที่ อาณาจักร สักที่หนึ่งซึ่งใหญ่โตมากๆ
"ฉันต้องมาให้อาหารอะไรกันแน่ถึงพามาที่นี้"ฉันพูดพร้อมมองไปที่อาณาจักรนั้น
"เดี๊ยวก็รู้..เข้ามาได้แล้ว"มิสะพูดพร้อมพลักประตูเข้าไปข้างใน
แล้วมิสะก็กระชากแขนฉันอีกรอบแล้วก็พาเข้าในอาณาจักรนั้น
"อ่าว..มิสะเจ้ามาทำอะไรที่นี้"มีเสียงชายวัยกลางคนหนึงพูดซึ่งกำลังนั้งอยู่บนเก้าอี้อะไรสักอย่างดูเหมื่อนว่าจะเป็น บันลัง 
"ดิฉันมาหา เจ้าชายคากิ เจ้าคะ เจ้าชายคากิ อยู่ไหมเจ้าค่ะ"มิสะพูดพร้อมโค้งตัวลง
"อยู่ที่ห้องเหมื่อเดิมน่ะ..มีธุระอะไรก็คากิเหรอ"ผู้ชายวัยกลางถามมิสะ
"แค่มาส่งอหารน่ะเจ้าคะ"มิสะพูดพร้อมเงยหน้าขึ้นแล้วเหล่มองฉันด้วยตาสีแดงแล้วก็เปลี่ยนเป็นสีน้ำตาลทันที
"อ่อ..ข้าเข้าใจล่ะงั้นก็เชิญไปหาคากิได้เลย"ผู้ชายวัยกลางคนนั้นพูด
ตึก ตึก.. (เสียงเดินขึ้นบรรไดไปชั้นสอง)
"มิสะคนนั้นคือใครเหรอ.."ฉันถามมิสะ
"พระราชาของที่นี้..ถ้ามาที่นี้ก็ทำตัวอีล่ะดีไม่ดีเธออาจจะมาที่นี้บ่อยแล้วล่ะ'มิสะพูดดดยไม่มองฉันเลย
"แล้วที่บอกว่าเอาหารมาส่งนี้หมายความว่าไงน่ะ"ฉันถามิสะที่เดินนำหน้าฉันอยู่
"ก็บอกไปแล้วไงว่าเดี๊ยวก็รู้เธออย่าถามมากจะได้ไหม"มิสะพูดแต่ก็ยังมองทางข้างหน้าไม่มองฉันเลยสักนิด
แล้วฉันกับมิสะก็มาหยุดเดินที่ห้องหนึงที่มีประตูสีดำอยู่ข้างเรา
"หะ..ห้องนี้เหรอ"ฉันถามพร้อมมองไปที่มิสะที่อยู่ข้างๆ
"อืม.."มิสะตอบสั่นๆแล้วก็เคาะประตูห้องนั้น
เกาะ เกาะๆ
"ฉันเอง มิสะ ฉันเอาอาหารมาส่ง..'คำสุดท้ายที่มิสะบอกว่าเอาอาหารมาส่งมิิสะก็เหล่มองฉันอีกครั้งพร้อมแสยะยิ้มให้ฉันซึ่งหน้ากล้าวมากๆT^T
ที่มองกันแบบนี้ที่บอกว่าเอาอาหารมาส่งนี้หมายถึงให้ฉันเป็น อาหาร น่ะเหรอ!=[]=!
