รักหมดใจ นายจอมโหด

 
  2ปีต่อมา
ในที่สุดฉันก็ได้กลับเมืองไทยสักที เรียนจบสักทีตอนนี้ฉันก็ได้กลับมาช่วยงานที่บริษัทแทนคุณพ่อ ส่วนพี่เรย์ก็มาเป็นผู้จัดการแทนคุณลุง อีกไม่นานพี่เรย์กับพี่ซากุระก็จะแต่งงานกันแล้วด้วย แล้วตอนนี้คอนเนอร์ก็อยู่กับ ฉัน ที่บ้าน ตอนแรกคุณพ่อคุณแม่ตกใจมากที่ฉันพาคอนเนอร์มาเพราะคอนเนอร์เป็นผู้หล่อ มาก แถม ดูไม่ออกเลยด้วยซ้ำว่าชอบผู้ชายด้วยกัน เพราะคอนเนอร์ดูเหมือนจะชอบผู้หญิงมาก แต่แปลกตรงที่พ่อกับแม่ชอบจับฉันแยกกับคอนเนอร์ตลอด เวลาฉันนั่งเล่นด้วยกัน นั่งทานข้าว ทานของว่าง ฉันนก็งง แต่ก็ไม่ได้อะไร
  "ตะวันออกไปข้างนอกกับพ่อหน่อยได้ไหม" ฉันที่นั่งคุยกับคอนเนอร์เพลินๆคุณพ่อก็พูดขึ้น คุณพ่อดูไม่ชอบคอนเนอร์สักเท่าไหร่ แต่จะให้ฉันบอกว่าคอนเนอร์ชอบผู้ชายดูจะแปลกๆสำหรับผู้ใหญ่น่ะ
  "ไปไหนค่ะ" ฉันถาม
  "ไปซื้อของ แม่เขาฝากซื้อของที่ห้าง" ว่าก้มองคอนเนอร์ไปด้วย
  "นั้นหนูขอพาคอนเนอร์ไปด้วยน่ะค่ะ ไปด้วยกันน่ะคอนเนอร์จะได้เปลี่ยนบรรยากาศ" ฉันว่า แล้วหันไปถามเพื่อนที่นั่งอยู่ข้างๆ
  "ก็ได้น่ะ"
  "อืม ไปก็ไปสิ"
 
ห้างสรรพสินค้า
  ตอนนี้เราก็เดินเล่นที่ห้าง ฉันช่วยพ่อซ์้อของเสร็จ พ่อบอกว่าจะเดินไปดูของส่วนของคุณพ่อฉันเลยไปเดินเล่นตรงอื่นพอเสร็จแล้วไปเจอกันที่ร้านอาหารญี่ปุ่น ฉันกับคอนเนอร์เลยเดินดูของกันสนุก
  "ถึงเวลาแล้วแหละเดี๋ยวคุณพ่อจะรอ" 
  "อื้อ ไปสิ" คอนเนอร์ว่า
Rrrr
  'ฮัลโหล ตอนนี้พ่ออยุ่ในร้านแล้วน่ะ'
  "โอเคค่ะคุณพ่อ กำลังไปค่ะ"
ติ้ด 
 ว่าแล้ววางสายไป มีแต่สามๆมองคอนเนอร์ฉันนี่หมั่นไส้มาก นี่ถ้ารู้ว่าคอนเนอร์ชอบผู้ชายคงจะกรี๊ดแตกกระจายแน่เลย
  ฉันเดินเข้ามาในร้านพนักงานต้อนรับฉันเลยบอกว่าจองไว้แล้ว ว่าแต่นั่นพ่อมีเพื่อนมาด้วยหรอไม่เห็นบอกกันเลย
  "มาแล้วค่ะ สวัสดีค่ะ..." ฉันถึงกับชะงักเมื่อเจอคนตรงหน้าที่นั่งอยู่ 
  "สวัสดีครับ" คอนเนอร์กล่าวทักทาย
