รักหมดใจ นายจอมโหด

 
  ตอนนี้ฉันกำลังเตรียมตัวอ่านหนังสือสอบที่ที่ฉันเลือกจะไปสอบแล้ว เพราะอีก2วันฉันก็จะสอบแล้วด้วย
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
 ใครมาเคาะประตูห้องฉันตอนนี้เนีย คนกำลังจะอ่านหนังสือแล้วเชียวน่ะ แต่พอเปิดประตูออกก็ต้องชะงักเมื่อเจอกับพี่เว  ลืมไปว่ามาอยู่คอนโดพี่เว จะมีใครมาเคาะประตูห้องนี้ได้ล่ะ 
  "มีอะไรหรอค่ะพี่เว" ตั้งแต่วันที่พี่เวว่าฉันวันนั้นฉันก็เฉยชากับพี่เขาแต่ยังคงทำงานบ้านอยู่
  "เย็นชาจังน่ะ พี่จะมาถามว่าเราจะไปต่อมหาลัยที่ไหน" แล้วมันเรื่องอะไรของพี่เขาล่ะเนีย
  "ก็มหาลัยXXX อ่ะค่ะ" ฉันว่าแล้วมองหน้าพี่เว
  "นั้นยกเลิกได้เลย พี่จะให้ตะวันไปต่อมหาลัยเดียวกับพี่เพราะมันใกล้กับพี่ทำงานพี่แล้วก็คอนโดด้วย" อะไรของเขาเนีย นี่มันชีวิตฉันน่ะ
  "ทำไมตะวันต้องฟังด้วย" ฉันกำลังจะปิดประตูแต่ก็ต้องชะงักลงเมื่อคนตัวสูงนั้นดันประตูไว้ไม่ให้ฉันปิด
  "อะนี่หนังสือที่ต้องอ่านแล้วก็อย่าคิดน่ะว่าจะได้สอบมหาลัยนั้น" คนเอาแต่ใจ บังคับกันได้น่ะ
  "บังคับ!!" ฉันพูดเบาๆ แต่เหมือนกันว่าคนข้างๆจะได้ยิน หูดีรึไงถึงได้มองหน้าฉันแบบนั้น
  "แล้วนิ้วไปโดนอะไรมา" อยู่ๆ พี่เวก็ถามทำให้ฉันมองมาที่นิ้วตัวเองที่แปะด้วยพลาสเตอร์ลายแมวน้ำอยู่
  "สนใจด้วยหรอค่ะ" ฉันว่าแล้วเดินไปที่โต๊ะแล้ววางหนังสือที่พี่เวให้มาที่โต๊ะ เฮ้อ อีก2วันฉันจะสอบแล้วน่ะ ไอ้พี่บ้า
  "นี่ พี่ถามว่าเป็นไรมาตอบให้ตรงทำถามด้วย" ฉันที่หันมาแต่ก็ต้องตกใจเมื่อคนตรงหน้ายื่นหน้ามาใกล้ทำให้ฉันถอยหลังไปติดกับโต๊ะ ไอ้พี่บ้า ทำไรเนีย อีกนิดเกือบจูบกันแล้วน่ะ แล้วทำไมฉันต้องมาเขินด้วยเนีย -///-
  "โดนเศษจานบาดค่ะ ขอทางหน่อยตะวันอึดอัด" ฉันว่าแล้วดันอกพี่เวออก แต่ก็ต้องตกใจเมื่ออยู่ๆพี่เวก็จับทีข้อมือฉัน
  "ถ้าเป็นไอ้มินณ์คงไม่อึดอัดสิน่ะ" 
  "นี่ พี่เว อย่ามาทำนิสัยเด็กแบบนี้น่ะค่ะ มินณ์เป็นเพื่อนตะวัน"
  "เพื่อนหรืออะไร" ทำไมถึงพูดแบบนั้นล่ะ ก็ตอนนี้ฉันกับมินณ์ยังเป้นเพื่อนกันอยู่ฉันไม่ได้โกหกสักหน่อย
  "เพื่อนค่ะ" ฉันว่าแล้วมองหน้าคนตรงหน้าที่มองฉันอยู่
  "แล้วพี่ก็ไม่เด็ก ถ้าไม่อยากเจอดีอย่ามาว่าพี่เด็กเข้าใจไหม" พี่เวว่าแล้วดึงข้อมือฉันแรงๆทำให้ฉันต้องเซตามข้อมือไปด้วยเลยทำให้ฉันชนกับแผงอกพี่เวเข้า ทำไมฉันต้องรู้สึกเขิน แล้วใจเต้นแปลกๆด้วยล่ะ ไอ้พี่บ้าทำอะไรไม่บอกกันก่อนเลย เจ็บข้อมืออ่ะ
  "พี่เว ตะวันเจ็บข้มือปล่อยตะวันได้แล้ว" ฉันว่าแล้วเงยหน้ามองคนตัวสูง มองจากมมไหนๆก็หล่อทุกมุมเลยน่ะค่ะ แต่นิสัยนี่สิต่างจากมินณ์ลิบลับเลย
  "เจ็บงั้นหรอ" พี่เวว่าแล้วมองหน้าฉัน
  "ค่ะ" ฉันว่าตอบ งื้อใกล้มากเลย แต่ตอนนี้ฉันจะหายใจไม่ออกห้องก็กว้างจะมายืนเบียดกันทำไมเนียยยยยยย!!
  "โอเคพี่ปล่อยก็ได้ พี่จะนอนแล้ว แล้วนี่ตะวันจะอ่านหนังสือดึกรึเปล่า" พี่เวถาม
  "ก็อีกนิดหน่อยก็นอนแล้วค่ะ" ฉันว่า
  "นั้นพี่ไปนอนและ พรุ่งนี้เช้าอย่าตื่นสายล่ะ พี่ต้องไปทำงานแต่เช้าเตรียมอาหารเช้าไว้ให้ด้วย" สั่ง สั่ง สั่ง บังคับ เอาแต่ใจจัง พี่บ้า
  "คร้าคณท่านนนนน" ฉันพูดประชดทำให้คนที่กำลังเดินจากห้องหันมามอง ฉันเลยยิ้มเจือนๆกลับแล้วพี่เวก็เดินออกจากห้องไป อะไรของเขา เอ๊ะอะ ทำหน้าดุตลอดเลย คนหรือยักษ์ก็ไม่รู้น่ะหน้าก็ดุนิสัยก็ร้าย อะไรของเขาก็ไม่รู้
  อ่านหนังสือต่อดีกว่า เสียเวลาคุยมานานแล้ว  แต่พออ่านไปสักพักก็รู้สึกง่วงซะงั้น เฮ้อ ฉันเดินไปปิดไฟห้องนอนแล้วก็ปิดโคมไฟที่โต๊ะอ่านหนังสือ 
  จากนั้นก็ไม่รู้ว่าหลับไปตอนไหน ตื่นมาอีกทีก็เช้าซะแล้ว