BURST IN THE SHADOW

+++3+++

          เมื่อมาถึงทั้งหกก็ถูกเรียกเข้าไปในห้องขนาดใหญ่เผยให้เห็นหญิงสูงวัยที่หน้าตาสวยนั่งอยู่ที่โต๊ะ มีป้ายชื่อเขียนไว้ว่า เทสซ่า แอลคาไล โจเซฟและเฮนรี่โค้งเคารพผู้ที่นั่งอยู่ยกเว้นทั้งสี่ที่ยืนนิ่ง

          “สวัสดีค่ะผู้อำนวยการโรงเรียนโพรเฟ่ พวกเราเป็นนักเรียนจากโรงเรียนคอลวินัสฉันชื่อจูดี้ วินเดอร์คอล และเพื่อนของฉันอีกสามคน อานาร์ย เจฟคัสสัน เนโรส เอลดอร์ และเฮเลน่า โมบีอุสค่ะ”จูดี้แนะนำตัวด้วยน้ำเสียงราบเรียบและไหล่ลื่น เทสซ่ายิ้มอย่างยินดีและเป็นมิตรให้กับทั้งสี่ เขามองมาที่เลิฟและนาร์ยด้วยสายตาสนใจทั้งสองปกติโรงเรียนคอลวินัสจะเข้มงวดเรื่องกฎระเบียบการแต่งตัวของนักเรียนแต่สองคนข้างหน้ากลับย้อมผมสีทองซึ่งเป็นสีที่เด่นมากเทสซ่าเดาว่าเด็กทั้งสองคนข้างหน้าต้องเป็นคนที่สำคัญมากหรือไม่ก็เป็นเด็กที่วิลเลียมห้ามไม่ได้ เทสซ่ารู้สึกสนใจขึ้นมา

          “เรียกฉันว่าอาจารย์เทสซ่าก็แล้วกัน เธอสองคนก้าวมาข้างหน้า” เลิฟและนาร์ยชี้ตัวเองอย่างงงๆแต่ก็ก้าวมาข้างหน้าตามคำสั่ง เทสซ่าลุกขึ้น

          “โจเซฟ เฮนรี่พวกเธอไปรอข้างนอก”เทสซ่าพูด ทั้งสองพยักหน้าแล้วเดินออกจากห้องไป “คอลวินัสมีนักเรียนหน้าตาดีกันเยอะพอดูนะ”เทสซ่าเดินวนเลิฟเธอมองเลิฟตั้งแต่หัวจรดเท้า “ในเมื่อพวกเธอมาเรียนที่นี่หนึ่งเทอม เธอก็ต้องทำตามสิ่งที่ผู้อำนวยการสั่งสินะ”เทสซ่าเดินวนนาร์ย โรสและจูดี้แล้วเดินมายืนพิงโต๊ะของตนอีกครั้ง “ฉันจะให้พวกเธอแต่งชุดนักเรียนที่เตรียมให้ เปลี่ยนตอนนี้เลย”เทสซ่าพูดเสร็จก็เดินไปหยิบชุดนักเรียนมายื่นให้ทั้งสี่ บอกให้ไปเปลี่ยนที่ห้องน้ำของตน ผ่านไปซักพักทั้งสี่ก็มายืนตรงที่เดิมโดยโรสและจูดี้ได้ชุดนักเรียนหญิง ส่วนนาร์ยและเลิฟได้ชุดนักเรียนชาย เลิฟขมวดคิ้วมองเทสซ่าเพื่อต้องการคำอธิบาย

          “เห็นเธอหล่อเลยให้ใส่ชุดนี่ เธอคงไม่มีปัญหานะ ถึงมีฉันก็ไม่สน”เทสซ่าพูดด้วยน้ำเสียงนุ่มนวนแกมบังคับ เลิฟยิ้มกลับอย่างเซ็งๆ เทสซ่าเดินไปหาจูดี้แล้วดึงแว่นของเธอออก “พวกเธอจะได้อยู่ห้องเรียนหลักสูตรพิเศษของโรงเรียนเรา ฉันจะให้โจเซฟและเฮนรี่คอยดูแลพวกเธอทั้งสี่ เอาล่ะพวกเธอไปพักผ่อนได้แล้ว อ่ะ! แล้วเธอเฮเลน่า ต่อไปเธอชื่ออืม..เฮล…เฮลเดส โมบีอุสก็แล้วกันนะ”จูดี้ไม่ทันทวงแว่นก็ถูกดันให้ออกจากห้องไป เมื่อออกมายืนข้างนอกเลิฟก็รีบถอดเนทไทป์ออกอย่างรำคาญและปลดกระดุมบน เอาเสื้อออกนอกกางเกง เธอเหล่มองโจเซฟและเฮนรี่ที่มองเธอตาค้างที่เธอใส่ชุดนักเรียนชาย เลิฟยิ้มให้ทั้งสองอย่างเยือกๆ นาร์ยมองเลิฟอย่างอารมณ์เสียเพราะถ้าเลิฟแต่งตัวอย่างนี้เขาอาจจะเสียคะแนนความนิยมจากสาวๆ เขาดึงเสื้ออกจากกางเกงและดึงเนทไทป์ลงและปลดกระดุมบนออก จูดี้ก็มองเลิฟและมองตนเองที่ถูกยึดแว่นไป เธอมองโจเซฟและเฮนรี่ที่มองเธออึ้งๆ ส่วนโรสยิ้มดีใจที่ชุดของเธอถูกตัดให้เห็นส่วนเว้าส่วนโค้งและกระโปงที่สั้นพอดีกับที่เธออยากใส่

