รักหมดใจ นายจอมโหด

 
  ตอนนี้ผมจัดงานให้กับตะวัน ผมออกมาคุยกับพ่อตะวันที่ระเบียงส่วนตะวันนั่งคุยกับคุณน้าอยู่ข้างในอยากรู้ไหมครับว่าผมไปชวนพ่อกับแม่ของตะวันตอนไหน
ย้อนกลับไปเมื่อ1วันก่อน
 ณ ที่บ้านตะวัน
  'อ้าวคุณเวลล์มาที่นี่มีอะไรกับผมรึเปล่าครับ' คุณลุงเดินมาเปิดประตูหน้าบ้านแล้วถามขึ้น
  'คือตะวันเขาขอผมหยุดสองวันจะกลับมาหาคุณลุงกับคุณน้าอ่ะครับ' ผมว่า
  'คุณเวลล์เข้ามาในบ้านก่อนน่ะค่ะ' คุณน้าว่าผมพอจะฟังภาษาญี่ปุ่นออกบ้าง
  'คือตะวันเขาใกล้จะเข้าสอบมหาลัยผมเลยไม่อยากให้เขาหยุดงานที่คอนโดผม ผมเลยว่าให้คุณลุงคุณน้าไปจัดงานวันเกิดเขาที่คอนโดผมอะครับ" ผมว่า
  'คุณเวลล์นิสัยดีจังน่ะค่ะ' คุณน้าว้าแล้วยิ้มให้ ผมก็ว่าตะวันคงสวยเหมือนอม่นี่เอง เอ๊ะ นี่ผมคิดอะไรอยู่กันเนีย
  'นั้นผมจะมารับในวันพรุ่งนี้น่ะครับ ผมลาน่ะครับสวัสดีครับ' ผมว่าแล้วลาคุณลุงออกมาส่งผม
 
กลับมาปัจจุบัน
เรื่องก็เป็นแบบนี้แหละครับ แล้วตอนนี้คุณลุงเลยขอออกมาคุยกับผมข้างนอกแทน
  "ขอบคุณน่ะครับที่ดูแลยัยตะวันให้ น้องดื้อรึเปล่าครับ" คุณลุงว่า
  "ก็ไม่หรอกครับ" ผมว่าแล้วมองไปยังตะวันที่นั่งดูหนังกับแม่อยู่
  "ผมฝากดูแลตะวันด้วยน่ะครับ พี่ตะวันเขาเป็นห่วงตะวันมากอ่ะครับมากกว่าผมกับแม่เขาซะอีก" พี่? ตะวันมีพี่ด้วยหรอ
  "ตะวันพี่มีด้วยหรอครับ" ผมหันไปถาม
  "มีครับเป็นพี่สาวแต่ตอนนี้เขาไปเรียนเมืองนอกเลยโทรมาหาผมบ่อยๆว่าตะวันเป็นไงมั่ง ถ้าไม่เกิดเรื่องเมือตอนนั้น"
  "เมื่อตอนนั้น?"
  "อ่อ ไม่มีอะไรหรอกครับ" คุณลุงว่าแต่สีหน้าเขาดูจะไม่โอเคเลย
  "เล่าได้น่ะครับ" ผมว่าแล้วมองคุณลุง
  "เรื่องมันก็ผ่านมานานแล้วน่ะครับ ตอนนั้นตะวันเขาเด็กมาก แล้วตอนนั้นซากุระเขาติดงานที่โรงเรียนสองคนนี้เรียนคนละที่กัน แล้วตอนนั้นมันเย็นมากเลยตะวันเลยกลับบ้านเองแต่ตอนตะวันจะข้ามถนน มีรถคันหนึ่งวิ่งมาเร็วมากจะชนตะวันอยู่แล้ว แต่ว่ามีเด็กคนหนึ่งว่าช่วยเธอทัน ถ้าผมจำไม่ผิดน่าจะชื่อมินณ์น่ะครับ ซากุระมาเจอพอดีเธอเลยใจเสียจากนั้นมีงานอะไรที่โรงเรียนเธอก็จะขอมารับตะวันไปอยู่ด้วยกันจะได้กลับบ้านพร้อมกัน ซากุระรักตะวันมากขนาดให้แยกห้องนอนยังไม่แยกกันเลยน่ะครับ" อ่อ ที่ตะวันชอบไอ้เด็กนั่นเพราะงี้นี่เอง
  "ไม่เป็นไรใช่ไหมครับคุณลุง" ผมถามเมื่อคุณลุงมองไปยังลูกสาวคนเล็กด้วยสีหน้าไม่ดี
  "ผมเป็นห่วงตะวันเขาหน่ะครับ ตะวันเป็นคนซื่อๆถึงจะดื้อก็เถอะแต่เธอนิสัยดี ใจอ่อนกับทุกอย่างผมไม่ค่อยอยากให้เธอไปเจอกับสิ่งไม่ดีอีก กว่าตะวันจะลืมเรื่องเมื่อตอนนั้นได้ก็ใช้เวลาเป็นเดือนๆ" 
  "ผมเข้าใจน่ะครับ ผมก็เคยมีน้องสาวแต่เธอตายไปเพราะไอ้คนเลวๆ ผมไม่อยากให้ตะวันมาเจออะไรแบบน้องสาวผมเหมือนกัน ผมจะดูแลตะวันเป็นอย่างดีเลยน่ะครับ" ปากพาไป ไม่ปรึกษาใจกันก่อนเลยน่ะ
  "ขอบคุณน่ะครับ นั้นเราไปเซอร์ไพร์ตะวันกันเถอะครับได้เวลาแล้ว" ผมมองนาฬิกาอีก10วินาทีจะเที่ยงคืนแล้ว
  แล้วผมก็แอบไปหยิบเค้กส่วนคุณลุงแกล้งเดินไปทางห้องน้ำ
  "แฮปปีเบิร์ดเดย์ทูยู แฮปปีเบิร์ดเดย์ทูยู มีความสุขมากๆน่ะครับ" เสียงผมกับคุณลุงร้องพร้อมกันจากนั้นพอตะวันหันมาคุณน้าก็ร้องด้วย ดูตะวันจะมีความสุขมาก
  "ขอบคุณค่ะ" ตะวันว่าแล้วหลับตาอธิษฐาน แล้วค่อยเป่า
  "เย้ๆๆๆ ดีใจด้วยน่ะลูก 19แล้วน้า" คุณลุงส่าแล้วกอดลูกสาวตัวเอง เห็นแบบนี้ก็นึกถึงวิลลี่เหมือนกันป่านนี้คงจะอยู่บนสวรรค์อย่างมีความสุขแล้วสิน่ะ