รักหมดใจ นายจอมโหด
5.8
เขียนโดย blue_butterfry
วันที่ 29 พฤศจิกายน พ.ศ. 2558 เวลา 14.57 น.
33 ตอน
33 วิจารณ์
31.91K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 4 มกราคม พ.ศ. 2559 18.50 น. โดย เจ้าของนิยาย
26) Vail3
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความโถ่เว้ย พอไอ้มินณ์มันกดตัดสายไปก็ทำให้ผมหัวเสียมากๆ ผมไม่รู้ว่ามันพาตะวันไปที่ไหน แล้วตอนนี้ตะวันจะเป็นอะไรมากรึเปล่าก็ไม่รู้ ผมไม่น่าเลยจริงๆ ตะวันคิเว่าผมเห็นเธอเป็นตัวแทนของวิลลี่ทั้งทั้งที่มันไม่จริง ผมรู้สึกดีกับเธอมากๆแต่มันคงเป็นไปไม่ได้ เธอเด็กเกินไปและพ่แม่ของเธอคงไม่ยอมรับ พ่อแม่ผมก็เช่นกัน
จริงด้วยลองให้เรย์ช่วยดีกว่า
Rrrr
ผมกดติดต่อหาเรย์ทันทีแล้วก็โชคดีที่มันรับ
'ว่าไงครับพี่เวลล์'
"เรย์ อยู่ไหนว่างรึเปล่า"
'ญี่ปุ่นครับ' หะ มันไปทำอะไรที่ญี่ปุ่น
"ไปทำอะไรตั้งญี่ปุ่น"
'เอ่อ ผมมาเรียนต่อหน่ะครับ ไว้ผมจะเล่าให้ฟัง ว่าแต่พี่มีอะไรรึเปล่า' ปลายสายถามอย่างงงๆ
"มี ฉันอยากให้นายช่วยฉันหน่อยว่า..." จากนั้นผมก็เล่าให้มันฟังทุกอย่างและให้มันช่วยหาว่ามีพี่ไหนที่ไอ้เลวนั่นมันพาตะวันไป แถมยังอยู่กับไอ้เลวแมนนั่นอีก
'อีก1ชั่วโมงผมจะส่งข้อมูลไปน่ะครับ'
ติ้ด
ว่าแล้วก็ตัดสายทิ้งไป ขอให้ทันทีเถอะ
1ชั่วโมงต่อมา
เรย์ส่งข้อมูลมาให้ผมและตอนนี้ผมก็รู้แล้วว่าตะวันอยู่ที่ไหน ผมรับขับรถมุ่งหน้าไปที่นั่นทันที เพราะกลัวว่าตะวันจะเป็นอะไรไป
Min
ตอนนี้เราอยู่โรงแรมแห่งหนึ่ง และผมก็อยากให้ไอ้เวไรนั่นมาให้ทัน
"ฉันตั้งกล้องเสร็จและ แกมารีบจัดการได้และ" พี่แมนว่าแล้วตรงไปที่ตะวันที่นอนอยู่บนเตียง ผมไม่อยากจะนึกเลยถ้าไอ้เวมันมาไม่ทันจะเกิดอะไรขึ้นกับตะวันมั่ง
"พอเถอะพี่" ผมว่า
"อะไรของมึงว่ะ มาถึงขนาดนี้แล้ว" พี่แมนสถบอย่างอารมณ์เสีย แต่ดูคนบนเตียงก็ยังไม่ยอมหยุด ยังคงลูบไล้ใบหน้าที่กลังหลับไหลอยู่
ปัง
อยู่ๆก็มีเสียงประตูดังขึ้นพี่แมนเลยเดินไปดูแทนแล้วจากนั้นก็
อึก อัก ตุบ
เสียงคนต่อยกันดังสนั่นจากนั้นก็เห็นร่างของพี่แมนนอนลงกับพื้นผมรีบวิ่งออกไปดูแล้วก็เจอกับ
"มาได้ทันเวลาดีนี่ ตะวันอยู่ข้างใน" พอผมพูดจบก็รีบดูพี่แมนว่าเป้นอะไรมากไหม ดูไอ้เวจะงงมากว่าทำไมผมถึงได้ปล่อยง่ายแบบนี้
"ทำไมถึง..."
"ฉันก็แค่ไม่อยากให้ตะวันเป็นอะไร และนายดูจะรักตะวันมากด้วย ฉันหวังว่านายจะไม่ทำให้ตะวันเสียใจไม่งั้นฉันจะไปเอาตะวันคืนมา" ผมว่าแล้วรีบพยุงพี่แมนทันที
vail
พูดจบไอ้มินณ์ก็แบกไอ้แมนไป ผมรีบวิ่งไปดูตะวัน ตอนนี้ตะวันไม่ได้สตินอนหลับอยู่บนเตียงผมรีบเข้าไปอุ้มเธอทันทีเพื่อจะไปส่งเธอที่โรงพยาบาล
"อย่าเป้นอะไรน่ะตะวัน" ผมว่าแล้วรีบออกจากห้องทันที
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
5.7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
5.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
6.3 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