กุหลาบเพชร

สองร่างพัวพันเกี่ยวกระหวัดอยู่บนแท่นบรรทม   มอบบทรักเร่าร้อนต่อกันอย่างไม่ยอมแพ้กัน เพ่ยอิงนอนบิดไปบิดมาอยู่บนแท่นบรรทม และตอบโต้เฟยหลงกลับไปอย่างเสมอกัน         ไฟเสน่หาแผดเผาให้ทั้งสองร่างรุ่มร้อน ร่างหนากระแทกกระทั้นขยับกายครั้งแล้วครั้งเล่าอย่างไม่รู้เบื่อ   โดยที่ร่างบางก็เต็มใจยอมรับทุกบทรักเร่าร้อนที่ชายคนรักมอบให้โดยไม่ขัดขืน  หลายต่อหลายรอบกว่าที่เกมรักจะสิ้นสุดลง       สองร่างหอบสะท้านทรุดตัวลงแนบชิดกันโดยที่ ฮ่องเต้หนุ่มยังคงไม่ถอนแก่นกายออกจากภายในตัวของหญิงสาว    ทอดมองใบหน้าของคนใต้ร่างอย่างรักใคร่

ตั้งแต่ที่หญิงสาวตรงหน้ายอมมอบกายให้เขา เขาก็ได้ค้นพบว่านางเป็นคนที่มีความเชื่อมั่นและเด็ดขาดต่อการตัดสินใจของตัวเอง อย่างถึงที่สุดทั้งเรื่องงานและเรื่องบนเตียง        ในยามที่ยังไม่แน่ใจต่อความรู้สึกและคิดว่ายังไม่พร้อมหญิงสาวปฏิเสธเขาอย่างจริงจัง จนเขายอมตามใจนางและรอนางอย่างใจเย็น ทั้งที่ในยามที่ต้องนอนร่วมเตียงกับนางทุกๆคืนนั้นสุดแสนจะทรมานจากความต้องการของตนเอง   แต่พอหลังจากนางได้ตัดสินใจยอมมอบกายเพื่อช่วยเขาจากฤิทธิ์ยาปลุกกำหนัดแล้ว   นางกลับไม่เคยคิดขัดขืนและยอมตามใจเขาในทุกครั้ง  ซ้ำยังตอบรับเขาอย่างเร้าร้อนด้วยเกมรักอันเร้าใจอย่างที่เขาเปี่ยมสุขจนไม่ว่าจะเข้าในตัวนาง  และผ่านการร่วมรักกับนางกี่ครั้งก็ไม่เคยเบื่อและก็ไม่อาจจบได้ภายในครั้งเดียว       นางสามารถปรนเปรอให้เขาได้อย่างสุขล้นจนทำให้เขาตื่นเต้นทุกครั้ง  กับเกมสวาทของนางที่ช่างทำให้เขาหลงใหลมัวเมาราวกับสิ่งเสพติด   เมื่อนางแน่ใจแล้วว่าจะยอมมอบกายให้เขานางก็มอบความสุขให้เขาสมกับการรอคอยจนน่ายินดี

