กุหลาบเพชร

เพ่ยอิงและปานตะวันนั่งปรึกษากันอย่างเปิดอกต่อหน้าเฟยหลงและเฟยหนานเพราะต้องการให้ทราบ       ถึงสิ่งที่พวกเธอตกลงกันอย่างตรงไปตรงมาเพราะในเมื่อชายหนุ่มทั้งสองคนต่างรู้เรื่องของพวกเธอกันแล้ว ก็ไม่จำเป็นต้องปิดบังอะไรอีกต่อไปด้วยเหตุนี้เพ่ยอิงจึงเลือกที่จะให้พวกเขาร่วมรับรู้ถึงการตัดสินใจของเธอไปพร้อมๆกันด้วย     "ฉันมีเรื่องอยากปรึกษาเธอหน่อยน่ะยัยวันตั้งแต่พวกเราต้องมาอยู่ที่นี่อย่างกระทันหันโดยที่ไม่ทันตั้งตัว ฉันก็รู้สึกสับสนเพราะอยู่ๆก็ต้องมาอยู่ในสถานที่แปลกใหม่    สภาพแวดล้อมสังคม และความเชื่อที่แตกต่างจนไม่รู้ว่าตัวเองจะเริ่มต้นจากไหนดี       จะทำมาหากินอะไร หาบ้านที่ไหนอยู่และจะต้องปรับตััวกับที่นี่ยังไง     แต่เหตุการณ์ในโรงเตี้ยมทำให้ฉันรู้ตัวว่า ไม่ว่าโชคชะตาจะกำหนดให้ฉันต้องมาอยู่ที่นี่เพราะอะไร แต่ไม่ว่ายังไงฉันก็ยังเป็นฉัน ยังคงมีจิตวิญญาณของร้อยตำรวจเอกหญิงหลี่เพ่ยอิง อยู่อย่างเต็มเปี่ยมฉันจึงคิดว่าไม่ว่ายังไงฉันก็อยากจะใช้สติปัญญาความสามารถ ที่เคยใช้เมื่อตอนอยู่ที่โลกเดิม แล้วนำมาปรับให้เข้ากับสภาพแวดล้อมของคนที่นี่"

"แล้วเธอล่ะยัยวัน เธอยังอยากเป็นทหารอยู่หรือเปล่า"  ปานตะวันสบตาเพื่่อนสาวอย่างแน่วแน่ตอบด้วยน้ำเสียงมั่นคงหนักแน่น "ครอบครัวของฉันมีปู่กับพ่อที่เป็นทหารนะ     และคงเป็นเพราะแบบนั้นล่ะมั้งทำให้ฉันมีสายเลือดของการเป็นทหารอย่างเต็มเปี่ยม    และตอนนี้ถึงมาอยู่ที่นี่ฉันก็นึกภาพให้ตัวเองไปทำอย่างอื่นไม่ได้อยู่ดีนั่นแหละ   ฉันไม่รู้หรอกนะว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่แต่ถ้ามันจะทำให้ฉันไม่ต้องไปฝืนทำอะไร          ที่มันไม่ใช่ตัวฉันล่ะก็เธอก็ลองพูดมาก่อนเถอะเพราะมันอาจเป็นแนวทางต่อการตัดสินใจของฉันด้วยเหมือนกัน"

เพ่ยอิงพยักหน้าแล้วจึงหันมากล่าวกับเฟยหลงอย่างจริงจัง "ก่อนอื่นหม่อมฉันคงต้องขอปฏิเสธการรับตำแหน่งฮองเฮาของฝ่าบาทเพคะ"  เฟยหลงนิ่งงันไป ก่อนที่จะซักถามเหตุผลของหญิงสาวอย่างรู้สึกใจหายยิ่ง  เขาไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อน   แต่ไหนแต่ไรมาเขาไม่เคยสนใจใยดีหญิงงามคนใดที่เป็นนางสนมของเขาเลยสักคน     และไม่ว่าพวกนางจะพยายามเอาอกเอาใจหรือบีบน้ำตาเรียกร้องความสนใจ       เขาก็ไม่รู้สึกสงสารและเห็นใจใดๆเขายังคิดว่าตัวเองคงจะไร้หัวใจดังเช่นที่คนอื่นโจษจัน แต่มาในวันนี้สตรีตรงหน้าในอ้อมกอดกับมีอิทธิพลต่อเขาไม่ว่าจะเป็นความงามราวนางสวรรค์  สติปัญญาความสามารถที่โดดเด่นเหนือสตรีใดในแผ่นดิน และที่มาอันแปลกประหลาด   และเพียงแค่นางไม่พอใจหรือปฏิเสธเขา   มันก็ทำให้เขาปวดใจอย่างที่ตัวเองไม่เคยนึกมาก่อน "ทำไมล่ะ เจ้าไม่อยากเป็นฮองเฮาของข้าหรือ เจ้าเป็นหญิงสาวที่มาจากโลกอื่นนะ หากเจ้าเป็นฮองเฮาของข้าเจ้าจะอยู่อย่างสุขสบาย      ข้าสามารถมอบอำนาจและเกียรติยศให้กับเจ้าได้นะ"

