รักหมดใจ นายจอมโหด

 
  ตอนนี้พวกเราก็กลับมาถึงคอนโดพี่เวแล้ว พี่เวขอออกไปซื้อของเข้าตู้เย็น แล้วให้ฉันพักผ่อนแทน
  "เฮ้อ ปวดเมื่อยไปหมด" ฉันบ่นพึมพำกับตัวเองที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จแล้วมานั่งเล่นบนเตียง มีไลน์เข้ามาเยอะมาก ฉันก็ดันไม่ได้จับโทรศัพทืเลยวันนี้ เล่นแต่น้ำ ใครไลน์มากันเนีย
  Min : อยู่ไหนหรอ
  มินณ์มีไลน์ฉันได้ไงกัน ฉันบอกแค่น้ำรุ้งแล้วก็เพื่อนคนอื่น เพราะฉันกลัวว่าพี่เวจะรู้แล้วเราจะทะเลาะกัน เอ๊ะ นี่ฉันกลัวพี่เวงั้นหรอ เป็นอะไรของแกเนียยัยตะวัน
  Flower Girl : อยู่คอนโดนพี่เวอ่ะ
ฉันตอบไป สักพักก็ขึ้นอ่าน ถ้าเป็นทุกทีฉันคงจะรู้สึกใจเต้นแรงมากๆที่มินณ์ทักฉันมาแต่ตอนนี้กลับไม่เลย
  Min : ทำไมตอบช้าจัง
  Flower Girl : ขอโทษน่ะ เราไม่ว่างอ่ะ แล้วมีไลน์เราได้ไงหรอ
  Min : ถามน้ำรุ้งหน่ะ
 พรึบ
  ฉันยังไม่ทันตอบกลับก็มีคนหนึ่งมาดึงโทรศัพท์ฉันไปนั่นก็คือพี่เว เข้ามาตั้งแต่เมื่อไหร่กันเนีย ไม่ได้ยินเสียงประตูเปิดเลยสักนิด
  "พี่เว มาตั้งแต่เมื่อไหร่ค่ะ" ฉันถาม พี่เวมองหน้าฉันนิ่ง
  "มาตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว คุยกับใคร" พี่เวว่าแล้วมองโทรศัพท์ฉัน ฉันนั่งนิ่งไม่ได้พูดอะไรเพราะคงจะเห็นแล้ว
  "มินณ์ค่ะ" ฉันว่า
  "พี่บอกแล้วใช่ไหมว่าห้ามคุยกับมัน"  พี่เวว่าแล้วมองหน้าฉัน
  "ทำไมค่ะ มินณ์ก็เพื่อนตะวันทำไมพี่เวต้องห้ามด้วย" ฉันว่าเสียงดัง
  "พี่บอกว่าไม่ก็ไม่ไง" พี่เวตะคอกกลับ ทำให้ฉันนั่งเงียบไม่พูดอะไร
  "ตะวันไม่ใช่น้องสาวพี่น่ะค่ะ ตะวันไม่ใช่ตัวแทนของใคร นี่มันชีวิตตะวันพี่เวเลิกยุ่งกับตะวันสักทีเถอะ" ฉันว่าแล้วรีบวิ่งออกมา
  "ตะวัน! ตะวัน!!" เสียงพี่เวดังแต่ฉันก็ไม่หยุด ไม่ยอมฟัง พี่เวเอาแต่ห้าม  ฉันไม่ใช่น้องสาวของพี่เขาน่ะ ฉันไม่ใช่ตัวแทนของใครทั้งนั้น
  ฉันวิ่งลงมาจนถึงข้างล่าง
ปึก ตุบ
  "โอ๊ย ขอโทษค่ะ" ฉันว่าแล้วเงยหน้าขึ้นเพื่อขอโทษคนที่ฉันวิ่งชน แต่พอเห็นฉันก็ถึงกับชะงัก
 
      -------------------------------- ต่อ ------------------------------------- 
 
  "ตะวัน!!" มินณ์เมื่อเห็นฉันก็รีบพยุงฉันที่ล้มลงขึ้น
  "มินณ์มาอยู่นี่ได้ไง" ฉันว่าแล้วก็ลุกขึ้น แล้วปัดฝุ่นออก
  "แล้ววิ่งหนีอะไรมา ถึงได้มาชนเราได้เนีย" มินณ์ไม่ตอบแต่มองฉัน แล้วหันไปมองข้างหลังฉัน แต่ก็ไม่มีใคร พี่เวไม่ได้วิ่งตามฉันออกมา แต่ก็ดีแล้วแหละ ฉันไม่อยากเจอคนเอาแต่ใจแบบนั้นอีก แต่พอคิดแบบนี้ทำไมมันต้องรู้สึกเจ็บๆที่อกข้างซ้ายด้วยเนีย
  "เปล่าหรอก" ฉันว่าแล้วกดเบอร์หาน้ำรุ้ง
  "โทรหาใครหรอ" มินณ์ถาม ฉันเลยยกมือขึ้นว่าขอเวลาแปป
  'ฮัลโหล' 
  "วันนี้เราไปนอนบ้านแกได้ไหม" 
  'โทษน่ะแก วันนี้เรามาทะเลกับบอลอ่ะ มีอะไรเปล่า'
  "ไม่เป็นไร"
ติ้ด 
  ฉันวางสายจากน้ำรุ้ง แล้วคราวนี้ฉันจะไปนอนที่ไหนล่ะฉันไม่อยากเข้าไปในห้องคนใจร้ายนั่นแล้วด้วย
  "เป็นอะไรรึเปล่าตะวัน" มินณ์ว่า ถ้าเป็นเมื่อก่อนฉันคงจะเขินมากๆที่มินณ์เป็นห่วงฉันแถมดูจะเป็นห่วงมากซะด้วย
  "อ่อเปล่าอ่ะ เราขอโทรไปหาน้ำรุ้งแต่น้ำรุ้งไม่อยู่บ้าน" ฉันว่ะ
  "ทำไมหรอ จะไปนอนค้างที่นั่นหรอ" มินณ์ว่าแล้วมองหน้าฉัน
  "อ่อใช่" ฉันว่า
  "นั้นไปพักคอนโดเราไหม หรือถ้าตะวันไม่อยากไปก็ไม่เป้นไร" แล้วทำไมต้องมาทำหน้าเศร้าใส่ฉันด้วยเนีย
  "ถ้ามินณ์ไม่ว่าอะไร นั้นเราขอไปค้างคืนหนึ่งน่ะ" ฉันว่า มินณ์พยักหน้าแล้วจากนั้นเราก็ขึ้นรถแท็กซี่ขึ้นไป ดีที่ฉันหยิบมือถือจากมือพี่เวมาไม่งั้นคงจะโทรหาใครไม่ได้ ที่จริงฉันว่่าจะกลับบ้านแต่ถ้าเกิดกลับไปแม่กับพ่อคงโทรให้พี่เวมารับฉันกลับ ฉันเลือกที่จะไปกับมินณ์ดีกว่า ยังไงมินณ์ก็เป็นเพื่อนและเป็นคนดีอีกด้วย