Happy memories I love you <3<3

"แฮ่กๆ"เสียงๆนี้ มัน เสียงของคนที่เหนื่อยล้าจากการวิ่งเข้ามา ในโรงเรียนนี้นา แล้วเขาเป็นใคร กันล่ะ? "ไอ่สัส ยืมลอกการบ้านหน่อยยย!!"
"อ้าวว" "มึงเองรอกัน--" ก็นึกว่าใคร
"อ่อ!!" "เรื่องนั้นจะยังไงก็ช่าง กูขอลอกการบ้านหน่อย!!"มันมองน่าผมด้วยสายตาที่ดูเหมือน จะสาปแช่ง แต่ก็อ้อนวอน ยังไงอย่างงั้น
"ได้ๆ"ผมพยักน่า งึกๆ ก่อนจะหันหลังไปหยิบกระเป่นนักเรียน ใบโปรด พร้อมกับ เปิดหาสมุดการบ้าน"อ่ะ..ลอกดีๆนะมึง"
"อ่อ!!!"
"ิฮ่าๆๆ"ผมหัวเราะ ด้วยอารมณ์เบิกบานในยามเช้า เพราะนี้ก็เป็นครั้งแรกเหมือนกัน
ที่ผมทำการบ้านมาโรงเรียน!?
"จริงด้วย!"
"อะไรมึงอีก" "รีบๆเขียนหน่อยดิ=="ผมลำคาญ กับอาการเล่นตัวของมัน
"มึงย้ายไปอยู่ไหน ทำไมไม่บอกกู!?"มันจ้องน่า
"เรื่องนั้น..."ถ้าให้บอกไป ก็อับอายแย่สิ ถ้าเราเล่าให้ไอ่บ้านี้ฟัง มันคงไปเล่าต่อแน่เลย
เพราะถ้าคนอื่นรู้ นอกจากเราจะโดน นินทาจากเรื่อง ไปสารภาพรักแบบกากๆแล้วก็เรื่องบ้านพัง
 แถมยังมาโดนเรื่องที่ ไปอยู่บ้านไอ่เด็กห้องA นั้นอีก คงโดนนินทาแน่..."มึงอย่ามาเสือกเลย!"
"เสือกพ่อมึงดิ" "กูก็แค่อยากรู้ ว่างๆจะได้ไปหา"มันตอบด้วยน้ำเสียง ลำคาญ
"กูไม่รู้จะเล่าให้มึง ฟังไปทำไม" "ในเมื่อ อีกไม่นาน พ่อกูก็หาบ้านใหม่ได้แล้ว เสียเวลาป่าว เพราะบ้านที่กูอยู่ ก็แค่อยู่ชั่วคราวเท่านั้นแหละ" ผมตอบด้วยน้ำเสียงจริงจังแบบสุดใจ
"ก็ได้"เชื่อด้วยแฮะ 
.
.
...พักเที่ยง...
"แดกไรดี!?"ผมมองรอบๆ โรงอาหาร
"ก๋วยเตี๋ยวม่ะ?"
"เอาดิ"
...2นาทีผ่านไป...
"คนเยอะชิบหาย กว่าจะได้มาแดก--"ผมบ่น พรึมพรำ
"บ่นเยอะชิบ"
"นั่งไหนอ่ะ?"
"อืมมม" "ตรงนู้นนน!!" กันลากเสียงยาว พลางชี้โต๊ะ ที่ไกลห่าง
"ไกลซะ"
"บ่นอีกแล้วว" "เดี๋ยวน่าก็แก่เร็วหรอก"มันดึงแก้มผม คิดว่าเป็น ยางยืดรึไงฟ่ะ!!
"เจ็บบบ!!!!"
"ฮ่าๆ" ตอนนี้ ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน ว่าผมจะปิดบัง เรื่องบ้านได้อีกนานเท่าไร ผมไม่อยากให้ใครรู้
ถึงแม้ว่าสิ่งนั้น มันจะเป็นเรื่องเล็กน้อยก็ตาม แต่สำหรับผม มันคือเรื่องใหญ่เสมอ
เพราะผมไม่รู้ว่า
หมอนั้น คิดจะมาวุ่นวาย กับชีวิตของผมรึป่าว หรือมัน อาจจะมาพราก เพื่อนสนิทของผม ไปก็ได้