"ฝ่าบาทเพคะ       หม่อมฉันซาบซึ้งในพระเมตตาของฝ่าบาทที่มีต่อหม่อมฉันมากนะเพคะ   แต่หม่อมฉันมีเหตุผลที่ต้องปฏิเสธ ข้อแรกหม่อมฉันกับฝ่าบาทพึ่งจะได้พบกันและหม่อมฉันในตอนนี้     ก็ยังไม่ได้มีจิตรักใคร่ฝ่าบาทในแบบผู้หญิงที่รักผู้ชายคนหนึ่งนะเพคะ  ในเมื่อยังไม่ได้รักหม่อมฉันจึงยังไม่พร้อมที่จะถวายตัวเป็นฮองเฮาของพระองค์   และเหตุผลอีกประการที่สำคัญหม่อมฉันเป็นหญิงที่มาจากโลกอื่นที่ไม่เคยมี   ประวัติที่ไปที่มาที่ชัดเจนใดๆ อย่าว่าแต่เป็นฮองเฮาเลยเพคะแม้แต่ตำแหน่งสนมหม่อมฉันก็ไม่คู่ควร  ฝ่าบาททรงเป็นกษัตริย์จะตัดสินพระทัยเรื่องใดต้องคิดให้รอบคอบด้วย   หากพระองค์แต่งตั้งหม่อมฉัันเป็นฮองเฮาทั้งที่เป็นหญิงมีที่มาไม่ชัดเจน ไม่เคยทำคุณใดๆแก่บ้านเมืองมาก่อน  ในขณะที่สนมคนอื่นๆของฝ่าบาทที่ต่างก็เป็นบุตรีเจ้าขุนมูลนาย เป็นลูกสาวขุนนางที่รับใช้ฝ่าบาทมาเนิ่นนาน     แต่พระองค์กลับเลือกแต่งตั้งหม่อมฉันจะต้องเกิดการคัดค้านของเหล่าขุนนางในราชสำนักแน่นอนเพคะ"

"หม่อมฉันขอเวลาสามเดือน   ในการศึกษาหาความรู้เกี่ยวกับวิชาการต่างๆในแบบที่ขุนนางในราชสำนักของฝ่าบาททุกคนจะต้องรู้  และหม่อมฉันจะเข้าวังมาเพื่อถวายงานรับใช้ฝ่าบาทในฐานะ   ของบุรุษคนหนึ่งในตำแหน่งที่ปรึกษาของฝ่าบาท       ที่ต้องขอเวลาสามเดือนเพราะหม่อมฉันเพิ่งมาที่นี่ยังไม่ได้มีโอกาสได้ศึกษาวิชาความรู้ในราชสำนักในแขนงต่างๆ   จึงจำเป็นต้องขอเวลาในการศึกษา      และที่ต้องรับใช้ในฐานะของบุรุษเพราะไม่อยากให้ความเป็นสตรีของหม่อมฉันต้องถูกกีดกัน    จากสังคมที่ยังไม่ยอมรับความสามารถของสตรีจึงอยากจะถวายงานช่วยเหลือพระองค์       แสดงความรู้ความสามารถให้เห็นเป็นรูปธรรมในฐานะบุรุษเสียก่อน"      

และหากหม่อมฉันทำให้ขุนนาง     ในราชสำนักยอมรับหม่อมฉันได้ก็จะทำให้หม่อมฉันมีผลงานและมีตัวตนที่สร้างคุณประโยชน์ต่อบ้านเมือง     ต่อไปหากหม่อมฉันกับฝ่าบาทมีวาสนาต่อกันจริง    และหากหม่อมฉันรักฝ่าบาทในแบบของสตรีรักบุรุษคนหนึ่งแล้วล่ะก็       ถ้าหม่อมฉันถวายตัวและฝ่าบาทแต่งตั้งหม่อมฉันเป็นฮองเฮา  ผลงานที่หม่อมฉันได้ช่วยเหลืองานแก่ฝ่าบาทจะทำให้ขุนนางไม่มีข้ออ้้างใดมาโจมตีหม่อมฉันและฝ่าบาทได้ ที่หม่อมฉันเลือกแบบนี้เพราะแม้ว่าในตอนนี้หม่อมฉันจะยังไม่ได้รักฝ่าบาท แต่มีเทพองค์หนึ่งที่ชักนำให้หม่อมฉันกับสหายมาที่นี่โดยบอกว่า หม่อมฉันกับสหายต่างมีชะตาที่สวรรค์ลิขิตให้มาเป็นคู่กับมหาบุรุษผู้ยิ่งใหญ่ของแผ่นดินนี้      แม้ในตอนนี้หัวใจของหม่อมฉันอาจยังไม่ได้เป็นของฝ่าบาทแต่หากหม่อมฉัน    ได้มีโอกาสได้ถวายงานช่วยเหลือใกล้ชิดและได้รู้จักตัวตนของฝ่าบาทมากขึ้น     และเรามีวาสนาต่อกันจริง           ไม่ว่ายังไงหม่อมฉันก็ไม่มีทางหนีชะตานี้พ้น หากหม่อมฉันมีความรักฉันชายหญิงต่อฝ่าบาทเมื่อใด และได้ทำคุณประโยชน์ให้แผ่นดินให้ผู้คนได้ประจักษ์แล้วล่ะก็  หม่อมฉันจึงจะยอมรับตำแหน่งฮองเฮาของพระองค์เพคะในตอนนี้     หม่อมฉันหวังแค่มีโอกาสได้ใช้สติปัญญาความสามารถของตนเองช่วยเหลืองานฝ่าบาทไปก่อน       ส่วนเรื่องหัวใจก็คงแล้วแต่โชคชะตาลิขิตก็แล้วกันนะเพคะ"