BURST IN THE SHADOW

+++1+++

          โรงเรียนคอลวินัส โรงเรียนที่มีชื่อเสียงในด้านต่างๆ ทั้งด้านวิชาการ ด้านการศึกษา และด้านนักเรียนจอมแสบทั้งสี่ที่ไม่มีใครไม่รู้จัก พวกเขาถูกขนานนามว่า ‘BURST(ระเบิด)’ ถึงพวกเขาเหล่านี้จะสร้างความวุ่นวายแค่ไหนแต่ก็ไม่มีใครไล่พวกเขาออกจากโรงเรียนเพราะถึงจะหาเรื่องมากแค่ไหนแต่พวกเขาก็สร้างชื่อเสียงให้โรงเรียนไม่น้อยเช่นกัน ซึ่งข้อดีของพวกเขาจึงหักล้างได้กับเรื่องที่พวกเขาทำ เขาเหล่านั้นเรียนอยู่ห้องเรียนหลักสูตรพิเศษ นอกจากนักเรียนหลักสูตรพิเศษแล้วนักเรียนหลักสูตรธรรมดาต่างก็ให้ความนิยม ทำให้พวกเขานั้นยิ่งเป็นที่รู้จักมากขึ้น ทั้งในและนอกโรงเรียน

          BURST เปรียบนิสัยที่เหมือนกันของทั้งสี่ที่เหมือนกับระเบิดที่พร้อมจะระเบิดได้ทุกเมื่อ ทั้งคนที่ชอบและคนที่เกลียด มิตรหรือศัตรูพวกเขาก็สามารถระเบิดอารมณ์ให้ออกมาได้ และมีจุดประสงค์แตกต่างเพื่อความสนุก ความเจ็บปวด หรือความเศร้าของพวกเขา

          สมาชิกของ BURST คนแรกเฮเลน่า โมบีอุส (เลิฟ) หญิงสาวที่หน้าตาหล่อเหลาแอบหวานนิดๆ เป็นที่กรี๊ดกร๊าดของนักเรียนหญิงในโรงเรียนเป็นคนที่เข้าถึงง่ายรองจากนาร์ย มีนิสัยรักความสนุก เธอชอบยิ้มแต่เบื่อง่าย เกลียดใครเกลียด จริงเป็นศัตรูกับคนอื่นง่าย (ด้วยนิสัยที่น่าหมั่นไส้) และเป็นคนไม่ค่อยปฏิเสธใคร คนส่วนมากชอบคิดว่าเธออ่อนแอแต่ใครจะรู้ว่าเลิฟนี่แหละคือปีศาจในคราบคน

          เนโรส เอลดอร์ (โรส) หญิงสาวที่ขึ้นชื่อเรื่องความเซ็กซี่ หุ่นน่าเย้ายวนใจ เปรี้ยวที่สุดในกลุ่ม ชอบหาเรื่องสนุกทำ เธอมีนิสัยหยิ่งในศักดิ์ศรีของตนและคิดว่าตนเองสวยที่สุดในบรรดานักเรียนหญิงคนอื่นๆ ภายนอกถึงจะแรงแต่เธอก็ไม่ใช่พวกเจ้าชู้ แค่หาคนคุยด้วยเพื่อแก้เหงา นิสัยของเธอใกล้เคียงกับชื่อของเธอที่เห็นสวยๆอย่างนี้ก็อันตราย

          อานาร์ย เจฟคัสสัน (นาร์ย) ชายหนุ่มหนึ่งเดียวในกลุ่ม หน้าตาหล่อเหลาคมเข้ม เป็นที่กรี๊ดกร๊าดของนักเรียนหญิงทั้งในและนอกโรงเรียนเป็นคนที่เข้าถึงง่ายที่สุด มีนิสัยรั่วๆ ร่าเริง ปากเปราะ เป็นมิตรกับทุกคน พูดก่อนคิด ชอบยั่วโมโหเลิฟ นาร์ยเป็นคนหาเพื่อนง่ายแต่จะหาคนที่สนิทจริงๆนั้นยาก แถมเป็นคนอารมณ์ร้อนมากมีแค่จูดี้ที่ห้ามเขาได้

