กุหลาบเพชร

เพ่ยอิงกำลังอยู่ที่ลานฝึกฝีมือ เป็นลานที่มีเป้าสำหรับซ้อมยิงธนู   มีดาบหลายขนาดและหลายด้าม  ทวนอีกมากมาย      เป็นสถานที่ที่มีไว้สำหรับเฟยหลงและเฟยหนานซ้อมฝีมือ       ที่มักจะใช้สถานที่นี้ในการฝึกทักษะการใช้อาวุธต่างๆเพื่อให้มีความพร้อมสำหรับในยามศึกสงคราม   ในขณะนี้เพ่ยอิงกำลังฝึกการยิงธนูอยู่เพียงลำพัง เธอเป็นอดีตตำรวจสากลมาก่อน       เรื่องความแม่นในการยิงปืนและการขว้างมีดสั้นนั้นหายห่วง    แต่ในเมื่อมาอยู่ในยุคโบราณที่ต้องมีการใช้อาวุธโบราณเธอจึงหวังอยากฝึกหัดการใช้อาวุธโบราณดูบ้าง    และเธอก็เลือกการยิงธนู          เพราะเนื่องจากเธอมีทักษะด้านความแม่นอยู่เป็นทุนเดิมอยู่แล้ว                เพียงแค่รู้หลักการยิงธนูนิดหน่อยก็ทำให้เธอใช้มันคล่องแคล่ว       เพราะอาวุธประเภทอื่นของโบราณนั้นมีน้ำหนักมากจนทำให้เธอจับไม่ถนัดจึงยากต่อการใช้ต่อสู้จริง     ส่วนธนูนั้นไม่ยากจนเกินไป  ในขณะที่เพ่ยอิงกำลังฝึกธนูอยู่นั้นทางด้านหลัง       พระสนมหยางหลันฮวาก็กระซิบบางอย่างต่อนางกำนัลคนสนิท จนอีกฝ่ายรับคำและถอยหลังออกไป "แปะๆๆๆ ยอดเยี่ยมจริงๆได้ยินว่าที่ปรึกษาหลี่มีความเก่งกาจทั้งบู้บุ๋น วันนี้ได้เห็นกับตานับว่าไม่ผิดเลยแม้แต่น้อย"

เพ่ยอิงเมื่อได้ยินเสียงปรบมือและเอ่ยทักจึงหันมาพบหยางหลันฮวา    หนึ่งในนางสนมของเฟยหลง     เธอรับรู้ได้ดีว่าหมู่นี้เหล่านางสนมหลายต่่อหลายคนชอบทำทีมาตีสนิท      ส่งสายตายั่วยวนรอยยิ้มหวานหยดมาให้        เธอเคยเป็นอดีตร้อยตำรวจเอกมาก่อน ผ่านการจับสังเกตุและสอบสวนผู้ต้องหามานับไม่ถ้วน              เธอจึงดูออกว่าภายใต้รอยยิ้มหวานที่ดูเหมือนจะหว่านเสน่ห์ ทำทีเป็นสนใจเธอของเหล่านางสนมนั้น      แฝงไปด้วยการแสดงที่มุ่งร้ายต่อเธอโดยตรง           เพราะเธอในตอนนี้ มีสถานะเป็นบุรุษการที่เหล่านางสนมมาตีสนิทใกล้ชิดกับเธอย่อมต้องเกิดข้อครหาไปในทางไม่ดีต่อเธอแน่   แต่ถึงจะรู้เท่าทันอีกฝ่ายดีอยู่แล้ว                 เธอก็แสร้งทำเป็นไม่รู้เพื่อไม่ต้องการแหวกหญ้าให้งูตื่น

"พระสนมทรงชมเกินไปแล้ว กระหม่อมไม่กล้ารับหรอกพะยะค่ะ"

"เอาน่ะ อย่าถ่อมตัวนักเลยข้าเห็นอย่างไรก็พูดอย่างนั้น วันนี้ข้าเหงาๆนะหมู่นี้ฝ่าบาทไม่ทรงแวะเวียนเสด็จมาหาข้าเลย     ข้าอยากให้เจ้าช่วยสอนข้ายิงธนูหน่อยได้หรือไม่     ไม่ต้องให้เก่งอะไรหรอกข้าแค่อยากทำอะไรสนุกดูบ้างน่ะช่วยข้าหน่อยนะ"       เพ่ยอิงตอบรับการสอนด้วยสีหน้าราบเรียบ "พะยะค่ะ"

