กุหลาบเพชร

ทางด้านเพ่ยอิงและปานตะวันหลังจากที่ออกจากป่า     มาโผล่ในตัวเมืองด้วยความช่วยเหลือของเทพหนุ่ม   หลังจากแวะเข้าร้านค้าและร้านหนังสือเพื่อซื้อ สิ่งของและหนังสือที่ตัวเองต้องการ    เพ่ยอิงที่เหลือบไปเห็นป้ายชื่อโรงเตี้ยมแห่งหนึ่ง     ก็เอ่ยปากชวนปานตะวันเข้าพักเพื่อสั่งอาหารและหาที่พักชั่วคราว เพราะยังหาที่อยู่เป็นหลักแหล่งให้ตัวเองไม่ได้

"นี่ยัยวัน      ฉันว่าพวกเราเข้าไปพักในโรงเตี้ยมแห่งนี้กันก่อนเถอะ พวกเรายังต้องใช้เวลาตั้งหลักและคิดหาที่อยู่เป็นหลักแหล่งให้ตัวเอง ในระหว่างที่กำลังคิดว่าจะเอายังไงกันดี ก็อาศัยพักที่โรงเตี้ยมแห่งนี้แล้วจะได้สั่งอาหารกินกันด้วยไง"

เมื่อตกลงกันได้แล้วสองสาวก็เดินเข้ามาในโรงเตี้ยม         และที่โรงเตี้ยมนี้ก็มีเฟยหลงเฟยหนาน     นั่งสั่งอาหารอยู่ก่อนแล้ว และทันทีที่ชายหนุ่มทั้งสองได้เห็นหญิงสาวทั้งสองนาง       ก็ต้องตะลึงงันไปเมื่อหญิงสาวสองนางที่เดินเข้ามาใหม่ต่างก็เป็นหญิงที่งดงามที่สุดเท่าที่พวกเขาเคยเห็นมา      ทั้งที่พวกเขาอยู่ในวังก็ต้องได้พบสาวงามมากมาย   โดยเฉพาะเฟยหลงที่เหล่านางสนมของเขาล้วนได้ชื่อว่าเป็นหญิงงามทั้งสิ้น                  แต่ก็ยังไม่มีสนมนางใดงดงามเทียบเท่าหญิงสาวตรงหน้า          ใบหน้าหวานละมุนดวงตาคมโตฉายความมั่นใจริมฝีปากสีชมพูเป็นธรรมชาติเป็นความงามที่ไร้การแต่งหน้าประทินโฉมใดๆ              แต่กระนั้นก็ยังงดงามราวนางสวรรค์รูปร่างอรชรอ้อนแอ้นน่าทะนุถนอม   จนแม้แต่เฟยหลงที่ได้ชื่อว่าเป็นฮ่องเต้ผู้แสนโหดเหี้ยมเย็นชาไร้หัวใจ             เผยรอยยิ้มออกมาอย่างที่ไม่เคยมอบให้นางสนมคนใดของเขามาก่อน

เช่นเดียวกับอ๋องเฟยหนานที่     ตาเป็นประกายจับจ้องกับหญิงสาวที่มีใบหน้าสวยคมคาย    ท่าทางการเดินคล่องแคล้ว บุคลิกของนางดูคล้ายกับชายชาตรี ในขณะที่ทั้งสองหนุ่มตกตะลึงกันอยู่นั้น  แต่ทางด้านสองสาวกลับไม่ได้สนใจ ที่จะสังเกตุมองมายังสองชายหนุ่มแต่อย่างใด    สองสาวเลือกนั่งโต๊ะข้างๆถัดไปทางขวามือของที่ชายหนุ่มทั้งสองนั่งอยู่    โดยเลือกนั่งหันหน้าออกมาทางปากประตู ทั้งสองเรียกเสี่ยวเอ้อมาสั่งอาหารด้วยกันสองที่และก็เริ่มต้นสนทนากัน แม้จะเป็นการสนทนาที่ค่อนข้างเบาแต่เนื่องจาก    สองหนุ่มโต๊ะข้างๆล้วนเป็นผู้ฝึกยุทธจึงทำให้สามารถได้ยิน    บทสนทนาของสองสาวโดยที่พวกเธอไม่รู้ตัว

