BURST IN THE SHADOW

+++4+++

          เสียงออดดังนักเรียนทยอยออกจากห้องอาหารเหลือแต่ทั้งสี่ที่นั่งอยู่กับที่ เลิฟกับนาร์ยเอาจานข้าวไปเก็บ เลิฟเสนอให้ทั้งสี่ไปที่ศูนย์กีฬาที่อยู่ในสุดของโรงเรียน ทั้งสี่ก็เดินมาที่ศูนย์กีฬาเลิฟยิ้มอย่างสนใจเมื่อเดินเข้าไปข้างในสำรวจอุปกรณ์กีฬาก่อนจะเลือกหยิบลูกบาสแล้วหันมองเพื่อนของตน นาร์ยเดินไปแตะมือกับเลิฟเพื่อบอกว่าตนจะเล่นด้วย เลิฟเลื่อนสายตาไปที่สองสาว โรสพยักหน้าแล้วเดินมาแตะมือของเลิฟ และคนสุดท้ายคือจูดี้เธอตั้งใจจะปฏิเสธแต่โรสก็ลากเธอไปแตะมือของเลิฟโดยที่เธอไม่ได้ตั้งตัว เมื่อรู้ว่าปฏิเสธไม่ทันเธอก็ทำได้เพียงแค่ถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่ายหยิบยางรัดผมมารวบผมขึ้นสูง เลิฟหัวเราะเล็กน้อยพลางเอ่ย

          “ฉันคู่จูดี้ แพ้เลี้ยงข้าว”

          “เตรียมตัวแพ้ได้เลยเพื่อน”นาร์ยพูดพลางตรงมาแย่งลูกบาสจากเลิฟแต่เธอหลบได้แล้วส่งลูกบาสให้จูดี้ ดูภายนอกแล้วจูดี้ดูจะเก่งแค่การเรียนแต่ที่จริงแล้วเรื่องกีฬาเธอก็ไม่แพ้เรื่องเรียนเลยและเพื่อนของเธอก็รู้เรื่องนี้เช่นกัน จูดี้เลี้ยงลูกบาสพลางหลบหลีกโรสกับนาร์ยแล้วส่งลูกให้เลิฟ

          “เดี๋ยวก็รู้ว่าใครกันแน่ที่แพ้ ใช่ไหมค่ะเลิฟ ^^”จูดี้พูดพลางส่งยิ้มหวานให้นาร์ย นาร์ยมองจูดี้โดยลืมไปว่าตนเองนั้นกำลังแข่งอยู่

          “นาร์ย!!”เสียงโรสที่เรียกแต่ก็ช้าไปลูกบาสลงห่วงพอดีที่เขารู้สึกตัว

          “สามแต้ม”เลิฟพูดพลางส่งลูกให้จูดี้

          การแข่งบาสของ BURST เต็มไปด้วยความมันส์ นักเรียนที่ต้องมาเรียนในบริเวณนั้นต่างก็มาเชียร์ทั้งสี่ รวมทั้งอาจารย์ก็ยังยืนดูทั้งสี่เล่นกันโดยไม่สนว่าเป็นชั่วโมงเรียน ไม่นานเกมส์จบลง เลิฟกับจูดี้ตีมือกันอย่างดีใจเพราะพวกเธอเป็นผู้ชนะ โรสกับนาร์ยต่างก็โวยวาย เลิฟเดินมากอดคอนาร์ย

          “130-127 ชนะว่ะแก”เลิฟพูดพลางหัวเราะอย่างสนุกที่ได้แกล้งคนอื่น

          “ไรว่ะ อีกแค่สามแต้ม”นาร์ยสบถ

          “ฮ่ะๆๆ ทำใจเถอะ”เลิฟพูด

          แปะๆๆๆ

          เสียงปรบมือเรียกความสนใจจากทั้งสี่

          “เป็นเกมส์ที่สนุกมาก BURST”เสียงของชายหนุ่มคนหนึ่งเขามีใบหน้าหลอเหลา เขาเดินมากับเพื่อนของเขาอีกสองคนซึ่งก็หน้าตาดีไม่แพ้เขาเลย

          “ใคร….”เลิฟพูดพลางตีหน้าสงสัยเต็มที่

          “ซาซาจิ โคจิโร่^^”ชายคนขวามือพูดก่อน

          “ฉันชื่อ เนกัส วุก”ชายคนกลางพูดต่อ

          “เกรน เฟร็ด”ชายหคนซ้ายมือพูด

สิ้นเสียงแนะนำเลิฟก็ยิ้มให้อย่างอารมณ์ดี ซึ่งทำให้สามหนุ่มยิ้มตามเธอ นาร์ยหลุดก๊ากออกมาทันที