          จูดี้ วินเดอร์คอล (จูดี้) สาวแว่นที่ฉลาดมีนิสัยเรียบร้อยที่สุด พูดจาไพเราะเป็นกุลสตรีร้อยเปอร์เซ็นต์ มีนิสัยรักสงบ ไม่ชอบเสียงดังหรือเรื่องวุ่นวาย(แต่เจอแบบนี้ทุกวัน)มีความอดทนสูงแต่ถ้ามีใครทำให้เธอโมโหก็ถึงคราวดับของคนคนนั้นจนเพื่อนในกลุ่มยังเกรงใจ มีความเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ และเป็นคนดี(ที่สุดในกลุ่ม)

          ทั้งสี่มีนิสัยที่แตกต่างกันโดยสิ้นเชิง แต่มิตรภาพระหว่างทั้งสี่นั้นเป็นมิตรภาพที่เริ่มขึ้นด้วยเรื่องเล็กน้อย เมื่อสามปีก่อนที่โรสกำลังเข้าเรียนเกรดเจ็ดที่โรงเรียนคอลวินัสปีแรก เธอมองหา(เหยื่อ)นักเรียนและเห็นนักเรียนสองคนที่กำลังเดินเข้าโรงเรียนเธอหยุดพิจารณานักเรียนสองคนนั้น ขมวดคิ้วมองคนที่ตัวเล็กกว่า เขาหน้าตาเหล่อแบบหวานๆ(เจอเหยื่อที่สนใจ) แต่เขาใส่ชุดนักเรียนหญิง เธอแปลกใจมากจึงตรงเข้าไปทักด้วยน้ำเสียงที่มั่นใจเต็มเปี่ยม ทั้งสองมีสีหน้างงๆ เมื่อเธอตรงเข้ามาและถามชื่อพวกเขาทันทีถามเรื่องที่เธออยากรู้เมื่อถามเสร็จเธอก็ยิ้มออกทำให้สองคนยืนเงียบแต่แล้วนักเรียนหน้าหวานก็หัวเราะออกมาแล้วขอเธอเป็นเพื่อนพวกเขาคือเลิฟกับนาร์ย  โรสเริ่มสนิทกับทั้งสองมากขึ้นและรู้มาว่าเลิฟกับนาร์ยเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็กๆ และโรสก็ได้รู้จักนักเรียนหญิงที่เรียบร้อยที่สุดและเป็นนักเรียนที่ฉลาด แรกเจอโรสไม่ชอบหน้าเธอเลยเพราะเธอคนนั้นเป็นที่ชื่นชอบของพวกอาจารย์และการแต่งตัวของเธอคนนั้นทำให้โรสหงุดหงิดเธอดูออกใบหน้าภายใต้แว่นนั้นกลับดูสวยจนโรสยิ่งหงุดหงิด เธอคนนั้นกลับกลายมาเป็นเพื่อนโดยเรื่องที่คาดไม่ถึงว่าโรสเผลอไปเห็นตอนที่เธอคนนั้นกำลังโมโหเธอกำลังต่อว่านักเรียนหญิงที่เป็นรุ่นพี่ด้วยคำที่สุภาพแต่คนฟังกลับเจ็บเจียนตายเลยทีเดียว โรสถึงกับรู้สึกกลัวเธอคนนั้นอย่างประหลาด โรสชะงักมองเธอคนนั้นหันมาเห็นเธอพอดี เธอคนนั้นถอนหายใจปรับอารมณ์ให้เย็นแล้วมองโรสที่ยืนอยู่ก็หันมายิ้มหวานกล่าวขอโทษเธอด้วยใบหน้าสำนึกผิดแถมยังขอเป็นเพื่อนกับเธอแรกๆเธอคิดจะปฏิเสธแต่เมื่อดูจากเหตุการณ์เมื่อครู่เธอก็ยิ้มอย่างสนใจคนตรงหน้าเลยพยักหน้าตกลงไป ทำให้เธอยิ้มหวานอย่างดีใจ และเธอคนนั้นเป็นใครไม่ได้นอกจากจูดี้ เมื่อเวลาผ่านไปทั้งสี่ก็ได้สร้างชื่อเสียงและชื่อเสียอันโด่งดังจนตอนนี้เธอเกรดสิบแล้วชื่อเสียงและชื่อเสียของพวกเธอก็ยังโด่งดังอยู่