"เข้ามาสิ.."เสียงคนข้างในตอบกลับมาถ้าให้เดาคงเป็นเสียงของ 'คากิ' อย่างแน่นอน
แล้วฉันกับมอสะก็เดินเข้าไปข้างในห้องนั้น
"อ้ะนี้..ฉันเอามาส่งให้แล้ว"มิสะพูดพร้อมเหวี่ยงฉันในคากิที่ยื่นรออยู่
"ขอบใจมาก..งั้นมีสิ่งตอบแทนด้วยนะ"คากิพูดพร้อมยิ้มให้มิสะ
"สิ่งตอบแทนอะไรคงไม่ใช้ของประหลาดหรอกนะ"มิสะพูดพร้อมจ้องหน้าคากิ
"เห็นฉันเป็นคนยังไงกันเนี่ย..นี้ใช้ผู้ติมตามฉันจริงๆรึปล่าวเนี่ย"คากิพูดพร้อมทำหน้ากวนๆใส่มิสะ
"ชั้งเถอะ..ไหนล่ะของตอบแทน"มิสะพูดพร้อยื่นกอดอกแล้วมองไปที่คากิ
"ก็นี้ไงล่ะฉันหาตั้งนานนะกว่าจะได้ของแบบนี้เนี่ย"คากิพูดพร้อมเดินไปจับแขนเด้กคนนึงที่ยื่นอยู่ในมุมมืดและกำลังร้องไห้อยู่แล้วเหวี่ยงให้มิสะไป
"เหยืองั้นเหรอ?"มิสะพูดพร้อมไปที่เด็กผู้ชายคนนั้น ลักษณะ ผมสั้นสีเหลือง ตัวเล็กเท่ามิสะ และก็กำลังร้องไห้อยู่ด้วย= = (อยากเห็นไปดูที่ตัวละครเลยจ้า)
"แน่นอน..ได้ข่าวว่าช่วงนี้หาเหยือถูกใจไม่ได้เลยฉันเลยไปหามาให้และดูเหมื่อนจะถูกใจเธอนะ"คากิพูดพร้อแสยะยิ้ม
"ก็นะ..ก็ดีเหมื่อนกันตอนนี้กำลังคอแห้งพอดี.."มิสะพูดพร้อมเปลี่ยนตาเป็นสีแดง แล้วก็อ้าปากกว้างแล้วกัดไปที่คอของเด็กคนนั้น
"ฮึก..อึก"เด็กผู้ชายคนนั้นร้องไปด้วยพร้อมกลั้อาการเจ็บไปด้วย
"ก็เลือดหวานดีนะ..ขอบใจก็แล้วกัน"มิสะพูดพร้อมเช็ดเลือดที่เลอะขอบปาก
"ได้ของแล้วก็ไปสิ"คากิพูดพร้อมทำมือเหมื่อนไล่
"นายก็เหมื่อนกันได้ของแล้วก็ไล่ฉันเลนนะ"มิสะพูดพร้อมเดินออกจากห้องไป
"อ้ะ!..ลืมบอกเหยือคนนั้นน่ะชื่อ เรียว นะ!"คากิตะโกนออกไปเหมื่อนมิสะเดินออกไปแล้ว
"ทีนี้ก็ตาเธอแล้วนะ.."คากิพร้อมฉันมองฉันหลังจากฉันเงียบอยู่นาน
"อะ..อะไรน่ะอย่าเข้ามาใกล้ฉันนะ!"ฉันพูดพร้อมเดินถ้อยหลังจนไปติดกำแพง
"อย่าพูดมากจะได้ไหมฉันคอแห้งจะตายอยู่แล้ว.."คากิพูดพร้อมเดินเข้ามาหาเรื่อยๆ
"ยะ..อย่านะ!"ฉันพูดออกไปแต่ก็ไม่ทันซะแล้วเพราะตอนนี้คากิได้เลือนปากมาใกล้ที่คอของฉันแล้ว
"อึก..."ฉันร้องเจ็บออกมานิดหน่อยเมือคากิกัดลงมาที่คอของฉัน
แล้วฉํนก็สลบไปตอนไหนก็ไม่รู้...
แล้วสักพักฉันก็ตื่นขึ้น (ขณะนี้เวลา 6 โมงเย็นแล้ว)
"โอ้ย..."แล้วตื่นขึ้นมาพร้อมพยายามพะยุงตัวเองขึ้น
"เธอนี้หลับเป็นตายเลยนะ.."คากิพูดพร้อมยื่นอยู่ตรงขอบเตียง
"เดี๊ยวสิ!..ฉันโดนนายกัดก็ต้องเป็นแวมไพร์น่ะสิ!"ฉันพูดพร้อมจับที่คอของตัวเอง
"เธอนี้ไปได้ยินเรื่องบ้าจากนั้นมาจากไหนมนุษณ์ที่จะกลายเป็นแวมไพร์ได้มีวิธีเดียวเท่านั้นคือต้องดื่มเลือดของแวมไพร์เท่านั้น"คากิอธิบายให้ฉันเข้าใจ
"งั้นเหรอ.."ฉันพูดด้วยความโล้งใจ
"ไปได้แล้ว.."คากิพูดเสร็จก็ให้คนในอาณาจักรมาส่งฉันที่เดิม
 
งั้นเหรอฉันไม่เป็นแวมไพรืงั้นเหรอก็ดีแล้วล่ะแต่ทำรู้สึกคุ้นหน้าของคากิจังเหมื่อนเคยเจอกันมาก่อนเมือนานมาแล้วแต่ทำไงก็นึกออกชั้งมันเถอะฉันอาจจะคิดไปเองก้ได้..
 
__________________________________________________________
ตัดฉับ!! ขอตัดเพียงเท่านี้เน้อแล้วเจอกันตอนต่อไปจ้า 
ซากุระ:เอ..ฉันเคยเจอคากิที่ไหนเนี่ย
คนแต่ง:ยังไม่เลิกนึกอีก!ฉันตัดแล้วนะไปคิดต่อตอนหน้านู้นนน= =
ซากุระ:ก้ได้ๆ- -*
สุดท้ายไม่ชอบอะไรขอโทษด้วยนะคะ
__________________________________________________________