          “ใคร…ถามครับ”สิ้นเสียงเลิฟมองสามหนุ่มที่กำลังยิ้มค้าง โรสเดินมายืนข้างๆเลิฟ เธอสำรวจชายตรงหน้าอย่างละเอียด พลางยิ้มอย่างนึกสนุก “ฮ่ะๆๆ คำทักทายของ BURST เป็นไงบ้างครับ^^”เลิฟพูดต่อ

          “ก็กวนดีนะ”เนกัสพูดด้วยน้ำเสียงกดต่ำ เลิฟพยักหน้า “เท่าที่รู้ BURST เป็นชายหนึ่งหญิงสามไม่ใช่หรอ”

          “ก็…”

          “พวกนายรู้มาผิดแล้วครับ BURST มีชายสองหญิงสองต่างหาก^^”เลิฟพูดแทรกนาร์ยขึ้น เธอหันไปมองเพื่อให้นาร์ยเงียบปาก

          “อืม ว่าแต่พวกนายว่างรึเปล่าพวกเราโพรเฟ่ขอเชิญไปที่ประชุมหน่อย”เนกัสพูด เลิฟหันไปมองจูดี้เพื่อถามความคิดเห็น จูดี้ขมวดคิ้วมองพลางพยักหน้ารับ

          “ก็ได้ครับ^^”เลิฟพูด แล้วพวกของเนกัสก็เดินนำทั้งสามไป

          เนกัสเดินนำทั้งสี่ไปที่ห้องๆหนึ่งที่เป็นห้องประชุมขนาดใหญ่ เกรนเปิดประตูให้ทั้งสี่ก็พบนักเรียนชายและหญิงคละกันสิบกว่าคน เมื่อเห็นทั้งสี่เดินมาก็มีสายตาหลายคู่มองทั้งสี่

จูดี้มองรอบห้องและนักเรียนมากมายแล้วเธอก็สะดุดตากับชายสองคนที่เธอรู้จัก

          “คุณเฮนรี่ คุณโจเซฟ”จูดี้เอ่ยขึ้นมาทำให้คนถูกเรียกหันมอง แล้วตามด้วยสายตาที่ตกใจ

          “พวกเธอ…”

          “โรส!!”เสียงเสียงหนึ่งทำให้ทุกคนเงียบลงและมองคนที่เรียก เห็นชายคนหนึ่งที่ดูแล้วก็เป็นคนของโพรเฟ่ เขาเดินมาหาโรส

          “เวสตัน!!”

          “ใช่โรสจริงๆด้วย ทำไมโรสไม่รับโทรศัพท์ผม โรสรู้ไหมผมคิดถึงโรสมากแค่ไหน”คนที่ชื่อเวสตันเดินมาจับมือของโรส โรสอึ้งมองคนตรงหน้าที่จับมือเธออยู่อย่างพูดไม่ออก

          “ใคร?”เลิฟถามโรสด้วยน้ำเสียงราบเรียบไม่บอกอารมณ์ใบหน้าไม่แสดงรอยยิ้มเหมือนทุกครั้ง

          “แล้วแกล่ะเป็นใคร”เวสตันกระแทกเสียงใสเลิฟ ซึ่งทำให้เธอเริ่มหงุดหงิดขึ้นเรื่อยๆ นาร์ยเมื่อรู้สึกว่าเพื่อนของตนกำลังหงุดหงิดก็เดินมาใกล้แล้วลากเลิฟมายืนข้างๆจูดี้

          “โรส…” เวสตันเรียกเธอ

          “นี่แฟนฉัน”โรสพูดพลางเดินมากอดแขนเลิฟ “ที่ฉันไม่รับโทรศัพท์ของนายก็เพราะนายมันน่าเบื่อ! และอีกอย่างเราก็เลิกกันไปนานแล้ว ฉันไม่จำเป็นต้องรับโทรศัพท์นาย”โรสพูด เลิฟยืนอึ้งอยู่ชั่วขณะแต่โรสก็สะกิดให้เธอรู้สึกตัว และก็รู้ว่าเธอต้องทำยังไงต่อไป ส่วนนาร์ยกับจูดี้ต่างก็ส่ายหน้า

           “พวกเธอสองคน…”โจเซฟจะเข้าห้ามก็โดนนาร์ยกับจูดี้รั้งไว้และส่ายหน้า

          “อยู่เฉยๆดีกว่า”นาร์ยพูด โจเซฟหันไปมองสามคนตรงหน้าและเห็นเลิฟหันมามองพลางยิ้มให้โจเซฟ “เตือนน่ะ ว่าอย่ายุ่ง”นาร์ยพูด โจเซฟถอนหายใจแล้วยืนนิ่งทั้งสองจึงปล่อยโจเซฟและหันไปมองเหตุการณ์ข้างหน้าต่อ