ในขณะที่อีกด้านหนึ่งเหล่าขุนนาง        กำลังกราบทูลเรื่องของที่ปรึกษาส่วนพระองค์หลี่หยางซิ่ว   เพื่อหวังยุยงให้เฟยหลงเกิดความระแวงต่อที่ปรึกษาคนโปรด  "ทูลฝ่าบาทหมู่นี้ได้ยินพวกนางข้าหลวงนางกำนัลและผู้คนในวังลือกันหนาหูว่าที่ปรึกษาส่วนพระองค์ หลี่หยางซิ่ว         มักทำตัวสนิทสนมกับเหล่าพระสนมจนเกินงาม    พวกข้ากระหม่อมเกรงว่าจะเป็นที่เสื่อมเสียแก่ราชสำนักฝ่ายในได้              เพราะที่ปรึกษาหลี่เป็นบุรุษมิบังควรสนิทชิดเชื้อกับเหล่าพระสนม       พวกกระหม่อมจึงหวังมากราบทูลให้ทรงทราบไว้ เพื่อกันไม่ให้มีเรื่องเสื่อมเสียขึ้นอีกพะยะค่ะ"       ในขณะนั้นเองนางกำนัลคนสนิทของสนมหยางหลันฮวาก็เข้ามาในท้องพระโรง      "หม่อมฉันเสี่ยวชิง คนของพระสนมหยางขอเข้าเฝ้ากราบทูลเพคะ     หม่อมฉันรู้สึกเป็นห่วงชื่อเสียงของพระสนมหยางเกรงเป็นที่ครหา เมื่อครู่หม่อมฉันเห็นที่ปรึกษาหลี่    สอนพระสนมยิงธนูอย่างสนิทสนมจนเกินงามหม่อมฉันจึงรีบมากราบทูลเพราะเกรงจะไม่งามเพคะ ทรงพิจารณาด้วยเพคะฝ่าบาท"

"หึๆๆ อ้อที่พวกเจ้าอุตส่าเรียกให้ข้ามาประชุมหารือกับพวกเจ้าอยู่นี่ ไม่ใช่่เื่รื่องเกี่ยวกับปัญหาบ้านเมือง แต่เป็นเรื่องในวังหลังพวกนี้น่ะหรือ ข้ามีคิวต้องตรวจฏีฎากองเป็นพะเนินไร้สาระสิ้นดี         พวกเจ้าพูดอย่างกับว่ามันเป็นความผิดของที่ปรึกษาของข้าที่สนิทสนมกับบรรดานางสนมของข้าอย่างนั้นหรือ    ทั้งที่เรื่องแบบนี้ตบมือข้างเดียวมันไม่ดัง            ถ้าบรรดานางสนมของข้าไว้ตัวและรับรู้ว่าตัวเองอยู่ในสถานะสนมของข้า           แล้วยังไม่รู้จักสถานะตัวเอง        ไปคลุกคลีกับชายอื่นที่ไม่ใช่ข้า               มันควรจะโทษว่าเป็นความผิดของฝ่่ายชายว่าผิดอยู่ฝ่ายเดียวหรือไร        คนมันจะสนิทสนมกันได้มันไม่ได้เกิดขึ้นอยู่ฝ่ายเดียวสักหน่อย          ก็ถ้าสนมของข้ากลัวคำครหาจะไปสนิทกับที่ปรึกษาของข้าทำไมกันล่ะในเมื่อสถานะก็สูงกว่า  จะด่าทอ     สั่งห้ามเข้าใกล้หรือสั่งลงโทษก็ได้นี่                      แล้วเจ้าบอกว่าที่ปรึกษาส่วนตัวของข้ากำลังสอนหลันฮวายิงธนูอย่างนั้นหรืือ    น่าแปลกเสียจริงนะหยางซิ่วฝึกยิงธนู อยู่ที่ลานฝึกแต่สนมของข้า                  กลับเดินเข้าไปชมการฝึกได้อย่างไร ทั้งที่สถานที่นั้น               มันเป็นที่สำหรับให้พวกบุรุษไว้ฝึกฝึมือในการต่อสู้            แล้วทำไมหลันฮวาที่เป็นสตรี               จึงสนใจไปที่ลานฝึกของบุรุษได้เล่า     มันไม่ใช่อุทยานที่มีดอกไม้สวยงามให้ชม       ลานแห่งนั้นมีแต่ดาบ ทวน ธนูที่เป็นอาวุธสงคราม       และก็เป็นสถานที่สำหรับบุรุษ  มีเหตุผลอะไรให้สนมของข้าเดินไปที่นั่นได้ล่ะข้าว่าแทนที่พวกเจ้าจะเอาเวลามาฟ้องข้าด้วยเรื่องไม่เป็นเรื่อง   ทำไมพวกเจ้าเหล่าขุนนางที่เป็นบิดาของสนมของข้า          ไม่ตักเตือนบุตรสาวของตนให้รู้จักไว้ตัวบ้างล่ะ"

สิ้นคำถามนางกำนัลคนสนิทและบรรดาขุนนาง       ถึงกับพูดไม่ออกเมื่อสิ่งที่เฟยหลงกล่าวมาเป็นเหตุผลที่แย้งไม่ได้     จึงจำเป็นต้องล่าถอยเพื่อวางแผนกันใหม่เพราะเกรงว่าฝ่ายที่เสียหาย     จะเป็นเหล่าสนมที่เป็นบุตรีของพวกตนเสียมากกว่า