"ข้ารู้สึกรำคาญและชิงชังพวกเหล่าขุนนาง   และบรรดานางสนมของข้ายิ่งนัก คิดว่าข้าไม่รู้หรือว่าพักหลังมานี่   พวกนั้นคิดกำจัดเจ้าออกไป นี่พวกมันคงรู้ว่าไม่สามารถโจมตีเจ้าในเรื่องงานได้       จึงพยายามสร้างข่าวลือและวางแผนก่อกวนให้เจ้าเสื่อมเสีย     หึ อยู่ดีๆบรรดานางสนมน่ารังเกียจของข้าก็มาสนิทสนมกับเจ้าคงเพราะอยากจะหวังให้ข้าหึงพวกนาง       และให้ข้าหวาดระแวงในตัวเจ้า           ในขณะที่เจ้าพวกขุนนางบิดาของพวกนางก็ร่วมมือกันกดดันขยันมายุยงเพื่อหวังกดดันข้า     หนอยเวลาที่หญิงชายจะคบชู้กัน ต่อให้ฝ่ายชายมีใจไม่ห่วงศีลธรรม           แต่ถ้าฝ่ายหญิงไม่ยินยอม สงวนตัวไว้ตัวและตระหนักว่าตัวเองมีสามีอยู่ก่อนแล้ว และปฏิเสธ การคบชู้จะเกิดขึ้นได้อย่างไร น่าขันสิ้นดีที่มาฟ้องว่าเจ้ากับนางสนมของข้าสนิทกันจนเกินงาม     ต่อให้เจ้าเป็นบุรุษแท้จริงก็โทษแต่เพียงเจ้าไม่ได้    ในเมื่อเหล่านางสนมของข้าเต็มใจสนิทกับเจ้าเอง     ก็ถ้าพวกนางกลัวเสื่อมเสียชื่อเสียงและเกรงคำครหา ก็ต้องถือตัวและสั่งห้ามไม่ให้เจ้าสนิทสนมกับพวกนางสิ      พวกมันคงคิดว่าข้าโง่ที่แยกแยะไม่เป็นกระมัง"

"อย่าทรงเป็นกังวลเลยเพคะ       หม่อมฉันไม่ได้หวาดกลัวต่อเกมของอีกฝ่ายแต่อย่างใด           ตั้งแต่หม่อมฉันเข้ามาในวังในฐานะบุรุษก็ได้เผื่อใจไว้แล้วว่าจะมีปัญหาใดมาเป็นบททดสอบบ้าง      ในเมื่อตัดสินใจแล้วก็พร้อมยอมรับกับทุกๆปัญหาที่ต้องเผชิญอยู่แล้ว         ในโลกที่หม่อมฉันจากมามีพวกผู้ร้ายผู้ต้องสงสัย  ที่มีทั้งอิทธิพลเล่ห์กลแพรวพราวร้ายลึกยิ่งกว่านี้เสียด้วยซ้ำเพคะ สิ่งที่พวกขุนนางและบรรดาสนมของพระองค์แสดงออกมานั้น อ่านง่ายกว่ามาก และหม่อมฉันก็คิดว่า ในเมื่อแผนการยุยุงให้ฝ่าบาทหวาดระแวงในตัวหม่อมฉันไม่เป็นผล แผนต่อไปคงไม่พ้นการวางแผนให้ร้าย       เพื่อให้การยุยงต่อหน้าพระพักตร์มันน่าเชื่อถือขึ้น                 และหม่อมฉันก็พอจะเดาได้ว่าอีกฝ่ายจะทำประการใด        ฝ่าบาทไม่จำเป็นต้องห่วงเรื่องของหม่อมฉันหรอกเพคะ สิ่งที่พระองค์ควรใส่ใจคืองานบริหารบ้านเมืองที่เป็นประโยชน์มากกว่า      เรื่องนี้หม่อมฉันรับมือได้เพคะ             หม่อมฉันไม่เคยยอมให้ใครกระทำกับหม่อมฉันอยู่ฝ่ายเดียวโดยไม่คิดตอบโต้กลับหรอกเพคะ และหม่อมฉันก็ไม่ใช่พระโพธิสัตย์มาจากไหน   ทั้งไม่ใช่คนที่จะใจดีกับศัตรูด้วย ในเมื่อคนพวกนั้นกล้าประกาศตัวเป็นศัตรูกับหม่อมฉัน ก็ต้องเตรียมใจกับสิ่งที่จะตามมาไว้ด้วย"

"ข้าเชื่อเจ้า และเพราะเจ้าเป็นเช่นนี้ ข้าจึงได้รักได้หลงเจ้าอยู่นี่กระไร"

กล่าวจบชายหนุ่มก็เริ่มขยับกายเหนือร่างของหญิงสาว    เพื่อดำเนินเกมรักต่อกันอีกครา จนไม่นานเสียงครางอย่างเปี่ยมสุขก็ดังไปทั่วห้องบรรทม