  "พี่เว" ฉันว่าแล้วรีบเดินออกจากร้านทันทีคอนเนอร์ได้แต่ยืนงง แล้วรีบตามฉันมา
  "ตะวันรอพี่ก่อน" เสียงพี่เวตามหลังมาแต่ฉันไม่หยุด แล้วก็ต้อง
พรึบ
  "ตะวันฟังพี่ก่อน"
  "พี่มาทำอะไรทื่นี่" ฉันถามขึ้น ส่วนคอนเนอร์ก็ยืนอยู่ข้างๆ
  "คนนี้หรอตะวัน" คอนเนอร์ถามฉันเลยพยักหน้า แต่ไม่พูดอะไร
  "ตะวันเป็นอะไร หนีพี่ทำไม หรือตะวันมีแฟนแล้ว" พี่เวพูดแล้วหันไปมองคนข้างๆ 
  "คอนเนอร์เป็นเพื่อนตะวันไม่ใช่แฟน คอนเนอร์ไปรอที่ร้านก่อนน่ะเดี๋ยวฉันตามไป" คอนเนอร์พยักหน้าแล้วเดินไป
  "ตะวัน เป็นอะไร" 
  "พี่จะมาหาฉันทำไม ฉันจะลืมพี่อยู่แล้ว พี่มาทำไมอีก พี่ควรจะอยู่กับคนนั้น" ฉันพูดออกไปทั้งน้ำตาดูพี่เวจะตกใจมาก เลยดึงฉันเข้าไปกอด ฉันเลยพยายามดันแผลงอกของคนตัวสูงออก แต่ก็เสียเปล่าเพราะคนตัวสูงนั้นแรงเยอะกว่าแถมฉันเหนื่อยฟรีอีกด้วย
  "ใครนาน่าหรอ นาน่าเพื่อนพี่ พี่แค่อยากรู้ว่าตะวันรักพี่จริงรึเปล่า พี่ขอโทษพี่รอตะวันเสมอเลยน่ะ ตะวันไม่ร้องน่ะ" พี่เวว่าแล้วผละออกแล้วเช็ดน้ำตาให้ฉัน ฉันมองคนตรงหน้า
  "จริงหรอ พี่ไม่ได้โกหกตะวันใช่ไหม" 
  "จริงสิ จริงๆแล้วพี่ลองใจตัวเองด้วยซ้ำว่าพี่รักตะวันรึเปล่า แต่พี่รู้แล้วน่ะว่าพี่รักตะวัน ตะวันแต่งงานกับพี่น่ะ" นี่พี่เวพูดจริงงั้นหรอ 
  "ฮึก แต่งค่ะ ฮือๆ" ฉันปล่อยโฮออกมาแล้วกอดคนตรงหน้าแน่นพี่เวกอดตอบตอนนี้มีแต่คนมองฉันไม่สนใจใครทั้งนั้นแค่ตอนนี้แค่เราสองคน
  พอเรากลับมาที่โต๊ะพ่อก็ดีใจมากที่เราสองคนจะแต่งงานกัน ส่วนคอนเนอร์ก้ดีใจด้วยที่ฉันปรับความเข้าใจกับพี่เวได้  พ่อรีบโทรบอกที่บ้านทันทีว่าเราสองคนจะแต่งงานพอพี่ซากุระรู้ก็บอกว่าแต่งวันเดียวกันเลยน่ะ ฉันก็ตกใจน่ะแต่ถ้าพี่อยากให้เป็นแบบนั้นฉันก็ไม่ขัดหรอก พี่เวก็ขอคุณพ่อให้ฉันไปเป็นเลขาแทนคุณพิมที่บริษัทพี่เว พอกลับถึงบ้านก็ถึงกับเลี้ยงฉลองกันเลย ฉันเพิ่งมารู้ว่าตอนฉันไปเรียนต่อพี่เวมาหาคุณพ่อคุณแม่ตลอดก็ว่าทำไมถึงชอบพี่เวจัง