          “ผมไม่เชื่อว่าโรสไม่รักผม”เวสตันพูดพลางเดินมาหาโรสแต่เลิฟก็เดินมาขวางไว้ “ผมไม่เชื่อว่าพวกคุณเป็นแฟนกัน”

          “นายไม่เชื่อหรอว่าผมกับโรสเป็นแฟนกัน”เลิฟพูด พลางดึงโรสมาข้างๆตัว เลิฟเชยคางโรสแล้วประกบริมฝีปากของเธอกับโรสทันทีทั้งสองจูบกันต่อหน้าเวสตัน ทำให้เวสตันตกใจอ้าปากค้างที่เห็นเลิฟจูบกับโรส นาร์ยที่ยืนดูอยู่ก็มองจูดี้เพื่อถามความคิดเห็น จูดี้จึงกระซิบบอก

          “บอกว่า ‘เลิฟพอเถอะ’ ”นาร์ยพยักหน้า

          “เลิฟพอเถอะ”นาร์ยพูดตามที่จูดี้บอก เลิฟนิ่งไปแล้วถอนริมฝีปากออก

          “ขอโทษครับ ผมลืมไปว่าที่นี่โรงเรียน^^”เลิฟยิ้มพลางหันไปมองเวสตันที่ยังนิ่งค้าง “ทีนี้เชื่อรึยังล่ะ..ครับ”เลิฟยิ้มออกมาอย่างสะใจ

          “ไอ้บัดซบ!!”เวสตันตะโกนเสียงดังตรงเข้าต่อยเลิฟแต่เธอหลบได้อย่างสบายๆแล้วถีบเวสตันล้มคิดจะซ้ำแต่โรสห้ามไว้เธอจึงมองเวสตันด้วยสายตาเหยียดหยาม

          “อย่ายุ่งกับโรสอีกนะครับ^^”เลิฟกดเสียงใส่เวสตันรอยยิ้มปรากฏให้เห็นแต่ดวงตาของเธอที่มองนั้นช่างน่ากลัว

          “ฝากไว้ก่อนเถอะ” เวสตันมองเลิฟด้วยสายตาที่เคียดแค้นแล้วเขาก็วิ่งออกจากห้องไป เมื่อทุกอย่างกลับมาเป็นปกติเลิฟก็กลับมาฉีกยิ้มอีกครั้ง

          “เรียบร้อยครับ^^”เลิฟพูดกับโรส

          “ทุกคนออกไปก่อนยกเว้นพวกเธอ”โจเซฟพูด นักเรียนหลายคนก็ทยอยออกจากห้องไปเหลือแต่พวกเลิฟและเพื่อนของเขา “พวกเธอกำลังเล่นอะไรอยู่”โจเซฟหันมาถามเลิฟ เธอไม่ตอบแค่ยิ้มอย่างไม่ทุกร้อน

          “เล่นละครไง”โรสตอบแทน เธอหันไปหัวเราะกับเลิฟ “เก่งใช่ไหมล่ะ”เธอเสริม

          “แต่..เมื่อกี้พวกเธอจูบกันอย่างเร้าร้อนอยู่เลย”เฮนรี่พูดเสียงเบา

          “ก็แค่ใช้เทคนิคนิดๆหน่อยๆน่ะครับ ผมไม่คิดจะจูบโรสจริงๆหรอกนายไม่ต้องห่วง^^”เลิฟยิ้มทำเอาเฮนรี่รู้สึกขนลุก เขาไม่คิดว่าเลิฟจะใช้คำพูดที่สุภาพเธอมองเฮนรี่ซึ่งเขาก็เสมองไปทางอื่น แล้วเธอก็หันไปยิ้มให้สามหนุ่มที่ยังนิ่งค้างอยู่ เลิฟจึงเดินไปใกล้ๆ “จะอึ้งกันอีกนานไหมครับ โรงเรียนนี้มีแต่คนแปลกๆนะ”เลิฟหันไปมองนาร์ย นาร์ยยักไหล่อย่างไม่ออกความเห็น

          “แล้วเธอเป็นทอมรึเปล่า”เฮนรี่ถามต่อ คำถามของเขาทำให้เนกัสและเพื่อนของเขาสงสัย

          “แกพูดอย่างนี้หมายความว่าไงว่ะ เฮนรี่”โคจิโร่ถามด้วยน้ำเสียงแปลกใจ

          “พวกแกไม่รู้หรอว่าเลิฟเป็นผู้หญิง”เฮนรี่พูดพลางหันไปมองเลิฟ

          “ผู้หญิง!!!”สามเสียงประสานเรียกเลิฟ

อ่า....

อยากให้คนเข้ามาอ่านเยอะๆอ่ะ

ฝากติดตามด้วยนะค่ะ