          นักเรียนคนหนึ่งเดินเข้ามาในโรงเรียนเสียงออดหมดเวลาของคาบโฮมรูมเขาก็หยุดถอนหายใจเมื่อเห็นว่ารอบตัวว่างเปล่าเขามีใบหน้าหล่อเหลาแอบหวานน้อยๆแบ่งแยกยากว่าเขานั้นเป็นเพศชายหรือเพศหญิงหากไม่มีชุดนักเรียนที่บ่งบอกว่าเธอนั้นเป็นผู้หญิง เธอเสยผมสีทองที่ซอยสไลด์ยาวเลยบ่านิดหน่อยกับนัยน์ตาสีดำสนิทที่ดูลึกลับแต่ใบหน้าของเธอมีรอยยิ้มน้อยๆแต่งแต้มอยู่เธอคือเลิฟ เธอเดินมาโรงเรียนอย่างใจเย็น เดินไปอย่างเชื่องช้า เธอไม่ได้มาโรงเรียนสายแต่มาพอดีกับเวลาที่ประตูโรงเรียนปิดซึ่งคือหมดคาบโฮมรูมเพื่อหลีกเลี่ยงการโดนฉุดของนักเรียนหญิง ทั้งๆที่เธอก็เป็นผู้หญิงแต่โดนเพศเดียวกันฉุดเข้าห้องนั้นมันไม่ยุติธรรมเลย  เธอคิดกับตัวเองหลายรอบทำไมถึงตัดสินใจเรียนต่อที่โรงเรียนนี้ ระหว่างที่คิดก็เดินมาเรื่อยๆ อย่างสบายใจนึกว่าวันนี้จะรอด แต่เธอก็คิดผิดเมื่อเดินขึ้นอาคารเรียนเธอก็ผงะ

          “พี่เลิฟขาาา”สิ้นเสียงเรียก เลิฟโดนลากไปที่ห้องของนักเรียนหญิงคนดังกล่าวเลิฟถูกจับวางให้นั่งจุมปุกอยู่ในห้อง 3-D เธอยิ้มให้รุ่นน้องคนหนึ่งที่ยื่นกล่องสี่เหลี่ยมสีชมพูหวานแหววให้เธอ เลิฟยิ้มแล้วรับมาเปิดดูของข้างใน เห็นผ้าเช็ดหน้าสีชมพูปักชื่อของเธออยู่ เธอยิ้มให้อย่างขอบคุณและลุกขึ้นจะกลับห้องเรียนแต่ถูกดึงให้กลับมานั่งที่เดิม เขามองรุ่นน้องอีกคนที่ยื่นขนมเค้กที่ถูกห่อด้วยกล่องใส เลิฟรับขนมเค้กแล้วยิ้มให้อย่างขอบคุณอีกครั้ง เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นได้ทุกวัน เธอลุกขึ้นยืนเป็นครั้งที่สามแต่ก็มีมือยื่นมาจับแขนเธอไว้ เลิฟหันไปมองรุ่นน้องที่กำลังจับแขนเธอ รุ่นน้องคนนั้นหน้าแดงก่ำเพราะเขินอาย

          “พี่ขอตัวก่อนนะ^^”เธอพูดพลางส่งยิ้มให้ทุกคนในห้อง

          “ดะ…เดี๋ยว..แพมปะ..ไปส่งนะค่ะ-///-” แพมรุ่นน้องเกรดเก้ายังไม่มีท่าทีว่าจะปล่อย เธอรอบถอนหายใจแต่ก็ยิ้มและพยักหน้าให้