          “ชุดน่ารักนะ ว่าไหม?”โรสเอ่ย

          “ไม่!/ไม่ค่ะ!/ไม่โว้ย!”สามเสียงประสานทำให้เธอชะงักมองเพื่อนของเธอแต่ละคน เธอเดินไปใกล้เลิฟพลางกอดเลิฟจากข้างหลังแล้วโยกไปมา

          “เอาน่า เธอใส่อย่างนี้ก็หล่ออยู่แล้วจะอารมณ์เสียทำไม”โรสพูดเสียงออดอ้อน เลิฟถอนหายใจ

          “แต่ฉันไม่ใช่ผู้ชาย”เลิฟบอกโรสพยักหน้ารับรู้ แล้วเธอก็เดินไปกอดจูดี้เหมือนที่ทำกับเลิฟ

          “ไม่ใส่แว่นเธอก็สวย จะขมวดคิ้วทำไม”โรสเอ่ย จูดี้ส่ายหน้าพลางตอบด้วยน้ำเสียงต่ำๆ

          “แต่ฉันไม่ชอบนิค่ะ”จูดี้ท้วงโรสพยักหน้าอย่างเข้าใจแล้วหันไปมองนาร์ย

          “ส่วนนายปกติสุด อย่ามาโวยวาย”โรสพูดเสียงเข้มนาร์ยแลบลิ้นใส่โรสอย่างหมั่นไส้ โรสรีบถลาไปหานาร์ยแต่เลิฟดึงเธอเพื่อห้าม

          “เราต้องไปไหนต่อ”เลิฟถามทั้งสองหนุ่ม

          “วันนี้พวกเธอยังไม่ต้องเข้าเรียน  เชิญเดินดูโรงเรียนตามสบาย ฉันสองคนขอตัวก่อน”เลิฟพยักหน้า และเดินไปรับแผนที่โรงเรียนพร้อมเบอร์โทรศัพท์จากโจเซฟ แล้วโจเซฟก็เดินแยกไป เลิฟส่งแผนที่ให้จูดี้ “เราจะไปไหนกันก่อนล่ะ”เลิฟถาม

          “ห้องอาหาร”นาร์ยเสนอเลิฟพยักหน้าและหันไปถามความเห็นจากคนอื่น โรสกับจูดี้พยักหน้าเห็นด้วย

          ทั้งสี่เดินเข้าไปในห้องอาหารมีสายตานับพันหันมามองทั้งสี่ที่เดินเข้ามาแต่พวกเขาก็ยังคุยกันอย่างปกติและไม่สนใจใคร จูดี้เลือกที่นั่งริมสุด เมื่อนาร์ยกับเลิฟแยกตัวไปซื้อข้าวกินโรสกับจูดี้นั่งรออยู่ที่เดิม ห้องอาหารกลับมาเสียงดังเหมือนเดิมและมีนักเรียนชายมากมายเดินเหล่สองสาวตลอดเวลา บ้างก็มาขอเบอร์แต่ก็เดินคอตกกลับไปเพราะทั้งสองปฏิเสธ ส่วนนาร์ยกับเลิฟเดินไปซื้อข้าวเช้าก็มีนักเรียนหญิงหลายคนเดินมามอง บ้างก็ซุบซิบ บ้างก็มายืนต่อแถมซื้อข้าวและชวนทั้งสองคุย นาร์ยที่คิดว่าโรงเรียนนี้คึกคักก็ยิ้มอย่างสนุกเอ่ยทักทายสาวๆหลายคนอย่างสนุกปาก ส่วนเลิฟทำอย่างเดียวคือยิ้ม การกระทำของทั้งสองที่ทำเป็นปกติกลับไม่ปกติกับกลุ่มนักเรียนกลุ่มหนึ่ง พวกนั้นเดินตรงมาหาทั้งสองและมีพวกมาอีกหกถึงเจ็ดคนและมาหยุดยืนข้างหน้าเลิฟ เธอเงยหน้ามองคนตรงหน้าที่ทำหน้าหาเรื่องเธอเต็มที่แต่เธอแค่ยิ้มให้

          “ไอ้หน้าอ่อน แกสินะที่ชื่อนาร์ยอย่าคิดว่ามีฉายาว่า BURST แล้วพวกฉันจะกลัวนะ คิดจะมาทำใหญ่ทีนี่รึไง”ชายร่างสูงคนหนึ่งพูดกับเลิฟ เลิฟยิ้มแล้ววางจานข้าวไว้ที่โต๊ะที่ใกล้ตัว เธอรู้แล้วว่าทำไมนาร์ยถึงให้เธอย้อมผมสีเดียวกันก็เพราะคนอื่นจะได้เข้าใจผิดคิดว่าเธอคือนาร์ย