"เพ่ยอิงเธอซื้อหนังสืออะไรมาอ่านเหรอ"    

"อ๋อ... เป็นหนังสือเกี่ยวกับกฏหมายของที่นี่น่ะ   ฉันกับเธอเป็นคนมาจากโลกมิติอื่นที่แตกต่างจากที่นี่  ในฐานะที่พวกเราถูกท่านเทพส่งให้มาอยู่ที่โลกแห่งนี้ ฉันก็อยากจะศึกษากฏหมายของทางนี้  จะได้ไม่เผลอไปทำผิดอะไรเข้าน่ะ ในเมื่อพวกเราต้องมาอยู่ที่นี่เริ่มต้นชีวิตใหม่กันแล้ว        ในฐานะที่ฉันเคยเป็นตำรวจที่เคยทำหน้าที่เป็นผู้รักษากฏหมายมาก่อน     แม้จะมาอยู่ในโลกที่ต่างจากเดิมแต่ก็ไม่อยากจะทำสิ่งใดผิดกฏของที่นี่    เพราะบ้านเมืองแต่ละที่ล้วนแต่มีกฏระเบียบด้วยกันทั้งนั้น   และมันก็เป็นเรื่องที่จำเป็นต้องรู้เอาไว้นอกจากจะทำให้เราไม่หลงกระทำความผิดโดยไม่รู้   และยังเป็นการป้องกันการถูกเอารัดเอาเปรียบ แล้วของเธอล่ะ ซื้อหนังสืออะไรมาอ่านเหรอ ถ้าให้ฉันเดานี่คงไม่พ้นหนังสือเกี่ยวกับการรบของทหารล่ะมั้ง"

"มันก็แน่อยู่แล้วสิ  อดีตทหารหญิงยศพันตรีอย่างฉันจะมีอะไรให้สนใจไปกว่าเรื่องทางการทหารกันล่ะ  ฉันอยากจะรู้ว่าทหารในยุคสมัยนี้เขามีวิธีฝึกการสู้รบกันยังไง แตกต่างจากการฝึกทหารของโลกที่พวกเราจากมากันยังไง ซึ่งเท่าที่อ่านดูแล้วรู้สึกว่าของที่นี่   จะเน้นเรื่องยุทธวิธีในการรบโดยการวางแผนที่สลับซับซ้อนกว่าในยุคของพวกเรา  อาจจะเพราะว่าในสมัยนี้ยังไม่มีอาวุธที่ทันสมัย อานุภาพร้ายแรงมาใช้เหมือนยุคของพวกเรา   จึงทำให้จำเป็นต้องวางแผนการกันให้แน่นอนลัดกุมกว่าเดิม เพราะของที่นี่จะรบโดยการใช้ดาบ   หอกสู้กันบนหลังม้าถ้าพลาดพลั้งก็อาจหมายถึงชีวิต       แต่ของฉันใช้ปืนระเบิดและอาวุธสงครามที่สามารถโจมตีได้จากระยะไกลแต่ประสิทธิภาพในการทำลายล้างจะร้ายแรงกว่ามาก จึงไม่ต้องวางแผนอะไรยุ่งยากเหมือนการรบของทหารที่นี่"

"หืม...พวกนางเป็นหญิงสาวที่มาจากโลกอื่นอย่างนั้นหรือ น่าสนใจจริงๆ"

"พะยะค่ะนอกจากพวกนางจะมีที่มาที่ไม่ธรรมดาแล้ว         จากที่ฟังพวกนางสนทนากันแล้ว         รู้สึกว่าพวกนางจะมีหน้าที่การงานที่รับผิดชอบเยี่ยงชายชาตรีอีกด้วยนะพะยะค่ะ เจ้าพี่"

สองหนุ่มต่างยิ้มพอใจที่แอบได้ยินบทสนทนาที่ทำให้รู้ความลับ ที่มาของสองสาวงามที่พวกตนให้ความสนใจ โดยที่ทั้งสองสาวไม่ได้รู้ตัวเลยว่าการสนทนากันด้วยน้ำเสียงเบาให้ได้ยินกันแค่สองคน   จะทำให้มีบุคคลอื่นแอบล่วงรู้เรื่องราวของพวกเธอ