เลิฟเดินนำรุ่นน้องที่ชื่อแพมโดยเธอยังจับแขนเลิฟไว้ ทั้งสองเดินไปก็มีสายตาหลายคู่มองมาอย่างหลากหลายความรู้สึก บ้างก็มีคนแซวส่วนมากจะเป็นนักเรียนชายเพราะเลิฟรู้จักกับนักเรียนชายหลายคนในโรงเรียน เธอจึงโดนแซวเป็นเรื่องปกติ แต่เลิฟทำได้แค่ส่งสายตาดุๆไปให้ ทั้งสองเดินมาถึงเขตของนักเรียนหลักสูตรพิเศษเลิฟก็หยุดเดินและหันมายิ้มให้รุ่นน้องที่ชื่อแพม

          “ขอบใจที่มาส่งนะ รีบกลับไปเรียนเถอะเดี๋ยวถูกอาจารย์ว่า^^”เลิฟพูดพลางยิ้ม

          “ค่ะ-///-”แพมพยักหน้าปล่อยมือจากเลิฟแล้วหันหลังเดินไป เลิฟเห็นหลายครั้งที่เธอหันมามองตน เลิฟถอนหายใจอย่างโล่งอกที่หลุดลอดจากรุ่นน้องไปได้ เลิฟไม่ได้นิยมเด็กมากนักแต่เธอยิ่งหนีเท่าไหร่เธอก็ยิ่งเจอและสิ่งที่รับไม่ได้คือเป็นผู้หญิงไม่ใช่ผู้ชาย เธอทำได้แค่ทำใจใครใช้ให้เธอเกิดมาหน้าหล่อแบบผู้ชายล่ะ! เลิฟถอนหายใจหนึ่งครั้งก่อนหันหลังเดินไปที่ห้องของตนเอง

          “เจี้ยวจ๊าวกันดีนะ”เพื่อนผู้ชายทักทายเลิฟซึ่งเธอก็ยิ้มทักทายแล้วเธอเดินตรงไปหาจูดี้ที่นั่งอ่านหนังสืออยู่

          “สวัสดีจูดี้ โรสกับนาร์ยยังไม่มาหรอ”เลิฟถามเมื่อไม่เห็นเพื่อนตัวดีทั้งสองคนจูดี้หญิงสาวผมสีดำเหยียดตรงยาวถึงกลางหลังขยับแว่นสีดำที่มีนัยน์ตาสีน้ำตาลแดงเงยหน้ามองเลิฟแล้วส่งยิ้มให้

          “มาแล้วค่ะ พวกเขาบอกว่าจะไปตามหาเลิฟน่ะค่ะ”จูดี้ พูดด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวล เลิฟถอนหายใจอย่างจนปัญญา ไม่รู้สองคนนั้นจะตามหาเธอเพื่ออะไร “จะไปตามไหมค่ะ”จูดี้ เอียงคอถามเลิฟ เลิฟลุกขึ้นหยิบเค้กส่งให้เพื่อนผู้ชายแล้วเก็บผ้าเช็ดหน้าใส่กระเป๋าและหันมาพยักหน้าให้จูดี้ และทั้งสองก็เดินออกจากห้องไป ตลอดการเดินหาเลิฟสังหรณ์ได้ว่าสองคนนั้นต้องไปหาเรื่องสนุกๆทำอีกแน่ๆ เลิฟเดินหาก็มีเสียงเรียกชื่อของตนตลอดทาง เธอก็ต้องหันยิ้มให้เพื่อไม่ให้เสียมารยาท ทั้งๆที่ใจอยากจะตะโกนกลับไปว่า ‘จะเรียกทำไมนักหนาห่ะ! กลัวลืมชื่อฉันรึไง’

          “พวกพี่กำลังตามหาพี่นาร์ยกับพี่โรสอยู่รึเปล่าค่ะ”เสียงของรุ่นน้องเรียกทักทั้งสองไว้ เลิฟและจูดี้พยักหน้าและยิ้มให้