          “ไม่เคยรู้ว่า  BURST จะดังขนาดนี้แต่ถ้าผมจะมาใหญ่ที่นี่แล้วจะทำไมครับ^^”เธอตอบด้วยน้ำเสียงราบเรียบใบหน้ายิ้มแย้ม นาร์ยตัวจริงเพิ่งเดินมาก็วางจานข้าวแล้วเดินมายืนข้างๆเลิฟ แต่พวกนั้นก็ไม่ได้กลัวเพราะคิดว่ายังไงคนเยอะกว่าก็ชนะอยู่แล้ว

          “ก็จะเจอกับเรานี่ไง มาแค่สองทำเจ๋งรึไงว่ะ”เสียงของคนในกลุ่มเอ่ยเสียงดังและตามด้วยเสียงเห็นด้วยของคนในกลุ่ม

          “งั้นถามหน่อย กลุ่มนายเรียกตัวเองว่าอะไรหรอครับ^^”เลิฟถาม

          “STRONG(แข็งแกร่ง)”ชายร่างสูงคนเดิมเอ่ยตอบ

          “เป็นชื่อที่เหมาะกับตัวดีนะครับแต่คงไม่ทนเท่าไหร่ถ้าเจอกับระเบิด^^”เลิฟหันไปมองนาร์ย ซึ่งเขาก็หัวเราะอย่างนึกสนุก

          “เฮ้อ! ฉันว่าเปลี่ยนจากแข็งแกร่งเป็นอ่อนปวกเปียกมากกว่า”นาร์ยพูด ทำให้ฝ่ายตรงข้ามจะถลาเข้าหาทั้งสองแต่ก็ถูกห้ามไว้โดยชายร่างสูงแต่ดูเหมือนเขาจะควบคุมคนอื่นๆไม่ค่อยได้

          “เจอกันข้างนอก”ชายร่างสูงพูด เลิฟทำหน้าเสียดายนึกว่าจะฉะกันในห้องอาหาร เธอยิ้มพลางพยักหน้ารับแล้วทั้งสองฝ่ายเดินออกไปนอกโรงอาหารพร้อมกัน

นักเรียนทั้งโรงอาหารต่างมุงดูจากในห้องอาหาร โรสที่เพิ่งเห็นออกไปหาทั้งสองพร้อมกับจูดี้ เมื่อเห็นเลิฟ โรสส่งเสียงเชียร์เสียงดังเลิฟหันมายิ้มให้อย่างสบายอารมณ์

          “แล้วจะได้รู้ว่า  BURST ไม่ได้มีแค่ชื่อ”นาร์ยพูด

          “เห! ตั้งแปดคน^^”เลิฟยังคงรักษารอยยิ้มไว้บนหน้า “สี่สี่แล้วกันนะครับ”เลิฟหันไปมองนาร์ยทั้งสองฝ่ายวิ่งเข้าหากันเกิดเสียงเชียร์ดังลั่น ทุกคนต่างก็เชียร์ STRONG เพราะยังไม่รู้ว่าเลิฟและนาร์ยนั้นไม่มีทางแพ้แน่นอน แต่ก็มีบ้างที่เชียร์ฝั่งของเลิฟ 

          เลิฟคอยหลบหมัดและคอยโต้กลับบ้างตามจังหวะ ส่วนคนที่ถูกเลิฟโต้กลับต่างก็ล้มลงกุมตำแหน่งที่โดนด้วยความจุกเธอจึงหยุดมือทันทีเมื่อจัดการครบสี่คน เธอหันไปมองนาร์ยที่สู้อยู่กับชายร่างสูงที่ดูท่าว่าจะเป็นหัวหน้า ไม่นานหัวหน้าของพวกนั้นก็ล้มลงสลบไป นาร์ยหัวเราะอย่างผู้มีชัยแล้วหันไปตีมือกับเลิฟ

          “คราวหน้าหัดดูซะบ้างว่าเล่นอยู่กับใคร”นาร์ยหันไปพูดกับคนที่ไม่ได้สลบ ทั้งสี่เดินเข้าไปนั่งที่โต๊ะส่วนเลิฟเดินไปหยิบจานข้าวของตนและนาร์ยมานั่งกินอย่างไม่สนอีกเลยว่าข้างนอกเป็นยังไง

          “พวกเธอสุดยอดอ่ะ!”โรสหันมามองเลิฟกับนาร์ยที่นั่งกินข้าวอย่างเงียบๆ โรสมีสายตาที่ตื่นเต้นมากขึ้นเมื่อนึกถึงเหตุการณ์เมื่อครู่

          “ก็ไม่เท่าไหร่ พวกนี้ฝีมือยังด้อยกว่าพวกลูมินเชอซะอีก”นาร์ยบอกโรสที่ตั้งใจฟังสุดขีด จูดี้ส่ายหน้ามองโรสที่ดี๊ด๊าฟังนาร์ยเล่าเรื่องที่เลิฟปะทะฝีปากกับพวกนั้น

ตอนที่ 3 แว้วๆๆๆ

ฝากติดตามด้วยและขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะค่ะ