กุหลาบเพชร

เฟยหลงเผยรอยยิ้มกว้างเพราะแม้นางจะบอกว่ายังไม่ได้มีใจรักต่อเขา    แต่ก็ดีใจที่ได้รู้ว่าเทพได้ลิขิตส่งให้นางมาที่โลกนี้เพื่อมาเป็นคู่กับเขา    เขาเชื่อว่าเป็นเช่นนั้นอย่างไม่นึกสงสัยแม้แต่น้อย    เพราะมันสามารถอธิบายได้ทุกเรื่องแปลกที่เกิดขึ้นได้เป็นอย่างดี  ทั้งเรื่องที่พวกนางที่อยู่อีกโลกหนึ่งเหตุใดถึงมาที่นี่ได้ รวมถึงความรู้สึกของเขาที่ไม่เคยเชื่อถือในเรื่องความรักของสตรีมาก่อน และไม่เคยหวั่นไหวหรือเห็นความสำคัญของสตรีนางใด แม้แต่บรรดานางสนมของเขาที่มี อยู่มากมายล้วนแล้วแต่ได้ชื่อว่าเป็นหญิงงาม       แต่เขาก็ไม่เคยลุ่มหลงน่ามืดตามัวกับความงามของพวกนางเลยแม้แต่น้อย    จนหัวใจด้านชามาเนิ่นนานแต่กลับ  หวั่นไหวต่อความงามของสตรีต่างโลกนางนี้ตั้งแต่แรกพบ และยิ่งได้รับรู้ถึงสติปัญญาความสามารถของนาง  เขาก็เชื่อว่าสวรรค์ส่งนางมาให้เขาอย่างแน่นอน

แม้ว่าในตอนนี้หัวใจของนางยังไม่ได้เป็นของเขา  แต่นางก็ไม่ได้ปิดกั้นและยัง   พยายามให้โอกาสแก่หัวใจของนางเองโดยไม่ได้บอกปัดอย่างไร้เยื่อใย ซึ่งนั่นทำให้เขายิ้มออกทันที     เพราะเขามั่นใจว่าเขาจะทำให้นางรักเขาได้ก็ในเมื่อชะตาลิขิตไว้แล้วเขายังจะต้องกลัวอะไรอีก         เฟยหลงกระชับอ้อมกอดให้แน่นยิ่งขึ้นและกล่าวตอบรับคำขอของนางอย่างยินดียิ่ง  

"ได้สิ! ยิ่งได้รับรู้ความคิดที่หาสตรีในแผ่นดินนี้ยากจะเสมอเหมือน  ข้ายิ่งรู้สึกว่าเจ้าคือแก้วล้ำค่า        ที่ข้าจะต้องหาทางใขว่คว้าไม่ปล่อยให้หลุดมือไปแน่    เจ้ารู้หรือไม่เหตุใดทั้งที่ข้ามีเหล่านางสนมอยู่มากมาย  แต่ข้าก็ยังไม่แต่งตั้งให้ใครเป็นฮองเฮา ก็เพราะพวกนางมีแค่ความงามแต่จิตใจกลับซ่อนเล่ห์เพทุบาย       วางแผนให้ร้ายกำจัดกันไปมาอิจฉาริษยา  เสแสร้งมารยาและยังวางแผนสะกัดกั้นการตั้งครรภ์เพราะกลัวว่าหากมีใครตั้งครรค์    แล้วจะได้รับความสำคัญจากข้าจนทำให้จนถึงเดี๋ยวนี้ก็ยังไร้ทายาทอยู่     และในเมื่อพวกนางเป็นแบบนี้จึงทำให้ข้าไม่เคยเชื่อถือในความรักของสตรีนางใดมาก่อน          เหล่านางสนมของข้าคิดแต่จะทำทุกอย่างให้้ได้รับความโปรดปรานจากข้า เพื่อการเลื่อนขั้นและหวังตำแหน่งฮองเฮาเท่านั้น  ไม่ได้คิดสิ่งใดที่เป็นคุณประโยชน์กับข้าและ   ราชสำนักเลยแม้แต่น้อย     เทียบกับเจ้าแล้วพวกนางไม่มีค่าอะไรสู้เจ้าได้เลย เพราะความจริงแล้วข้าก็อยากให้ฮองเฮาของข้าช่วยเป็นคู่คิด   ในยามมีปัญหาอยู่เหมือนกัน         แม้ในตอนนี้เจ้ายังไม่ยอมรับตำแหน่งฮองเฮาแต่ข้าจะเก็บตำแหน่งนี้ไว้รอเจ้าจนกว่าเจ้าจะยินยอมพร้อมใจ มอบกายมอบใจให้ข้า ตอนนี้แค่เจ้าไม่รังเกียจข้าและมาอยู่ใกล้ๆข้า ข้าก็พอใจมากแล้ว"

"เป็นพระมหากรุณาเพคะฝ่าบาท     หม่อมฉันจะทุ่มเทใช้ความรู้ความสามารถของหม่อมฉันเพื่อช่วยฝ่าบาท   แก้ไขปัญหาตอบแทนคุณในฐานะที่หม่อมฉันเข้ามาอยู่ในแผ่นดินของพระองค์"        ในขณะนั้นปานตะวันที่ได้ฟังความคิดที่ถูกถ่ายทอดออกมาจากปากของเพื่อนสาว                ก็ตัดสินใจชีวิตตัวเองได้เช่นกัน   "ฉันเห็นด้วยนะเพ่ยอิง ฉันเอางั้นบ้างดีกว่า ในเมื่อเธอคิดจะอาศัยสถานะของบุรุษทำงานรับราชการในราชสำนัก   ฉันก็จะอาศัยสถานะของบุรุษเข้าเป็นทหารในกองทัพของที่นี่ด้วยเหมือนกัน        แต่ของฉันคงไม่ต้องอ่านหนังสืออะไรมากนักหรอก เพราะไม่ว่าจะที่ไหน      เราไม่มีทางจะวางแผนได้ล่วงหน้าจนกว่าจะได้รู้สถานการณ์จริง      เพียงแต่ต้องฝึกความแข็งแกร่งของร่างกายมากกว่าเดิมเป็นหลายเท่าตัว       รวมถึงการใช้อาวุธโบราณเอาไว้ด้วยเพราะเคยแต่รบโดยการใช้อาวุธร้ายแรงมีประสิทธิภาพสูง แต่ที่นี่ต้องสู้กันด้วยแผนการที่สลับซับซ้อนรอบคอบและเป็นในแบบระยะประชิด ฉันก็ต้องขอเวลาสามเดือนเพื่อฝึกสิ่งเหล่านี้ ก่อนจะสมัครเข้าเป็นทหารในฐานะของบุรุษ"

เฟยหนานยิ้มอย่างชื่นชมในความกล้าหาญของหญิงสาว    เพราะหาได้ยากที่จะมีสตรีใดมีจิตใจกล้าแกร่งคิดเป็นทหารเฉกเช่นชายชาตรี เขาเองก็เชื่อว่าฟ้าส่งนางมาเพื่อเคียงคู่เขาอย่างแน่นอน และในเมื่ออยู่ในกองทัพเขาเป็นผู้บังคับบัญชาของนางนี่นา    จะเป็นอะไรไปล่ะถ้าเขาจะอาศัยเรื่องนี้มาเพื่อให้เขาได้นางมาเป็นชายาของเขา โอกาสดีๆแบบนี้เขาไม่มีทางปฏิเสธแน่"