          “พวกเขาอยู่ไหนหรอจ๊ะ”จูดี้ เอ่ยกับรุ่นน้อง เธอเป็นคนที่ได้รับความเคารพมากที่สุดเพราะการพูดคุยและการแสดงความรู้สึกหรืออาจจะรู้ถึงความโหดตอนฟิวส์ขาดของเธอก็ได้ พวกรุ่นน้องและรุ่นพี่ในโรงเรียนจึงไม่มีใครกล้าพูดคำหยาบกับเธอ

          “อยู่ที่สนามหน้าศูนย์กีฬาค่ะ”รุ่นน้องตอบด้วยน้ำเสียงที่นอบน้อม จูดี้พยักหน้าและยิ้มให้

          “ขอบใจจ๊ะ”จูดี้ เอ่ยแล้วเดินไปตามที่รุ่นน้องบอก

          เมื่อมาถึงทั้งสองก็เดินตรงไปที่ที่นักเรียนยืนมุงกันอยู่ พอมีคนเห็นเลิฟกับจูดี้ก็ต่างหลีกทางให้เดินเข้าไป เห็นการทะเลาะกันเป็นกลุ่มแบ่งออกเป็นสองกลุ่ม กลุ่มหนึ่งเป็นผู้ชายที่กำลังชกต่อยกัน ส่วนอีกกลุ่มเป็นผู้หญิงกำลังตบตีกันอยู่ เลิฟยิ้มมองสองกลุ่มทะเลาะกันอย่างใจเย็น จูดี้ที่มองอยู่ก็บอกกับเลิฟว่าเธอจะไปซื้อน้ำมาให้นาร์ยและโรส เพื่อหลีกเลี่ยงการชมการทะเลาะวิวาท จูดี้ไม่นิยมใช้กำลังใช้แต่สมอง เธอหาเรื่องแยกไปเสมอซึ่งทุกคนในกลุ่มต่างรู้ดี จูดี้เดินแยกไป เลิฟมองทั้งสองกลุ่มด้วยอารมณ์ที่นึกอยากเข้าร่วมด้วยแต่มันไม่ใช่เรื่องของเธอ เธอจึงทำได้แค่ยืนดู

          ผ่านไปไม่นานก็เห็นผู้ชนะกลุ่มแรกโรส หญิงสาวยมสีน้ำตาลแดงถูกดัดเป็นลอนยาวกลางหลังนัยน์ตาสีน้ำข้าวกำลังมองนักเรียนหญิงต่างโรงเรียนด้วยอารมณ์เหยียดหยาม เธอยืนอยู่ท่ามกลางนักเรียนหญิงอีกสามสี่คนที่นอนคุดคู้อยู่กับพื้นหญ้า สภาพชุดยับเยินไม่เป็นทรง โรสเมื่อเห็นเลิฟยืนอยู่ก็วิ่งมากอด ทำให้เลิฟที่ตั้งตัวไม่ทันล้มลงกับพื้นหญ้า เลิฟหัวเราะกับท่าทางของโรส เลิฟเป็นคนที่คอยให้ท้ายโรสตลอด(นาร์ยบอกอย่างนั้น) เธอไม่เคยโกรธโรสเมื่อโรสทำผิด(ก็เรื่องที่โรสทำมันสนุกน่ะสิ) จนนาร์ยเตือนเลิฟบ่อยๆแต่เธอก็แค่ยักไหล่แทนคำตอบ

          “มาช้านะวันนี้”โรสพูดเธอปล่อยมือและลุกขึ้นยืนขึ้นบิดตัวจัดทรงผมและเสื้อผ้าให้เรียบร้อย พอดีที่จูดี้เดินมาก็ยื่นน้ำให้โรสและช่วยปัดหญ้าที่ติดตามตัว เลิฟลุกขึ้นยืนทำท่าจะปัดหญ้าออกก็มีนักเรียนหญิงมารุมปัดให้อย่างรวดเร็ว(ถูกลวนลาวทางอ้อม) เมื่อเรียบร้อยก็ยิ้มให้เธอ เลิฟยิ้มให้พลางกล่าวขอบคุณ

          เลิฟหันไปมองนาร์ยชายหนุ่มผมสีทองนัยน์ตาสีฟ้าที่สื่ออารมณ์ดีใจเดินโซเซมาหาแล้วล้มลงทับเธอ ทำให้เธอต้องลงไปทักทายพื้นหญ้าเป็นรอบที่สอง เรียกเสียงกรี๊ดจากนักเรียนหญิงได้ดีทีเดียว ทั้งสองเป็นข่าวด้วยกันบ่อยเพราะความสนิทสนมของทั้งสองเลิฟจึงจัดการซ้อมนาร์ย(ด้วยความรัก)ทุกครั้งที่มีข่าวร่วมกันและส่วนมากนาร์ยเป็นคนทำให้เป็นข่าว เลิฟมองนาร์ยที่นอนหมดสภาพเขาเงยหน้าขึ้นมองรอบตัวและมองเลิฟที่มองเขาอย่างยิ้มๆ ไม่ใช่เพราะอารมณ์ดีแต่กำลังไม่พอใจ เขาจึงรีบลุกขึ้นยืนและรีบดึงเลิฟให้ลุกขึ้นด้วย เลิฟยิ้มให้เดินมาใกล้ๆนาร์ยแล้วยกมือขึ้นใช้นิ้วดีดหน้าผากนารย์เข้าเต็มแรง

          “โอ้ย!...เจ็บนะโว้ย!”เสียงร้องทำให้รอยยิ้มของเลิฟร่าเริงแจ่มใสกว่าเดิมเธอรีบปัดหญ้าออกจากตัวทันทีนาร์ยหันไปรับน้ำจากจูดี้ “ขอบใจนะจู^^” จูดี้พยักหน้า เมื่อดื่มน้ำเสร็จนาร์ยก็ยื่นน้ำให้เลิฟ เธอไม่รับและเชิดหน้าขึ้น นาร์ยหัวเราะแหะๆ เลิฟมองสภาพที่ดูไม่ได้เท่าไหร่ของนักเรียนต่างโรงเรียน

           “พวกไหน”เลิฟถาม

          “พวกโรงเรียนลูมินเชอน่ะ เลิฟเธอย้อมผมสีนี้แล้วดูดีนะ”โรสพูด

          “หรอ”เลิฟพูดเหมือนไม่ค่อยดีใจเท่าไหร่ ที่จริงเธอไม่คิดจะย้อมผมสีนี้แต่เพราะนาร์ยมาบอกเธอเรื่องยาย้อมผมที่ตนเองเพิ่งซื้อมาแถมเขายังใช้เธอเป็นหนูทดลองแล้วยังห้ามให้เธอย้อมกลับเป็นสีเดิมเพราะเหตุผลงี่เง่าที่ว่าตนเองไม่มีเพื่อนจากนั้นก็ตามตอแยจนเลิฟตกลงว่าจะไม่ย้อมผมกลับเป็นสีเดิม  เธอเลยต้องมาโรงเรียนด้วยสีผมที่โดดเด่นจนเธอหงุดหงิดเลิฟจึงเดินนำเพื่อนไป ก่อนจะหันมาพูดกับเพื่อนด้วยอารมณ์ที่นาร์ยรู้สาเหตุดี “กลับห้อง”

          _______ประกาศค่ะ ขอเชิญนักเรียนที่มีรายชื่อต่อไปนี้ไปที่ห้องผู้อำนวยการโรงเรียนตอนนี้ด้วยค่ะ อานาร์ย เจฟคัสสันห้อง 4-SA จูดี้ วินเดอร์คอลห้อง 4-SA เฮเลน่า โมบีอุสห้อง 4-SA เนโรส เอลดอร์ห้อง 4-SA ขอบคุณค่ะ ________

สวัสดีผู้อ่านทุกคน

ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะค่ะ

ยินดีมากมายที่ได้เข้ามาลงนิยายที่นี่

เพิ่งสมัครเข้ามาก็ลงนิยายเลยอ่ะ สนุกป่าวก็ไม่รู้ แฮะๆ

แต่อยากให้ทุกคนติดตามนิยายเรานะ